باشگاه خبرنگاران جوان گزارش می دهد؛

به گزارش خبرنگار حوزه دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، ۲۶ مرداد روزی به یادماندنی و مهم نه تنها در تاریخ انقلاب اسلامی بلکه در تمام تاریخ ایران است چراکه این روز عجین شده با بازگشت آزادگان پرافتخار به کشورمان، آن ها که برخی حتی پیش از تهاجم سراسری در بند اسارت دشمن گرفتار شده بودند.



آزادسازی اسرای ایرانی در واقع در زمانی حیاتی رخ داد که دو هفته ای از اشغال نظامی کویت توسط ارتش صدام می گذشت. صدام در نامه ای به آیت الله هاشمی رفسنجانی رئیس جمهور وقت ایران بار دیگر عهدنامه ۱۹۷۵ الجزایر را پذیرفت و به شرایط ایران برای پایان جنگ تسلیم شد و از جمله قول عقب نشینی از مرز های ایران و آزادسازی اسیران ایرانی را داد. صدام در واقع این اقدام را به این علت انجام داد تا خیالش از مرز های شرقی عراق یعنی از همسایه شرقی راحت باشد تا راحت تر به کشورگشایی خود بپردازد.

حمله غول بی شاخ و دم به جشن پیروزی ملت ایران

«می دونم بد موقعی برا قصه شنیدنه؛ ولی من می خوام براتون یه قصه بگم. وقت زیادی ازتون نمی گیرم. یکی بود یکی نبود. یه شهری بود خوش قد و بالا. آدم هایی داشت محکم و قرص. ایام، ایام جشن بود. جشن غیرت. همه تو اوج شادی بودن که یهو یه غول حمله کرد به این جشن …» این دیالوگ شاید برای کسانی که فیلم آزانس شیشه ای را دیده باشند آشنا باشد. در واقع، این متن کوتاه داستانی دارد به درازای هشت سال دفاع مقدس و تهاجم رژیم بعث عراق به کشورمان. اما داستان کامل ماجرا، ۳۱ شهریورماه ۵۸ هنوز چندی از جشن یک سالگی انقلاب نگذشته بود که صدام با خیال واهی تصرف یک هفته ای ایران به خاک میهن اسلامی تجاوز کرد، اما چندی نگذشته بود که جوانان غیور و برومند کشور در مقابل این تجاوز ایستاند و او را عقب راندند.



جوانان ایرانی گروه گروه داوطلبانه آموزش می دیدند و به جبهه های نبرد می رفتند تا از خاک و ناموس خود دفاع کنند که در این راه تعدادی شهید و عده ای هم به اسارت درآمدند؛ اسارتی که گاه چندین سال طول کشید. شهادت بالاترین درجه از جهاد است، اما بی گمان اسارت در دست کسانی که خواب نابودی کشور را دیده بودند بسیار سخت تر بود به خصوص آن که ندانی که به میهن بازمی گردی و آیا بازگشتی در راه است.



در میان اسراء بودند کسانی که از ابتدای جنگ اسیر شده و تا پایان جنگ در اسارت مانده بودند؛ برخی در همین دوره شهید شدند، اما بودند کسانی که اسارت را تاب آوردند و به شوق بازگشت به وطن، چون پرستو های عاشق بال گشودند.

اما صدام مجبور شد تا فرزندان این آب و خاک را آزاد کند تا این پرستوها سرانجام در روز ۲۶ مرداد به سمت وطن پرواز کرده و به آغوش میهن اسلامی بازگشتند و کشور را غرق شور و شادی کردند.

داستان پرواز پرستوها به میهن