چنگ آلاینده ها بر گلوی کوجووار تبریز

۱۷ خرداد ۱۴۰۴ - ۱۳:۳۲

منطقه کوجووار تبریز سال هاست در محاصره دود و آلاینده های صنعتی پالایشگاه، پلی نار و پتروشیمی گرفتار شده است، بویی که نفس کودکان را می گیرد و بیماری های تنفسی را به صورت گسترده به خانواده ها تحمیل کرده است.

آمار نگران کننده و روبه فزونی بیماری های ریوی، گسترش سرسام آور سرطان و دیگر بیمای های ناشی از تنفس آلاینده های زیست محیطی این صنایع، تبدیل به یک جدال نفس گیر میان ساکنان بومی و صنایع نوپدید در این منطقه شده است که در چند دهه اخیر، پا در گستره زندگی انسان گذاشته و حیات طبیعی را به مخاطره انداخته اند.

ترکیب جمعیتی منطقه کوجووار به عنوان یکی از محلات الحاقی تبریز که امروز در زمره مناطق ۱۰گانه شهرداری تبریز قرار دارد و دهستان مایان که یکی از روستاهای نام آشنای شهرستان تبریز به شمار می رود، اگر چه در سال های اخیر به دلیل آسیب های زیست محیطی شاهد تغییر و دگرگونی در اثر کوچ های اجباری بوده است، اما هنوز بومیان بسیاری در این مناطق سکونت دارند که تنفس آلودگی بخشی از زندگی روزمره شان شده و ساکنان بارها از بوی شدید مواد شیمیایی، سوزش گلو و چشم، و مشکلات تنفسی در کودکان ابراز نگرانی کرده اند.

در بازدیدی می‌دانی برای تهیه گزارش از اهالی منطقه کوجووار، میزان آلاینده های زیست محیطی به حدی بود که در مدت اندک تهیه این گزارش، دچار سردرد شده و تأثیرات بوی متصاعد شده را در خود احساس کردم و به این اندیشیدم که زیستن در هوای سرطان حتی برای چند ساعتی در چند کیلومتری تبریز برای بسیاری از شهروندان تبریزی غیرقابل تحمل است.