قدمت ترانه دایه دایه وقت جنگه بیش از صد سال بوده که ریشه آن به جنگ جهانی اول و زمان حضور قوای روس و انگلیس در ایرانبرمی گردد؛ زمانی که اقوام لر در آزار اقوام خارجی قرار گرفته بودند و این ترانه را برای اتحاد و تقویت روحیه سلحشوری در قوم خودساختند که نشان دهنده رشادت و مقاومت این اقوام بوده که معمولا هم با کمانچه، مهم ترین ساز اقوام لر اجرا می شود.

اگرچه این ترانه در بین اقوام لر رواج داشته و از بستر این قوم برخاسته، اما با توجه به مفهوم و ماهیت آن، دیگر به جغرافیای لرستانمحدود نمی شود و در سراسر ایران شناخته شده است و به وقت مبارزه و برای تقویت روحیه سلحشوری و مقاومت خوانده می شود.

«دایه دایه وقت جنگه» یکی از آثار حماسی موسیقی نواحی محسوب می شود که نخستین بار توسط غلام جمشیدی در دهه ۳۰خورشیدی با اضافه کردن بیت موتورچی اجرا شد. سپس استاد علیرضا حسین خانی و پیرولی کریمی و حشمت رشیدی و بسیاری ازنوازندگان لر اجراهای گوناگونی از این تصنیف داشتند. و در نهایت هم این اثر با تنظیم مجتبی میرزاده و خوانندگی رضا سقایی ضبطو منتشر شد.

«دایه دایه» که سال ها پیش با تنظیم مجتبی میرزاده با صدای سقایی اجرا شده بود در سال ۱۳۸۶ در میان ترانه های فاخر و ماندگار۱۰۰ سال اخیر موسیقی ایران به ثبت ملی رسید.