به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا از آنجایی که سخنان و پندهای هر یک از معصومان(ع) از منبع وحیانی سرچشمه می گیرد، ناخداگاه بر قلب می نشیند و بر فرهنگ افراد اثر می گذارد. چه بسا انسان های گمراهی که به واسطه مواجهه با این احادیث روح بخش قلبشان متحول شده و به سوی ارزش های دینی سوق یافته اند. از این جهت است که امام باقر در روایتی فرمودند: «إن حدیثنا یحیی القلوب؛ احادیث ما قلب ها را زنده می کند.»

یکی از منابع مناسبی که اندرزهای زیبای پیامبر و ائمه معصومین(ع) را در خود جای داده است، کتاب تحف العقول نوشته ابن شعبه حرانی محدث شیعی قرن ۴ ق است. مؤلف به سخنان پیامبر(ص) و نیز هر یک از امامان شیعه فصلی را اختصاص داده و احادیث نقل شده از ایشان را در همان بخش آورده است. مواعظی از پیامبران گذشته نیز در فصل های پایانی کتاب نقل شده است. در ادامه به بخشی از مواعظ امام علی(ع) اشاره می شود.

امیرالمؤمنین(ع) ضمن خطبه ای مشهور به «دیباج» فرمودند:

بندگان خدا، پرهیزگاری و خداترسی، عاقبت اندیشی است، مغرور نشدن به خدا، عصمت (و مصونیت از گناه) است؛ عباد الله إن من الحزم أن تتقوا الله و إن من العصمة ألا تغتروا بالله

بندگان خدا، آن کس به حال خود دلسوزتر است که از همه بیشتر اطاعت خدا کند، و آن کس بدخواه تر خویش است که بیش از همه معصیت خدا کند؛ عباد الله إن أنصح الناس لنفسه أطوعهم لربه و أغشهم لنفسه أعصاهم

بندگان خدا، هر که اطاعت خدا کند امان و بشارت یابد، هر که گناه کند نومید و پشیمان شود و (از بلا و کفر) سالم نماند؛ عباد الله إنه من یطع الله یأمن و یستبشر و من یعصه یخب و یندم و لا یسلم

بندگان خدا! بدانید که ریای اندک (هم) شرک است، اخلاص در عمل یقین است، هوای نفس (انسان را) به آتش میکشد، همنشینی با هوسرانان قرآن را از یاد ببرد، شیطان را حاضر کند …مجالسة أهل اللهو ینسی القرآن و یحضر الشیطان

اعمال معصیت کاران باعث غضب خدای رحمان است، و غضب خدا به آتش انجامد؛ أعمال العصاة تدعو إلی سخط الرحمن و سخط الرحمن یدعو إلی النار

دمسازی(افراط در هم صحبتی) با زنان مایه گرفتاری و انحراف و کژی قلب است، چشم چرانی دیده دل را تیره سازد، نگاه (به نامحرم و لو یک نظر) دام شیطان است، و همنشینی با سلطان، آتش افروزد؛ و محادثة النساء تدعو إلی البلاء و تزیغ القلوب و الرمق لهن یخطف نور أبصار القلوب و لمح العیون مصائد الشیطان و مجالسة السلطان یهیج النیران. (تحف العقول، ص۱۵۱)

انتهای پیام/