یادداشت|شعر مقاومت، شعر فلسطینی، نگاه‌ها - تسنیم
خبرگزاری تسنیم ، محمد مقیسه:
گفتن، نوشتن و سرودن درباره فلسطین اگر تا پیش از طوفان الاقصی به ترس یا واهمه بود، در گوشی یا پنهانی بود، اندک یا کم شمار بود، امروز جهانی است همه گفت، سراسرنوشت، تمام سرود.حالا غم فلسطین را کودکان در رحم و ستارگان آسمان هم فهمیده اند.
اما در دنیای سخن، شعر مقاومت فلسطین نیز، دیگر فقط از آن فلسطین و برای فلسطین نیست، امروز شعر مقاومت فلسطین بال و پر گرفته و توانسته حال و هوای شعر مقاومت در منطقه اسلامی، عربی و حتی انسانی را، بی حرف و حدیث نژاد، رنگ، دین و جغرافیا، در گستره ای جهانی دگرگون کرده، خون تازه و پرطراوتی را در رگ های شعر مقاومت جاری سازد.
اگر شاعر دیروز فلسطینی، کشور مظلومش را به دختری زیبا تشبیه می کرد و همه مردانگی ها و رشادت های جوانان رشید سرزمینش را در تغزل می جست و می ریخت، شاعر امروز به جادوی سخن، شجاعت در دست دختران فلسطینی می نهد و تفنگ بر دوش مردانش. شعر فلسطین که با شهادت شیخ عزالدین قسام در ۱۹۳۵ و سپس انقلاب متراکم و خونین ۱۹۳۶ به میدان مبارزه با صهیونیست های اشغالگر آمد، تاکنون توانسته چهره های شاخصی را به دنیای ادبیات مقاومت بشناساند: ابراهیم طوفان با دو سروده معروفش: « فدایی» و « شهید»؛ عبدالرحیم محمود و دو سروده زیبایش: « آن شهید» و « خلق دلاور»، از پیشگامان این راه هستند که شعرهایشان ترانه زیر لب فلسطینیان در روزگاران آغازین مبارزه بود.
و نیز باید به نیکی نام برد از: محمود درویش، سمیح القاسم و توفیق زیاد؛ شاعران بزرگی که بعد از نسل اول و از دل سرزمین فلسطین برآمدند و در شوراشور فریاد نسل پیش از خود، طنین در افکندند و آن را با رسایی افزون تر در این گنبد مقرنس بازتاب دادند و البته شاعران غیرفلسطینی که از ایشان و جاودانگی شعر بلندشان به آسانی نمی توان گذشت؛ شاعرانی که اگر نه در سرخط همه آورده های فکری هنرشان، دست کم در بخش اعتناانگیزی از شعرشان، فلسطین و دردها و آرزوهای فروخفته مردمان با نجابتش، در شعرشان روان بوده و هست: نزار قبانی، محمد الماغوط، ادونیس(از سوریه)، سعدی یوسف، عبدالوهاب البیاتی، نازک الملائکه(از عراق)، یوسف الخال، خلیل حاوی(از لبنان )، امل دنقل، صلاح عبدالصبور(از مصر) و …
برگزاری شب شعر عمومی غزه در روز سوم دی ماه سال جاری که با حضور ۱۶ شاعر از ۱۲ کشور در تالار وحدت و جلسه اختصاصی شب بعد آن که با جمع دیگری ادامه یافت، بسیار هوشمندانه و به موقع انجام شد که در سطحی وسیع تر تاکید بر ادامه دادن همان روند صحیح گذشته بود؛ اینکه شعر مقاومت فقط چسبیده به زبان شاعران فلسطینی نیست و بایسته هم نیست که باشد، چرا که فریاد از حنجره بر آمده همه شاعران آزاده در سراسر جهان است و سخن از دل برخاسته ایشان.
امروز شعر مقاومت، همراه با پیوست رسانه ای آن (ساخت فیلم های بلند و کوتاه داستانی، پردازش های گیرا، سرایش سرودها، ترجمه اشعار به زبان های زنده، انتشار وسیع در شبکه های مجازی، و …) دوشادوش رزمندگان دلاور فلسطینی و پا به پای مردم پابر جای، پرشکیب و ناشکن فلسطین حرکت می کند و می تواند بازتاب دهنده رنج ها و زجرهای رفته بر ملتی باشد که بیش از هفتاد سال است که خواسته اند و می خواهند که با وحشیانه ترین روش های غیرانسانی، شاهد خم شدن سر و شکستگی قامت برنایش باشند، اما چیزی در برابرشان نمی بینند جز سروی پایدار، ستبر، سرسبز و مانا.
انتهای پیام/
گفتن، نوشتن و سرودن درباره فلسطین اگر تا پیش از طوفان الاقصی به ترس یا واهمه بود، در گوشی یا پنهانی بود، اندک یا کم شمار بود، امروز جهانی است همه گفت، سراسرنوشت، تمام سرود.حالا غم فلسطین را کودکان در رحم و ستارگان آسمان هم فهمیده اند.
اما در دنیای سخن، شعر مقاومت فلسطین نیز، دیگر فقط از آن فلسطین و برای فلسطین نیست، امروز شعر مقاومت فلسطین بال و پر گرفته و توانسته حال و هوای شعر مقاومت در منطقه اسلامی، عربی و حتی انسانی را، بی حرف و حدیث نژاد، رنگ، دین و جغرافیا، در گستره ای جهانی دگرگون کرده، خون تازه و پرطراوتی را در رگ های شعر مقاومت جاری سازد.
اگر شاعر دیروز فلسطینی، کشور مظلومش را به دختری زیبا تشبیه می کرد و همه مردانگی ها و رشادت های جوانان رشید سرزمینش را در تغزل می جست و می ریخت، شاعر امروز به جادوی سخن، شجاعت در دست دختران فلسطینی می نهد و تفنگ بر دوش مردانش. شعر فلسطین که با شهادت شیخ عزالدین قسام در ۱۹۳۵ و سپس انقلاب متراکم و خونین ۱۹۳۶ به میدان مبارزه با صهیونیست های اشغالگر آمد، تاکنون توانسته چهره های شاخصی را به دنیای ادبیات مقاومت بشناساند: ابراهیم طوفان با دو سروده معروفش: « فدایی» و « شهید»؛ عبدالرحیم محمود و دو سروده زیبایش: « آن شهید» و « خلق دلاور»، از پیشگامان این راه هستند که شعرهایشان ترانه زیر لب فلسطینیان در روزگاران آغازین مبارزه بود.
و نیز باید به نیکی نام برد از: محمود درویش، سمیح القاسم و توفیق زیاد؛ شاعران بزرگی که بعد از نسل اول و از دل سرزمین فلسطین برآمدند و در شوراشور فریاد نسل پیش از خود، طنین در افکندند و آن را با رسایی افزون تر در این گنبد مقرنس بازتاب دادند و البته شاعران غیرفلسطینی که از ایشان و جاودانگی شعر بلندشان به آسانی نمی توان گذشت؛ شاعرانی که اگر نه در سرخط همه آورده های فکری هنرشان، دست کم در بخش اعتناانگیزی از شعرشان، فلسطین و دردها و آرزوهای فروخفته مردمان با نجابتش، در شعرشان روان بوده و هست: نزار قبانی، محمد الماغوط، ادونیس(از سوریه)، سعدی یوسف، عبدالوهاب البیاتی، نازک الملائکه(از عراق)، یوسف الخال، خلیل حاوی(از لبنان )، امل دنقل، صلاح عبدالصبور(از مصر) و …
برگزاری شب شعر عمومی غزه در روز سوم دی ماه سال جاری که با حضور ۱۶ شاعر از ۱۲ کشور در تالار وحدت و جلسه اختصاصی شب بعد آن که با جمع دیگری ادامه یافت، بسیار هوشمندانه و به موقع انجام شد که در سطحی وسیع تر تاکید بر ادامه دادن همان روند صحیح گذشته بود؛ اینکه شعر مقاومت فقط چسبیده به زبان شاعران فلسطینی نیست و بایسته هم نیست که باشد، چرا که فریاد از حنجره بر آمده همه شاعران آزاده در سراسر جهان است و سخن از دل برخاسته ایشان.
امروز شعر مقاومت، همراه با پیوست رسانه ای آن (ساخت فیلم های بلند و کوتاه داستانی، پردازش های گیرا، سرایش سرودها، ترجمه اشعار به زبان های زنده، انتشار وسیع در شبکه های مجازی، و …) دوشادوش رزمندگان دلاور فلسطینی و پا به پای مردم پابر جای، پرشکیب و ناشکن فلسطین حرکت می کند و می تواند بازتاب دهنده رنج ها و زجرهای رفته بر ملتی باشد که بیش از هفتاد سال است که خواسته اند و می خواهند که با وحشیانه ترین روش های غیرانسانی، شاهد خم شدن سر و شکستگی قامت برنایش باشند، اما چیزی در برابرشان نمی بینند جز سروی پایدار، ستبر، سرسبز و مانا.
انتهای پیام/
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! می‌خوای درباره‌ی «یادداشت|شعر مقاومت، شعر فلسطینی، نگاه‌ها - تسنیم» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.