جمعی از متخصصان یکی از یگان های نیروی هوایی پس از تشکیل چند جلسه، به اتفاق اعلام کردند که قطعات حساس هلیکوپترها به علت نگهداری در انبارهای رو باز و تأثیر عوامل جوی بر آنها زنگ زده و فرسوده شده اند و به هیچ وجه قابلیت بازسازی ندارند.

به گزارش ایسنا، ناصر فرزدی از رزمندگان و متخصصان دوران دفاع مقدس است. او در خاطراه ای از شهید منصور ستاری روایت می کند: هلیکوپترهای «اچ-۴۳» ۱۵ سال بود که از رده پروازی کنار گذاشته شده بودند. تیمسار ستاری (شهید سرلشکر منصور ستاری فرمانده نیروی هوایی ارتش) کار تعمیر و بازسازی آنها را به جمعی از متخصصان یکی از یگان های نیروی هوایی سپرد. آنها پس از تشکیل چند جلسه، به اتفاق اعلام کردند که قطعات حساس هلیکوپترها به علت نگهداری در انبارهای رو باز و تأثیر عوامل جوی بر آنها زنگ زده و فرسوده شده اند و به هیچ وجه قابلیت بازسازی ندارند.

اعضای کمیسیون به طور شفاهی نظر خود را به اطلاع تیمسار ستاری می رسانند. تیمسار که مصرانه تصمیم داشتند این هلیکوپترها بازسازی شوند، از فرماندهان آن یگان می خواهند نتیجه کمیسیون را نوشته و ۲۵ نفر اعضای جلسه زیر آن را امضا کنند.

نمونه ای از هلیکوپتر اچ-۴۳

تیمسار ستاریچند روز پس از اینکه گزارش مکتوب متخصصان را دریافت کردند، به آشیانه فرماندهی لجستیکی آمدند و ما را جمع کردند و گفتند: بازسازی هلیکوپترهای «اچ-۴۳» را به متخصصان فلان یگان سپردیم، ولی آنها نامه نوشتند و گفتند: «چون قطعات فرسوده شده است، این کار غیرممکن است». شما در بازسازی هواپیمای «تی-۳۳» نشان دادید که حتی از قطعات زنگ زده و از رده خارج شده هم می توان بهترین استفاده را برد. با ایمانی که به کار و توانایی شما دارم، می خواهم باز سازی «اچ-۴۳» را نیز به شما بسپارم.

ما برای اینکه به تیمسار پاسخ قطعی بدهیم، ابتدا هلیکوپترها را بازدید کردیم و سپس گفتیم: «این کار شدنی است. ما هم تا جایی که در قدرتمان باشد، در این زمینه کوتاهی نخواهیم کرد. تنها تقاضایی که داریم، قطعه و لوازم یدکی در اختیارمان گذاشته شود تا وقفه ای در کار پیش نیاید.» تیمسار از پاسخ مثبت ما بسیار خوشحال شدند و گفتند: «از لحاظ تأمین قطعات مشکلی نداریم. ولی باز جلسه ای تشکیل می دهیم و راه های رفع موانع احتمالی را بررسی می کنیم.»

جلسه برگزار شد و طی آن راه های انجام کار و رفع موانع بررسی شد و ما کار را آغاز کردیم. تیمسار هر روز برای بازدید به آشیانه می آمدند و پرسنلی را که بر روی هلیکوپتر کار می کردند، تشویق می کردند.

مقداری که از کار بازسازی گذشته بود، روزی تیمسار تابلویی را آوردند و در جلوی در آشیانه نصب کردند. همه پرسنل مشتاق بودند که آن را از نزدیک ببینند. همه به پای تابلو رفتیم و با تعجب دیدیم تابلویی در کار نیست. تیمسار صورت جلسه کمیسیونی را که ۲۵ نفر از متخصصان زیر آن را امضا کرده بودند، بزرگ کرده و بصورت تابلو در آورده بودند.

این کار تیمسار، انگیزه ما را بیشتر از پیش بالا برد و در حقیقت یک نوع اخطار به کسانی بود که از ابتکار و نوآوری دوری می جستند. چرا که پرسنل ما پس از چند ماه تلاش و کوشش اولین فروند از این هلیکوپترها را برای پرواز آماده ساختند.

انتهای پیام