به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، حضرت زهرا (س) یکی از بارزترین الگو های انسانی است؛ ایشان یکی از درخشان ترین چهره های والای انسانی و نمونه کامل خلقت پروردگار در قالب زن هستند. بنابراین پیروی از خانم فاطمه زهرا (س) بر هر انسانی که سعادت را هدف خویش قرار داده، واجب است. زنان بیش از مردان باید رفتار های حضرت فاطمه زهرا (س) را الگو قرار دهند و از رفتار های ایشان در زندگی و خانواده خود بهره ببرند تا راه رستگاری برای خود و خانواده را پیش بگیرند.

حضرت فاطمه زهرا (س) یکی از برترین زنان اسلام است. استاد شهید مطهری در سخنان خود از مقام و فضایل والای خانم فاطمه زهرا (س) بسیار صحبت کرده اند که بخشی از آن ها را در این گزارش می خوانید:



در تاریخ اسلام، زنان قدیسه و عالی قدر فراوانند. کمتر مردی است به پای خدیجه برسد، و هیچ مردی جز پیغمبر و علی (ع) به پای حضرت زهرا (س) نمی رسد. حضرت زهرا (س) بر فرزندان خود که امام هستند و بر پیغمبران غیر از خاتم الانبیاء برتری دارد. اسلام در سیر «من الخلق الی الحق»، یعنی در حرکت به سوی خدا هیچ تفاوتی میان زن و مرد قائل نیست. تفاوتی که اسلام قائل است در سیر «من الحق الی الخلق» است، در بازگشت از حق به سوی مردم و تحمل مسئولیت پیغمبری است که مرد را برای این کار مناسب تر دانسته است. (نظام حقوق زن در اسلام، ص۱۱۹)

*****

مریم «سیدة النساء» است و همچنین حضرت زهرا (س). درباره حضرت مریم قرآن می فرماید: «و اذ قالت الملائکة یا مریم ان الله اصطفیک و طهرک واصطفیک علی نساء العالمین» در احادیث نیز وارد شده که نظیر این خطاب برای حضرت زهرا واقع شده است.

مریم، صدیقه آن امت است: «ما المسیح ابن مریم الا رسول قد خلت من قبله الرسل وامه صدیقة کانا یأکلان الطعام». حضرت زهرا (س) صدیقه طاهره این امت است. درباره هر دو «بتول عذرا» گفته شده است. (مجموعه آثار استاد شهید مطهری، ج۱۷، ص: ۵۶۲)

*****

قرآن درباره حضرت صدیقه طاهره می فرماید: «انا اعطیناک الکوثر»، کلمه ای بالاتر از کوثر نیست. در دنیایی که زن را شر مطلق و عنصر فریب و گناه می دانستند، قرآن می گوید: فاطمه نه تنها خیر است بلکه کوثر است، یعنی خیر وسیع، یک دنیا خیر. (حماسه حسینی، ج ۱، ص۳۲۷)

*****

پیغمبر کارهای بیرون را به علی واگذار کرد و کارهای درون خانه را به فاطمه. فاطمه می گوید: نمی دانید چقدر خوشحال شدم که پدرم کار بیرون را از دوش من برداشت؛ زن عالم یعنی این. زنی که حرص نداشته باشد اینطور است.

ولی ببینید شخصیت همین زهرا چگونه است؛ رشد استعدادهایش چگونه است؛ علمش چگونه است،؛اراده اش چگونه است؛ خطابه و بلاغتش چگونه است. حضرت زهرا (س) در جوانی از دنیا رفته است و از بس در آن زمان دشمنانش زیاد بودند، از آثار ایشان کم مانده است. ولی خوشبختانه یک خطابه مفصل بسیار طولانی (در حدود یک ساعت) از ایشان در سن هجده سالگی (حداکثر گفته اند بیست و هفت سالگی) باقی مانده که این خطابه را تنها شیعه روایت نمی کند. همین یک خطابه کافی است که نشان بدهد زن مسلمان در عین اینکه حریم خودش را با مرد حفظ می کند و خودش را به اصطلاح برای ارائه به مردان درست نمی کند، معلوماتش چقدر است، ورود در اجتماعش تا چه حد است. (مجموعه آثار استاد شهید مطهری، ج۱۷، ص: ۴۰۵)

*****

بهترین علامت رستگی و وارستگی از غیر خدا، وابستگی به حق است … شما در نظر بگیرید که آن ها بشرند، نه این که بشر نیستند؛ اگر بشر نبودند که برایشان فضیلت نبود. وقتی بشر هستند احساسات بشری دارند، اگر نمی داشتند که برایشان فضیلت نبود. ولی به این احساسات بستگی ندارند، یعنی یک احساسات عالی دارند که نمی گذارد آن ها بسته باشند.

خوشبختانه جزئیات جهاز حضرت زهرا (س) مشخص است. حضرت علی (ع) قرار می شود که عروسی او با حضرت زهرا (س) را بگیرند، اما چیزی ندارد جز زره. می رود آن را به ۴۰۰ درهم می فروشد. بعد با یک یا دو نفر دیگر مامور می شوند بروند یک جهیزیه تهیه کنند که قلم به قلمش مشخص است. یک پیراهن برای عروس تهیه می شود. پیراهن را می پوشد. خدای تعالی وقتی که می خواهد ارزش واقعی انسانیت را ظاهر کند، چنین می کند. آن روزی که آدم را می خواست بیافریند فرشتگان گفتند: «أتجعل فی ها من یفسد فی ها ویسفک الدماء». خدا جواب داد: «من می دانم در انسان چیزی را که شما نمی دانید. آن چه خدا می خواست این جور چیز ها بود.»

یک زن فقیر برهنه به عنوان یک سائل می آید و خطاب به اهل بیت می گوید: من عریانم و لباس ندارم. در آن گرفتاری کسی نبود که اصلا متوجه شود که این زن هم آمده، غیر از حضرت زهرا (س) ایشان پیراهن اولی خودش را می پوشد و لباس عروسی خود را به این زن انفاق و ایثار می کند. بعد که زن ها می آیند، می گویند پیراهن عروسی کجا رفت؟ می گوید: زنی به اینجا آمد و کسی به او رسیدگی نکرد. من به او انفاق کردم. بشر این است، تا این مقدار آزادگی و رهایی! «انما نطعمکم لوجه الله لانرید منکم جزاء ولا شکورا» . یعنی یک «متشکرم» هم از کسی توقع نداریم، فقط خدا و خدا. (آشنایی با قرآن، ج ۱۱ ، ص ۸۹)

*****

وقتی حضرت زهرا (ع) می خواستند به دنیا بیایند و زن های اهل مکه از کمک کردن به حضرت خدیجه (ع) امتناع کردند، چهار زن آمدند برای اینکه به او کمک بدهند. حضرت خدیجه (ع) پرسید: شما کی هستید؟ یکی گفت: من حوا هستم، دیگری گفت: من آسیه هستم، دیگری گفت: من مریم هستم و … (مجموعه آثار استاد شهید مطهری، ج۴، ص: ۵۶۳)

*****

پس از پیامبر باب نبوت یعنی پیامبری مسدود شد، اما باب کشف و شهود و الهام بسته نشد. ممکن است بشری از لحاظ صفا و کمال و معنویت برسد به مقامی که به قول عرفا یک سلسله مکاشفات برای او رخ می دهد و حقایقی از طریق علم الهامی، به او ارائه شود؛ ولی او مامور به دعوت مردم نیست. حضرت امیر (ع) در نهج البلاغه می فرماید: «ان الله تعالی جعل الذکر جلاء للقلوب تسمع به بعد الوقرة و تبصر به بعد العشوة و تنقاد به بعد المعاندة» و بعد می فرماید: «و ما برح لله عزت آلاؤه فی البرهة بعد البرهة و فی ازمان الفترات عباد ناجاهم فی فکر هم و کلمهم فی ذات عقولهم.» یعنی: «همیشه در دنیا افرادی هستند که خداوند در باطن ضمیرشان با آن ها حرف می زند.» حضرت زهرا (ع) این جور بود با آن که پیامبر هم نبود. (خاتمیت، ص ۳۹)

انتهای پیام/