ایسنا/مازندران در تربیت فرزند علیرغم اینکه نقش مادر بسیار واضح و نقش پدر به نظر مبهم و ثانویه می رسد، اما حقیقت، چیز دیگری است.

مادران فقط نیمی از ماجرای دخیل در تربیت فرزند هستند، امروزه معلوم شده است که پدران نقش بسیار مهمی درمراقبت کودک دارند، البته این رابطه در ۲ سال اول تولد بسیار مناسب است و به رشد عاطفی کودی کمی می کند، اما چنانچه این رابطه به همان شکل باقی بماند، باعث آسیب به کودک می شود.

یکی از وظایف پدران این است که کمک می کنند تا رابطه چسبنده مادر و کودک ادامه نیابد و کودک فضای بازتری برای کسب تجربیات جدید، کاوش و رشد پیدا کند و بتواند به استقلال موردنیاز دست یابد.

پدرها بیش از مادران، فرزند خود را به پیشرفت و انجام کارهای جدید فرا می خوانند، پدرها فرزند خود را ترغیب به ابتکار، خطرپذیری، و انجام فعالیت های ناآشنا و حضور در وضعیت های ناشناخته می کنند.

آنها دوست دارند با فرزندان خود بازی کنند، بازی های آنها عموما بازی هایی است که فرزندشان را از لحاظ جسمی تحریک می کند، ظاهرا بزن بزن با پدرها، کودکان را به خطر کردن ترغیب می کند.

مادران بیشتر نقش ارضای عاطفی و مراقبتی نسبت به کودک دارند، آنها بیشتر به فرزندان خود قوت قلب می دهند و از آن ها مراقبت می کنند.

مادران بیش از پدران، فرزند خود را همانطور که هست می پذیرند و آن ها را زیاد تشویق نمی کنند، مادرها بیشتر وقت خود را به جای بازی، صرف مراقبت از فرزندانشان می کنند.

به عنوان مثال خانواده ای را که در محوطه بازی هستند، تجسم کنید، دختر بچه دوساله آنها در حال تاب خوردن است،پدرش او را هل می دهد تا بالا و بالاتر برود اما مادرش با نگرانی او را نگاه می کند و می گوید: «عزیزم مراقبت باش، زیاد بالا نرو.»

بررسی های صورت گرفته بر نحوه تربیت کودکان توسط پدرها و مادرها نیز حاکی از اینگونه تفاوت هاست.

محققان بارها و بارها نشان داده اند که مادران بر قوت قلب بخشیدن و مراقبت از فرزندان تاکید دارند و پدرها بر مبارزه و تحرک.

محققانی که تعامل والدین با فرزندانشان را بررسی کرده اند، می گویند؛ پدرها و مادرها معمولا هر یک نقش ویژه و ارزشمندی در رشد عزت نفس فرزندان خود دارند و پدرها بیشتر به دنبال افزایش اعتماد به نفس، خود مختاری و ایجاد توقعات بالا درفرزندانشان هستند، در حالی که مادرها بیشتر احساس پذیرش خود و حساس بودن نسبت به دیگران را در فرزندان خویش ایجاد می کند.

فاطمه خراسانی-کارشناس روانشناسی

انتهای پیام