به گزارش خبرگزاری تسنیم از خرم آباد، در ۲۳ اردیبهشت ۱۳۶۵، دشمن آمده بود تا پیرانشهر را تصرف کند و در کردستان جبهه ای تازه بگشاید، اما در کمین شیرمردان زاگرس گرفتار شد.

دشمن با بهره گیری از چندین تیپ و لشکر و با پشتیبانی سنگین توپخانه و نیروی هوایی، موفق شد در همان ساعات نخست، ارتفاعات استراتژیک ۲۵۱۹ را تصرف کند. این آغاز فتح نبود، بلکه رزمندگان قرار بود ورق این نبرد را به نفع ایران برگردانند.

رزمندگان یگان های اطلاعات عملیات، گردان های پشتیبانی رزمی و هفت گردان از لشکر ۵۷ حضرت ابوالفضل لرستان ـ شامل گردان های انبیاء، محرم، شهدا، ثارالله، محبین، ابوذر و مالک اشتر ـ در کوتاه ترین زمان ممکن منطقه را شناسایی کردند. آنان با انجام تک شبانه، حرکت دشمن را متوقف ساختند و در دل کوه ها آتش غیرت را شعله ور کردند.

ایستادگی رزمندگان لرستانی چنان بود که ارتش بعث عراق در این عملیات بیش از سه هزار شهید و ۲۰۰ اسیر به جای گذاشت. بروجرد در عملیات حاج عمران ۸۸ شهید تقدیم کرد.

خرم آباد و الیگودرز هرکدام با ۶۳ شهید، ازنا با ۳۰، کوهدشت ۱۸، دورود ۱۲، الشتر ۱۱، پلدختر ۷ و نورآباد با دو شهید، نام خود را در قلب حماسه حاج عمران حک کردند.

ارتفاعات حاج عمران، که روزی پناهگاه دشمن بود، با فریادهای «یا حسین» لرستانی ها به مأمن شهادت تبدیل شد. شب هنگام، هنگامی که گردان های شهدا و ثارالله حمله کردند، صدای تیر و ترکش با نوای دل انگیز دعا و نوحه درهم آمیخت.

خون شهدای این عملیات نه تنها خاک را رنگین کرد، بلکه روحی تازه در کالبد مقاومت دمید. در میان آن پیکرهای بی سر، دل هایی تپیدند که هنوز مادرا شان چشم انتظارند؛ با عکس هایی قاب شده، در خانه هایی که دیوارهای شان بوی اشک می دهد.

مقام معظم رهبری در پیامی به مناسبت شهادت دلیرمردان لرستان در حاج عمران نوشتند: «نبرد آنان بیش از آن که شنیدنی باشد، دیدنی است …» و این جمله خود سندی است بر جایگاه رزم لرستانی ها در دل رهبر انقلاب و در تاریخ دفاع مقدس.

امروز، حاج عمران دیگر نه نام منطقه ای مرزی، که نمادی از مقاومت شده است. زائران راهیان نور وقتی پای بر این خاک می گذارند، زیر لب می خوانند: «سلام بر گردان شهدا، سلام بر مالک اشتر لرستان، سلام بر خاکی که تشنه خون پاک شد و سیراب از غیرت».

در روایت حاج عمران، لرستان تنها مشارکت نکرد؛ بلکه آن را ساخت. شهدای آن دیار، پایه های پیروزی را با خون نوشتند. و حالا، سال ها پس از آن شب خونین، هنوز صدای دلیران زاگرس در گوش تاریخ می پیچد؛ گویی می خواهند بگویند: «ما هنوز ایستاده ایم، حتی اگر در خاک آرمیده باشیم».

.

انتهای پیام/