شیرواره یک تعاون و حس انسان دوستانه نسبت به همدیگر در یک جامعه بود تا خانه ی بدون نان نماند، آیینی که بدون شک اصیل و رزشمند است.

خبرگزاری فارس لرستان- نسرین صفربیرانوند، شاید بسیاری از ما واژه شیرواره را تاکنون نشنیده ایم اما آنچه مشخص است، این آیین به دنبال همکاری و هم افزایی بین افراد است، آیینی که شاید مانند بسیاری دیگر از آیین ها دستخوش فراموشی و یا تغییراتی شده است.

کارشناسان فرهنگی می گویند آیین ها و آداب و رسوم هر ملت سازنده فرهنگ هر جامعه محسوب می شوند و از طرفی تنوع و تعداد آیین ها و آداب و رسوم دلیل غنای فرهنگی یک جامعه است، اما متاسفانه چندگاهی ست که بسیاری از آیین ها و آداب و سنن یا فراموش شده اند یا دستخوش تغییر شده اند.

با وجود اینکه برخی کارشناسان معتقد هستند: یکی از راه های حفظ هویت فرهنگی بازگشت به آیین ها و آداب و رسومی سنتی است، اما پاکدل معتقد است که حفظ و احیا آیین ها یک شعار بیش نیست زیرا ما در مورد آیین ها باخته ایم.

شیرواره ؛ مصداق بارز تعاون

رییس کانون هنرهای آیینی سنتی لرستان در مورد آیین شیرواره می گوید: آیین شیرواره درواقع مصداق بارز تعاون، همزیستی و تعهد آدم های قدیم در کنار یکدیگر است، آیینی که می خواهد این را بگوید ای مسلمان ها مواظب باشید همسایه ت گرسنه نخوابد.

به گفته بهزاد پاکدل آیین شیرواره قدمتی چند هزار ساله دارد و با قاطعیت می توان گفت در همه نقاط لرستان و بین طوایف مختلف وجود داشته است، هر چند این آیین در نقاط مختلف اسامی مختلفی داشته است اما مرسوم ترین آن همان شیرواره است در پژوهش ها نیز به همین نام معروف است.

وی به چگونگی آیین شیرواره اشاره می کند و می افزاید: در گذشته کسی شیر نمی فروخت زیرا قوت غالب خانواده ها از همان شیر و فرآورده های آن مانند ماست، روغن و کره تامین می شد و اگر گله خانواده ی به هر دلیلی تا سه ماه یا بیشتر شیر نداشت اهالی آن گرسنه می ماندند.

رییس کانون هنرهای آیینی سنتی لرستان ادامه می دهد: زنان آبادی هر کدام به نوبت شیر آن خانه را تامین می کردند، نکته جالب اینکه صاحب آن خانه ظرف و اندازه شیری را که دیگران می آوردند با یک نشانه که «ل له» نام داشت خط می کشیدند تا زمانی که صاحب شیر شد به همان مقدار تحویل دهد.

پاکدل می گوید: شیرواره یک تعاون و حس انسان دوستانه نسبت به همدیگر در یک جامعه بود تا خانه ی بدون نان نماند، آیینی که بدون شک اصیل و رزشمند است.

وی درپاسخ به این پرسش که آیا این آیین هم اکنون نیز وجود دارد یا خیر، توضیح می دهد: بله، این آیین در بین عشایر همچنان وجود دارد، البته دستخوش تغییراتی شده با این مضمون که شیر را به خانواری که گله ش یا هنوز نیامده یا زمان شیردهی آنها نرسیده قرضی می دهند زیرا محل ارتزاق عشایر از محل فروش شیر است.

ما در مورد آیین ها باخته ایم

رییس کانون هنرهای آیینی سنتی لرستان در ادامه به کمرنگ شدن و فراموشی آیین ها اشاره می کند و می گوید: این مسئله جامعه شناسی است در این زمینه دو رابطه وجود دارد یکی فرهنگی که تمدن می سازد و دیگری تمدنی که فرهنگ می سازد این دو با هم متفاوت هستند ، یک جایی یک فرهنگ است که یک تمدن را می سازد و این فرهنگ قوام، دوام و اصالت و آرامش در آن زیاد است بخصوص فرهنگی که غنی بوده و ریشه داشته باشد.

پاکدل می افزاید: اما امروز تمدن است که فرهنگ می سازد تمدنی که هر روز در حال تغییر است لذا فرهنگ ها عوض می شود و این خود آشفتگی ایجاد و بسیاری از مسائل را به ریخته کرده، به تعبیری طوفان فرهنگی است که اصل آیین ها را دستخوش تغییرکرده و این یک موضوع عجیب است.

وی ادامه می دهد: واقعیت این است که ما درباره آیین ها بازنده هستیم ، زیرا نسل هایی به وجود آمده که هیچ ارزش برای آیین ها و حتی پدر و مادر خود قائل نیستند.

افول آیین ها و رسوم

رییس کانون هنرهای آیینی سنتی لرستان معتقد است؛ امکان بازگشت آیین ها وجود ندارد، زمانی که به همدیگر رحم نمی کنیم و همه چیز را فراموش کرده ایم چطور می توان انتظار داشت که آیین ها را حفظ و یا احیا کنیم.

پاکدل می گوید: متاسفانه دوران بسیار بدی را سپری می کنیم آیین ها و رسوم به بدترین شکل ممکن افول کرده اند، فراموشی آیین ها عدم آرامش روحی، عدم حرمت و احترام و افزایش حرص و طمع و آز را به دنبال داشته است، واقعیت این است که ما آیین ها را فراموش کرده ایم و باید بپذیریم دیگر نمی شود شعار داد.

وی در مورد علل فراموشی آیین ها عنوان می کند: یکی تمدن بی در و پیکری است که وارد زندگی شده، دوم تهاجم و موضوع سوم عدم توجه خودمان و مسوولانی است که باید کار فرهنگی می کردند و نکردند، افرادی که بیشتر به دنبال نام بودند و اصلا متوجه نبودند که فرهنگ سیاست نمی پذیرد.

رییس کانون هنرهای آیینی سنتی لرستان ادامه می دهد: اکنون چوب این ندانم کاری را می خوریم، زمانی که دکتری زیست را وارد فرهنگ می کنند دیگر چگونه می توان انتظار داشت که آیین ها و آداب و رسوم در چجامعه ما حفظ شود.

انتهای پیام/خ