به گزارش خبرنگار مهر، فرارسیدن ماه رمضان، ماه میهمانی خدا همواره برای مسلمانان شادی آور بوده، ماهی که از ابتدای آن درهای رحمت و مغفرت الهی به روی انسان ها گشوده شده و بندگان با عبودیت به درگاه خداوند بر سر این سفره ی بزرگ الهی می نشینند.

ماه رمضان عرصه وسیع عبادت خلوت با معبود است؛ میدانی که خداوند برای بندگانش فراهم آورده تا با سی روز روزه داری و راز و نیاز و خلوت با پروردگار که ارزش ثواب آن بیش از هر زمان دیگری ست، روح خود را جلا داده و غبار آلوده گناهان را از جان خود بشویند و به درگاه ابدیت نزدیک تر شوند.

میهمانی خدا که از نیمه می گذرد، آن روی غمناک ماه نمایان می شود و آسمان رنگ حزن و اندوه به خود می گیرد، اندوهی که از رسیدن ایام شهادت امام المتقین حضرت علی علیه السلام ناشی می شود، شهادتی که در عین مظلومیت مولی الموحدین علیه السلام و در شب قدر یعنی شب نزول قرآن اتفاق می افتد.

این روزها شهر رنگ و بویی علوی به خود گرفته و سیاه پوش شهادت امیر المؤمنین علیه السلام و بارگاه منور رضوی، میعادگاه دلدادگان اهل بیت (ع) است.

محبان اهل بیت عصمت و طهارت در عزای این امام بزرگوار رخت سیاه خود را آماده می کنند و با پوشانیدن لباس عزا بر تن، با قرآن و کتاب دعا به دست، آماده عزاداری می شوند، هر کس به نوبه خود مشغول به دعاست یکی نماز شب قدر می خواند، دیگری سوره دخان و دیگری دعای جوشن کبیر را قرائت می کند.

در این لیالی انجام اعمال مخصوص مثل خواندن نماز شب قدر، قرائت دعای جوشن کبیر، سوره های عنکبوت، دخان و روم توصیه شده است؛ آن ها تا به سحرگاه شب زنده داری می کنند و به دعا و ثنا مشغول می شوند، شور و حالی عجیب و وصف نشدنی برپاست همه با چشمانی گریان و لب هایی زمزمه کنان گویی خواستار چیزی مشترک هستند و با فریادهای الغوث الغوث خلصنا من النار یا رب از جانب پروردگار و با گشودن قرآن ها مقابل سر و قرار دادن آن در بالای سر طلب آمرزش می کنند.

در این شب مردم با واسطه قرار دادن و قسم به قرآن و ائمه ی اطهار خواستار بخشش از جانب خدای بزرگ می شوند تا مقدرات یک ساله برای آن ها نوشته شود، در هر کوی و برزن از این دیار هئیات و تکایا کم کم آماده عزاداری و ارائه خدمت به عزاداران می شوند گویی خیل دلدادگان این حضرت از شمار خارج شده می شود و فضایی روحانی و معنوی در شهر حاکم است فضایی آمیخته با وجود پر برکت امام رضا علیه السلام.