رشته «مطالعات شهری» به بی عدالتی ها و تبعیض ها می پردازد

ایسنا/خراسان رضوی استادیار دانشکده شهرسازی دانشگاه تهران گفت: نگاه اعتراضی معمولا در رشته «مطالعات شهری» نهفته است و به بی عدالتی ها و تبعیض ها می پردازد.
اشکان رضوانی نراقی در برنامه اینستاگرامی انجمن های علمی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه فردوسی در خصوص شیوه های پژوهش در مطالعات شهری اظهار کرد: متاسفانه در کشور هنوز رشته مطالعات شهری وجود ندارد و خارج از کشور رشته نسبتا جا افتاده ای است. خصوصیت اصلی مطالعات شهری، میان رشته ای بودن آن است و در فضای بین رشته های مختلفی که در شهر تمرکز می کنند، مانند معماری، شهرسازی، برنامه ریزی شهری و طراحی شهری، تاریخ، جامعه شناسی، علوم سیاسی، انسان شناسی و رشته هایی که به نوعی با انسان، شهر و محیط شهری درگیر هستند، کار خود را میان این رشته ها تعریف می کند.
وی افزود: هدف مطالعات شهری این است که بین رشته ای باقی بماند و به این دلیل، رشته های بسیار زیاد و موضوعات مختلفی را در برمی گیرد. ما در دهه ۵۰ تا ۶۰ میلادی با موجی از رشته ها مواجه شدیم که در حالت کلاسیک رشته های مختلف علوم اجتماعی، علوم انسانی و حتی رشته های علمی هیچ هویت مستقلی نداشتند و هویت خود را از دو یا چند رشته مختلف دریافت می کردند.
استادیار دانشکده شهرسازی دانشگاه تهران تصریح کرد: رشته طراحی شهری در بدو پیدایش، شکافی را بین رشته معماری و برنامه ریزی شهری پر می کند زیرا هر دو این رشته ها بر روی شهر کار می کنند و در مورد شهر تصمیم می گیرند و خروجی آن ها شهر است و تاثیر مستقیم روی آن دارند. برنامه ریزی شهری عمدتا نگاه دو بعدی و کلان دارد و معماری نگاه سه بعدی دارد اما مقیاس آن خرد است. از بین این دو نگاه که به اندازه دریا فاصله است، طراحی شهری خود را تعریف می کند که هم مقیاس خرد را به مقیاس کلان پیوند و هم نگاه دو بعدی را به نگاه سه بعدی تطبیق دهد. البته که در طول زمان این رشته به تدریج تحول پیدا کرده و از حالت بین رشته ای خارج شد و اکنون یک رشته مستقل است.
وی عنوان کرد: مطالعات شهری برعکس طراحی شهری این ادعا را ندارد و سعی می کند از آن فاصله بگیرد و یک رشته بین رشته ای است بدین مفهوم که آن فاصله را بین رشته های مختلف پوشش می دهد یا سعی می کند این رشته ها را به هم وصل کند تا رشته ای باشد که بین این رشته ها پل بزند و نوع پژوهش و مطالعات را به نحوی تعریف کند که رشته ها را دربرگیرد.
رضوانی نراقی خاطرنشان کرد: با وجود اینکه بعضی از دانشگاه ها، مطالعات شهری را زیرمجموعه شهرسازی یا جامعه شناسی قرار می دهند اما همچنان سعی کرده که خود را مستقل از رشته های مختلف و در ارتباط با رشته های گوناگون حفظ کند و آن مفهوم بین رشته ای را به معنای واقعی کلمه نگه دارد. معمولا نگاه اعتراضی در مطالعات شهری نهفته است و به بی عدالتی ها و تبعیض ها می پردازد.
استادیار دانشکده شهرسازی دانشگاه تهران بیان کرد: این نگاه در مطالعات شهری بسیار غالب است و نقش اساسی در تعریف موضوعات پژوهش دارد. واقعا جای خالی این رشته در ایران احساس می شود و توصیه می کنم دانشجویانی که علاقه دارند روی مباحث علوم اجتماعی کار کنند، اما تصور می کنند که معماری یا شهرسازی خواندند و نمی توانند سراغ علوم اجتماعی بروند، توصیه می کنم مطالعات شهری را به عنوان این گزینه در نظر بگیرند؛ چراکه این امکان را برای آن ها فراهم می آورد که با توجه به پیش زمینه خاص خود که معماری و شهرسازی است، به شهر از بعد اجتماعی نگاه و حتی از آن پیش زمینه برای پژوهش و کار خود در محیط شهر استفاده کنند.
انتهای پیام
اشکان رضوانی نراقی در برنامه اینستاگرامی انجمن های علمی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه فردوسی در خصوص شیوه های پژوهش در مطالعات شهری اظهار کرد: متاسفانه در کشور هنوز رشته مطالعات شهری وجود ندارد و خارج از کشور رشته نسبتا جا افتاده ای است. خصوصیت اصلی مطالعات شهری، میان رشته ای بودن آن است و در فضای بین رشته های مختلفی که در شهر تمرکز می کنند، مانند معماری، شهرسازی، برنامه ریزی شهری و طراحی شهری، تاریخ، جامعه شناسی، علوم سیاسی، انسان شناسی و رشته هایی که به نوعی با انسان، شهر و محیط شهری درگیر هستند، کار خود را میان این رشته ها تعریف می کند.
وی افزود: هدف مطالعات شهری این است که بین رشته ای باقی بماند و به این دلیل، رشته های بسیار زیاد و موضوعات مختلفی را در برمی گیرد. ما در دهه ۵۰ تا ۶۰ میلادی با موجی از رشته ها مواجه شدیم که در حالت کلاسیک رشته های مختلف علوم اجتماعی، علوم انسانی و حتی رشته های علمی هیچ هویت مستقلی نداشتند و هویت خود را از دو یا چند رشته مختلف دریافت می کردند.
استادیار دانشکده شهرسازی دانشگاه تهران تصریح کرد: رشته طراحی شهری در بدو پیدایش، شکافی را بین رشته معماری و برنامه ریزی شهری پر می کند زیرا هر دو این رشته ها بر روی شهر کار می کنند و در مورد شهر تصمیم می گیرند و خروجی آن ها شهر است و تاثیر مستقیم روی آن دارند. برنامه ریزی شهری عمدتا نگاه دو بعدی و کلان دارد و معماری نگاه سه بعدی دارد اما مقیاس آن خرد است. از بین این دو نگاه که به اندازه دریا فاصله است، طراحی شهری خود را تعریف می کند که هم مقیاس خرد را به مقیاس کلان پیوند و هم نگاه دو بعدی را به نگاه سه بعدی تطبیق دهد. البته که در طول زمان این رشته به تدریج تحول پیدا کرده و از حالت بین رشته ای خارج شد و اکنون یک رشته مستقل است.
وی عنوان کرد: مطالعات شهری برعکس طراحی شهری این ادعا را ندارد و سعی می کند از آن فاصله بگیرد و یک رشته بین رشته ای است بدین مفهوم که آن فاصله را بین رشته های مختلف پوشش می دهد یا سعی می کند این رشته ها را به هم وصل کند تا رشته ای باشد که بین این رشته ها پل بزند و نوع پژوهش و مطالعات را به نحوی تعریف کند که رشته ها را دربرگیرد.
رضوانی نراقی خاطرنشان کرد: با وجود اینکه بعضی از دانشگاه ها، مطالعات شهری را زیرمجموعه شهرسازی یا جامعه شناسی قرار می دهند اما همچنان سعی کرده که خود را مستقل از رشته های مختلف و در ارتباط با رشته های گوناگون حفظ کند و آن مفهوم بین رشته ای را به معنای واقعی کلمه نگه دارد. معمولا نگاه اعتراضی در مطالعات شهری نهفته است و به بی عدالتی ها و تبعیض ها می پردازد.
استادیار دانشکده شهرسازی دانشگاه تهران بیان کرد: این نگاه در مطالعات شهری بسیار غالب است و نقش اساسی در تعریف موضوعات پژوهش دارد. واقعا جای خالی این رشته در ایران احساس می شود و توصیه می کنم دانشجویانی که علاقه دارند روی مباحث علوم اجتماعی کار کنند، اما تصور می کنند که معماری یا شهرسازی خواندند و نمی توانند سراغ علوم اجتماعی بروند، توصیه می کنم مطالعات شهری را به عنوان این گزینه در نظر بگیرند؛ چراکه این امکان را برای آن ها فراهم می آورد که با توجه به پیش زمینه خاص خود که معماری و شهرسازی است، به شهر از بعد اجتماعی نگاه و حتی از آن پیش زمینه برای پژوهش و کار خود در محیط شهر استفاده کنند.
انتهای پیام
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! میخوای دربارهی «رشته «مطالعات شهری» به بی عدالتی ها و تبعیض ها می پردازد» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.