خبرگزاری مهر، گروه استان ها - محمد حسین عابدی: خیابان خلوت است عین آسمان آبی بی ابر امروز نیمه شهریور؛ انگارنه انگار که نخستین روزهای سال تحصیلی است و سال های پیش اینجا حتی جای پارک برای موتورسیکلت هم پیدا نمی شد شهرک دانشگاه مکانی است که تا سر می چرخانی یا بنگاه املاک می بینی یا مدرسه و مکان تحصیل! اما امسال در نخستین روز سال تحصیلی که نه اول مهر، بلکه ۱۵ شهریور است چندان شلوغی هرسال را نداشت.

چند پسر کوچک با یونیفرم مدارس از آن سوی خیابان می گذرند مادرشان با آنها است ماسکی دقیقا همرنگ با حاشیه پیراهنشان دارند مدرسه دخترانه هم باز است یکی دو دختربچه با مادرهایشان حضور دارند دخترها هم همرنگ با حاشیه مانتوهایشان ماسک دارند برخی خانواده ها ابتکاراتی هم به خرج داده اند و گلدوزی هایی هم روی ماسک انجام داده اند.

استقبال اندک است

مدیر مدرسه ابتدایی دخترانه می گوید «روز نخست سال تحصیلی که فقط تعداد کمی از بچه ها با برنامه ریزی قبلی آمدند از بقیه بچه ها فعلا خبری نیست دستورالعمل سازمان این است که بسیار محدود برگزار می کردیم» وقتی زنگ می خورد مجموعا ۲۵ دانش آموز هم نیامده اند.

۵۰ قدم آن سوتر مدرسه مشابه اما پسرانه است آنجا تعداد کمتر است شاید ۱۷ نفر شاید هم بیشتر؛ خانواده ها بیرون درب مدرسه ایستاده اند منتظر تا ببینند باید چه کنند. کسی درست نمی داند که قرار است بچه ها بمانند یا با آن ها به خانه بیایند فعلا همه ایستاده اند. منتظر … گویا کلاس ها به دو گروه تقسیم شده اند از روز پانزدهم شهریور روزهای زوج ۱۵ نفر و روزهای فرد ۱۵ نفر دیگر به کلاس می روند!

صندلی های چیده شده در حیاط نشان از فاصله گذاری اجتماعی دارند اما درون کلاس ها روایت دیگری دارد هنوز نیمکت ها هستند و قرار است هر دانش آموز بر روی یک نیمکت بنشیند تا فاصله ها رعایت شوند هرچند فاصله عرضی رعایت می شود اما در حدود طولی بازهم ۵۰ سانتی متری بین بچه ها بیشتر فاصله نیست.

مدرسه تمیز است معلوم می شود مرتب آن را ضدعفونی کرده اند یک دستگاه فلزی سیاه رنگ هم در مقابل درب ورودی سالن قرار داده اند از آنها که باید پدالش را بزنی تا مایع ضدعفونی روی دستانت بریزد اما مشکل اینجا است که هم قد یک بچه کلاس اولی است! آن قدر بلند که می تواند موهای سرش را هم ضدعفونی کند! از سوی دیگر کار با دستگاه کمی دشوار است هیچ علامتی از اینکه قرار است مایع ضدعفونی کجا بریزد وجود ندارد از همه بدتر اینکه وقتی یک کلاس اولی پدال را می زند ناخودآگاه مقداری از آن به صورتش خواهد پاشید … وضعیتی که کلاس دومی ها حتی ریز جثه های سومی هم با آن روبرو هستند.

کرونا را شکست می دهیم

صدای مدیر می آید که به بچه ها می گوید: کرونا هست اما بدانید که ما قوی تر از آن هستیم ما کرونا را شکست می دهیم و درس هم می خوانیم بچه ها دست می زنند… دیگر نقاط مدرسه را هم می توان دید حتی سرویس های بهداشتی که هیچ تفاوتی با روزهای قبل ندارند فقط یک مایع دستشویی بین هر شیر افزوده شده است.

سومین مدرسه هم شرایط مشابهی دارد همان دستگاهی که کلاس اولی ها می توانند با آن دوش بگیرند جلوی در سالن ورودی است راهرو بوی ماده ضدعفونی کننده می دهد همه ماسک دارند معلم ها هم همین طور. محیط پاکیزه است سعی دارند همه جا را به والدین نشان دهند که مطمئن شوند اشکالی وجود ندارد حتی گالن های ۲۰ لیتری مواد ضدعفونی که چهار، پنج تایی هستند و گویا قرار است تا پایان سال تحصیلی مصرف شوند. مدیر توضیح می دهد که مستخدم مدرسه کاملا نسبت به همه چیز توجیه است.

وزیر بهداشت از تب سنجی در مدارس سخن می گفت اما حداقل در این سه مدرسه ابتدایی حتی یک دستگاه دستی ساده هم وجود نداشت. درست است که بچه ها و کادر ماسک داشتند اما سر کلاس یک باره اوضاع به هم می ریزد چند دانش آموزی ماسک برداشته اند می گویند گرم است … حق هم دارند. کلاس ها تهویه خوبی دارند اما نیاز به خنک کردن کلاس ها هم وجود دارد چرایی عدم استفاده از کولر معلوم نیست. بچه ها نمی توانند چهار، پنج ساعت مداوم از ماسک استفاده کنند کلافه می شوند… این صحبت های خودشان با همان زبان بچگی است.

تعهد در کار نیست

موضوع عجیب اما این است که هیچ کس نمی داند قرار است چه بشود کم کم یک هفته از اولین روز مدرسه می گذرد حتی وقتی از مدیر مدرسه می پرسیم قرار است کلاس ها دایر شود یا خیر می گوید فعلا گفته ایم اولی ها و دومی ها بیایند تا با محیط آشنا شوند برای بقیه پایه ها هنوز تصمیمی گرفته نشده وزارتخانه می گوید اجباری نیست و قرار است از طریق شاد درس بخوانند اما ما موظف هستیم که تمام مدت کلاس ها را آماده نگه داریم.

از خانم محمدی درباره تعهد از والدین دانش آموزان می پرسم و او قویا این امر را تکذیب می کند و می گوید: تعهدی در کار نیست حتی با مدارس همکاران هم صحبت می کردم چنین چیزی از همان روز ۱۵ شهریورماه وجود ندارد و فقط شایعه است برخی می گویند والدین باید تعهد بدهند که بچه اگر کرونا گرفت پای خودشان باشد اصلا چنین نیست ما خودمان را در قبال بچه ها مسئول می دانیم.

روایت معلمان عجیب تر است همه از آمادگی برای درس دادن می گویند اما خودشان هم نمی دانند که قرار است بچه ها به مدرسه بیایند یا خیر! این طور که معلوم می شود قرار است جلسه ستاد کرونا در شهرستآن های استان سمنان برگزار شود تا معلوم شود که بالاخره دانش آموزان باید حضور اجباری و الزامی داشته باشند یا خیر؛ همه چیز به کرونا بستگی دارد!

شهریه ها چه می شود؟

والدین نیز کلافه هستند خانم رضایی یکی از این والدین است که در گفتگو با خبرنگار مهر، می گوید: روز ۱۵ شهریور به ما گفتند که بچه ها را برای معرفی بیاورید تا با محیط مدرسه آشنا شوند همچنین گفته اند که آن ها را فعلا به مدرسه بیاورید تا اگر دستورالعمل دیگری اخذ شد به شما اطلاع دهیم. ما هم نمی دانیم بالاخره برای بچه ها سرویس بگیریم یا نه، از سوی دیگر مبلغ قابل توجهی را نیز شهریه داده ایم اگر قرار است برگزار نشود چرا این هزینه را کرده ایم؟

این بانو که البته نام خود را نمی گوید، می افزاید: دو میلیون و ۲۵۰ هزار تومان شهریه ثابت اول ابتدایی غیردولتی است ۳۵ هزار تومان بابت کتاب دادیم، ۱۸۰ هزار تومان بابت فرم و اگر قرار باشد بچه مان در خانه درس بخواند آیا نباید این شهریه به ما پس بدهند یا حداقل بخشی از آن را پس بدهند؟ مثلا وقتی پول تغذیه را داده ایم اما علنا تغذیه ای صورت نگرفته ما چه تقصیری داریم؟

کسی نمی داند چه می شود

دیگر فردی که دخترش را به مدرسه آورده می گوید: حقیقتا هیچکس نمی داند قرار است چه شود ما هم امروز آمدیم تا با مدرسه آشنا شود و ما خودمان هم محیط مدرسه را ببینیم که چطور می خواهند از بچه هایمان مراقبت کنند من شخصا بدون تعارف اگر بتوانم به خودم ثابت کنم که نمی توانند از بچه ام مراقبت کنند اصلا لحظه ای نمی گذارم به مدرسه بیاید. سلامتی فرزند من باید باشد تا در کنارش درس بخواند یا خیر؛ من متأسفم برای مسئولان که حتی وزیر آموزش وپرورش نمی داند که قرار است فردا بچه های ما به مدرسه بیایند یا نیایند. با این وضعیت اگر مجبور به نام نویسی مدرسه نمی شدیم آن هم به خاطر گواهی قبولی پایه، اصلا دخترم را مدرسه نمی فرستادم.

این خانم پاسخ به این سوال که آیا اعتماد می کنید تا فرزندتان به مدرسه بیاید، می افزاید: شما بگویید چرا باید اعتماد کنیم؟ برنامه مدونی برای یک سال تحصیلی ارائه شده که در آن درس و بهداشتی و … توضیح داده شده باشد؟ اقدام درخور توجهی شده است؟ اطمینان خاطری به ما داده شده است؟ چه امری صورت گرفته تا در ازای آن من اعتماد کنم؟

وی می گوید: روز گذشته فیلم مدرسه چینی ها را در تلگرام تماشا می کردم واقعا افسوس می خوردیم که آنجا هم سیستم آموزشی دارد ما هم سیستم آموزشی داریم که روز اول بازگشایی مدارس هنوز مدیر مدرسه نمی داند که باید چه کار کنیم.

اهمیت مسئولیت پذیری

این بانوی همچنین می گوید: نکته عجیب اینجا است که وقتی از آموزش وپرورش استان سمنان می پرسیم قرار است چه شود می گوید خانم مدارس در وضعیت سفید باز می شوند در وضعیت قرمز از طریق شاد و تلویزیون درس بخوانند اولا باید گفت اگر در وضعیت سفید قرار است مدارس بازشوند پس چرا امروز مدرسه ها باز بودند؟ ثانیا ماجرا آن قدرها هم که آموزش وپرورش می گوید راحت نیست موضوع اصلی مسئولیت پذیری مدارس در قبال درس دادن به بچه ها، آموزش، یادگیری و سلامتی آن ها است اگر بچه من در کلاس اول از پایه نادرست تعلیم داده شود چه کسی مسئولیت می پذیرد؟ همین آموزش وپرورش نمی گوید مقصر بچه خودتان بوده است؟ هرگز نخواهد گفت بی برنامگی من باعث ضربه و لطمه خوردن به بچه های شما شده است.

تقریبا نظرات مشابه است تب بالای کرونا که مجددا استان سمنان را در برگرفته نگرانی ها را افزون کرده است از سوی دیگر مدارس مقصر نیستند آنها طبق دستورالعمل اقدام کرده اند و برای مثال دستگاه ضدعفونی کننده را تهیه، فاصله گذاری را رعایت و مسائل را به دانش آموزان گوشزد می کنند لذا مدیران تصمیم ساز هستند که می بایست عملکردی بهتر با برنامه ای جامع و کامل می داشتند.

دستورالعمل ارائه شده است

مسئولان آموزش وپرورش استان سعی دارند تا به مردم اطمینان خاطر بدهند مدیرکل آموزش وپرورش استان سمنان بابیان اینکه استان به چهار بوم تقسیم بندی شده است که ازلحاظ شیوع کرونا در هر بوم برای برگ زاری کلاس ها به صورت حضوری یا مجازی تصمیم گیری می شود، خاطرنشان کرد: گرمسار و آرادان در یک منطقه، سمنان، سرخه و مهدی شهر یک منطقه، دامغان و امیرآباد در یک منطقه و شاهرود، بسطام، بی ارجمند و میامی در یک منطقه طبقه بندی شدند.

دستورانی با بیان اینکه ۶۰ درصد دانش آموزان استان به برنامه شاد دسترسی دارند که می توانند در کلاس های غیرحضوری شرکت کنند، گفت: در مناطق سفید علاوه بر آموزش حضوری، استفاده از ظرفیت نرم افزار شاد نیز در دستور کار قرار دارد.

وی بابیان اینکه شبکه اجتماعی دانش آموزان «شاد» برنامه کاربردی ویژه تلفن همراه هوشمند است، افزود: در این برنامه سه فرآیند ورود برای دانش آموزان، معلمان و مدیران در نظر گرفته شده است که بر اساس دستورالعمل های کلاس های درس در مناطق دارای وضعیت سفید ازلحاظ شیوع کرونا به صورت حضوری و در مناطق زرد کرونایی حضور دانش آموزان به صورت گروه بندی و در مناطق قرمز کرونایی به صورت مجازی برگزار می شود.

منطقه سفید کرونایی نداریم اما مدارس باز شدند

این در حالی است که استان سمنان اصلا منطقه سفید ندارد و جز آرادان و سرخه که در آنها روز قبل نماز جمعه برگزار شد و در وضعیت زرد کرونایی هستند هیچ نقطه دیگر استان وجود ندارد که قرمز یا نارنجی نباشد با این حال امروز مدارس در شهرهای استان سمنان باز شدند و بچه ها از شنبه به کلاس درس رفتند! حال چرا مسئولان استان سمنان اصرار دارند که درباره وضعیت حاضر که نقاط سفید کرونایی در استان وجود ندارند اظهارنظر کنند بر همگان پوشیده است.

دولت سعی دارد تا اطمینان مردم را نسبت به مدارس جلب کند از سوی دیگر والدین نیز نگران هستند زیرا هیچ برنامه مدونی برای سال تحصیلی به سمع و نظرشان نرسیده است لذا باید گفت سال تحصیلی جدید با بیم و امید فراوان شروع شده است.

۲ روایت از یک ماجرا

بیم از اتفاقات پیش رو و امید به نیفتادن آن ها! در پایان اما باید دو نکته اصلی را عنوان کرد که در لابلای صحبت های والدین و مردم این روزها به گوش می خورد نخست اینکه اگر دانش آموزی در مدرسه حضوری دچار مشکل شد و مثلا به بیماری کرونا گرفتار شد تکلیف مسئولیت آن با کیست؟

موضوع دوم اینکه اگر قرار باشد تمام درس ها از طریق شاد و تلویزیون به بچه ها ارائه شود پس تکلیف مدارس، معلمان و شهریه های دانش آموزان چه می شود اصلا آیا آموزش وپرورش استان سمنان برنامه مدونی برای سال تحصیلی جدید دارد؟ یک هفته ای می شود که بچه ها مدرسه می روند اما هنوز پاسخ این سوالات معلوم نیست.