به گزارش خبرگزاری تسنیم از خرم آباد، کوچه ها، تاریک. سایه هایی خاموش. چادرهای سیاه. عبای سفید. قدم هایی آرام. زمزمه هایی نرم. مسجد، روشن. درهای نیمه باز. شمع ها، لرزان. حوض، ساکن. نور، زرد و کم جان.

زمین، خنک. شبستان، پر از نجوای خاموش. قاری، می خواند:«إنا أنزلناه فی لیلة القدر». قرآن ها، بر سر. اشک ها، بی صدا:«بک یا الله، بک یا الله، بک یا الله». شانه ها، لرزید. پیرمردی، سر بر مهر. زنی، چادر بر صورت. کودکی، خیره به مادر.

پیرمردی، تکیه به ستون. دستی که تسبیح را آرام می چرخاند. نوجوانی، زانو در بغل. سرش پایین. دستانش بر پیشانی. «اللهم فک کل أسیر، اللهم اشف کل مریض».

سقف مسجد، انگار نزدیک تر. ملائک، حاضر. زمین، سبک. زمان، ایستاده. لحظه ها، بی وزن. مادری، دست بر قلب. «اللهم رد کل غریب، اللهم اقض حوائج المؤمنین و المؤمنات».

سپیده دمید. هوا هنوز بوی اشک دارد. شمع ها، خاکستر. رد اشک ها، تازه. دیوارها، خیس از نجواهای خاموش. مهرها، پراکنده. قرآن ها، روی رحل. دستانی لرزان روی سینه. چشم هایی سرخ، به سقف.

پیرمردی محاسنش خیس است. دستانش بالا، انگشتانش لرزان. فقط قطره های اشک که روی مهر می چکد. کسی هنوز زانو زده. کسی هنوز سرش را روی مهر گذاشته. کسی هنوز دل نکنده از آخرین شب قدر.

انتهای پیام/۶۴۴/.