به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، یکی از ویژگی های مهمی که خداوند در قرآن به حضرت موسی علیه السلام نسبت می دهد، تکلم او با خداست. در دو آیه از قرآن از این ویژگی سخن به میان آمده است، از جمله در آیه ۲۵۳ سوره بقره که این تکلم را یک وجه فضیلت موسای نبی نسبت به سایر رسولان معرفی می کند، آنجا که خداوند فرمود «تلک الرسل فضلنا بعضهم علی بعض منهم من کلم الله …» برخی از آن رسولان را بر برخی دیگر فضیلت بخشیدیم؛ از آنان کسی بود که خدا با او تکلم کرد» و در بخشی از آیه ی ۱۶۴ نساء فرمود «و کلم الله موسی تکلیما.»

جالب است که امام هادی علیه السلام از اولین گفت وگوی خداوند پس از تکلم خدا با موسای نبی علیه السلام خبر می دهد. طی این ماجرا، این رسول بزرگوار الهی سؤالات متعددی را از خداوند متعال می پرسد؛ از جمله آنکه پرسید:

* خدایا پاداش کسی که مسکین را به خاطر تو اطعام کند چیست؟ خداوند فرمود روز قیامت دستور دهم منادی جار کشد که فلانی پسر فلان از آزاد کرده های خداست. فما جزاء من أطعم مسکینا ابتغاء وجهک قال یا موسی آمر منادیا ینادی یوم القیامة علی رؤوس الخلائق أن فلان بن فلان من عتقاء الله من النار.

* سپس پرسید معبودا پاداش کسی که صله رحم کند چیست؟ فرمود عمرش را دراز کنم و سکرات موت را بر او آسان کنم و خازنان بهشت او را فریاد کنند بشتاب نزد ما و از هر در خواهی وارد شو. قال موسی إلهی فما جزاء من وصل رحمه قال یا موسی أنسی له أجله و أهون علیه سکرات الموت و ینادیه خزنة الجنة هلم إلینا فادخل من أی أبوابها شئت.

* حضرت موسی علیه السلام در ادامه پرسید پاداش کسی که آزار خود را از مردم باز دارد و به آنها خوبی کند چیست؟ فرمود دوزخ روز قیامت به او فریاد زند که به تو راهی ندارم. إلهی فما جزاء من کف أذاه عن الناس و بذل معروفه لهم قال یا موسی ینادیه النار یوم القیامة لا سبیل لی علیک.

در این بخش از روایت، اطعام دادن به مسکین، صله رحم و مراقبت از مردم آزاری سه مقوله ای است که این پیامبر بزرگوار به عنوان یکی از رسولان اولوا العزم از خداوند پرسش می کند که هر سه ناظر به مسائل اجتماعی یا اخلاق در اجتماع است. از موضوع اطعام به مسکین گرفته که اگر حق آن ادا شود، سبب کاهش فقر و فساد در جامعه می شود تا صله رحم که تأثیرات معنوی، روانی و بهداشتی آن بی شمار است و سبب استحکام بنیان های خانوادگی و نیز تقویت پیوندهای اجتماعی می شود. در کنار اینها، بر ممانعت از آزار دیگران به عنوان یکی از اخلاق های زیبای اجتماعی تأکید می شود؛ همچنان که اگر فرد یا گروهی به آزار اطرافیان بپردازند، چالش های جبران ناپذیری بر پیکره یک جامعه ایجاد می شود. آزار و اذیت اگر در بستر خانواده باشد، سبب ناامنی بستر آن و یا منجر به خانواده گریزی می شود و اگر در بستر اجتماع باشد، نا امنی عمومی را به همراه می آورد.

انتهای پیام/