چرا شیعیان فاطمه (س) از عذاب جهنم مصون هستند؟
به گزارش خبرگزاری مهر، آیت الله سید عبدالله فاطمی نیا در سخنرانی به مناسبت شهادت حضرت صدیقه طاهره فاطمه زهرا سلام الله علیها، به بیان برخی از فضائل و مناقب بانوی بزرگ اسلام پرداخت.
متن این سخنرانی که در سال ۱۳۹۴ ایراد شده است بدین شرح است:
معنی نام فاطمه
یکی از فضائل حضرت، یک قطره از دریا، راجع به اسم مبارک او است که «فاطمه» است. در گذشته خدمت مقدس شما گفتیم که فطم یعنی «ف» و «ط» و «میم» در لغت یک اصل است و اصلین نیست. چون ما امثال این ها را داریم که شبیه هستند ولی دو اصل هستند. ولی این یک اصل است و همیشه إن شاءالله جوانان عزیز، مردم با فضیلت متوجه هستند که «ف» و «ط» و «میم» در هر کجا باشد دلالت می کند از گرفتن چیزی از چیزی. چنان که دورانی را که بچه را از شیر می گیرند دوران فطام می گویند، یعنی دورانی است که بچه باید از شیر گرفته شود.
یک فضیلت از حضرت زهرا
حالا این «ف» و «ط» و «میم» در همه جا به این معنا است، خدمت شما عرض کردم گرفتن چیزی از چیزی. حالا در مورد وجود نازنین زهرا (صلوات الله علیها) که اسم مبارک او فاطمه است اقوالی نقل شده است. یکی این است که می فرماید: «سمیت فاطمه»، فاطمه، فاطمه نامیده شد، «لأنها فطمت هی و شیعتها من النار» برای این که شیعیان او، پیروان او از چنگ آتش گرفته شده اند.
پیروان حضرت فاطمه به جهنم نمی روند
یک نفر منصف، اگر انصاف داشته باشد، حتی اگر شیعه هم نباشد این را متوجه می شود که شیعه یعنی پیرو است. آیا کسی در کارها، در گفتار، در اعمال، در سلوک پیرو حضرت زهرا باشد، این به جهنم می رود؟ توجه کردید! شیعه هم نبود، نبود! شیعه باشد این را روی چشم خود می گذارد. اگر شیعه هم نباشد، انصاف داشته باشد می فهمد که پیرو حضرت زهرا دیگر جهنم نمی رود. «لأنها … شیعتها» برای پیروان او «فطمت … من النار» از چنگ آتش گرفته شده اند.
آلوسی ها چه کسانی بودند؟
حالا برای شما در این جا یک مطلبی نقل می کنم. خدمت شما عرض شود که آلوسی؛ باز هم در گذشته در حضور مبارک شما گفتیم، این ها یک خانواده ای در بغداد بودند، انصافا خانواده ی علم بودند، ولی سنی های خیلی متعصب و متصلب در تسنن بودند. خیلی هم بودند، این ها را بخواهیم اسم ببریم لزومی ندارد. مطلبی را که می خواهیم در مورد آن صحبت کنیم عنوان می کنم، چون گفتم آلوسی ها زیاد هستند.
صاحب تفسیر روح المعانی
بزرگ این خانواده صاحب تفسیر روح المعانی است. روح المعانی یک تفسیر خیلی بزرگی است، مجلدات زیادی دارد. آلوسی که مؤلف روح المعانی باشد که به او علامه و بزرگ این آلوسی ها بود. آلوسی های دیگری هم بودند که شاید برادر زاده های او بودند، آن ها هم مؤلفاتی دارند. اما خدمت شما عرض می شود مشخصه ی این آدم این است که انسان شاخص و مطرحی بوده است. بله، من دیدم حتی شعرای زمان او هم، همین آلوسی صاحب تفسیر را در دواوین خود مدح کردند.
روایتی در تفسیر المعانی آلوسی
حالا اجمالا خدمت شما عرض می کنم که در تفسیر روح المعانی که از چشم و چراغ مؤلفات اهل سنت است، مکرر چاپ شده است. در آن جا آمده است می گوید: اهل سنت از پیغمبر اکرم (علیه و علی آله الصلاه و السلام) حدیثی نقل کردند که البته ایشان به ضعف حدیث و یا قوت حدیث متعرض نمی شود، می خواهد در برابر آن چیزی گفته باشد. می گوید: از پیغمبر اکرم نقل کردند که «خذوا ثلث دینکم من بیت الحمیراء» یعنی یک سوم دین خود را از حمیرا بگیرید یا از عایشه بگیرید. حالا ایشان اصلا تعرض هم نکرده است که صحیح است، صحیح نیست. چون می خواهد یک چیز دیگر بگوید، بالاخره عالم بودند و آن منهج علمی را رها نمی کنند، حرف خود را می خواهند بزنند.
چیز عجیبی گفته است، آن هم در تفسیر خود گفته است! یک آدم سنی مطرح که می گوید: پیغمبر اکرم با آن علمی که خدا به او داده بود، تمام علوم در سینه ی او بود، همه چیز را می دانست و می دانست که دختر او در دنیا زیاد نخواهد بود. اگر پیغمبر می دانست و بنا بر این بود که حضرت زهرا (صلوات الله علیها) زیاد در دنیا بماند؛ بالاخره حضرت زهرا زیاد در دنیا نبود، حالا ۱۸ سال می گویند، این هم مورد اختلاف است. حالا من نمی خواهم نظر بدهم، ولی شاید این نظر قطعی نباشد، ممکن است که سن مبارک ایشان بیشتر از این هم بوده است، باز هم کم بوده است.
اختلاف نظر در مورد سن حضرت فاطمه
به قول ابن طلحه ی شافعی از علمای سنی است، ولی خیلی ارادت به حضرت زهرا داشته است، او گفته است که در هنگام شهادت ۲۵ سال داشته است. حالا یک قولی است، شما بگویید ۲۰ سال داشته است! باید رسیدگی شود. خلاصه ی آن هم این است که به قول ابن طلحه ی شافعی ۲۵ سال بگیریم، باز هم زیاد نیست، جوان است، ۱۸ سال هم که دیگر معلوم است.
می گوید: پیغمبر اکرم می دانست که دختر او زیاد در دنیا نخواهد ماند وگرنه اگر بنا بود که زیاد بماند می فرمود: «خذوا کل دینکم عن الزهرا» خیلی جالب است. آن روایت اولی را گفته است و مسکوت گذاشته است. اصلا چیزی نمی گوید، اما به این که می رسد این جا موضع گرفته است! می گوید: اگر بنا بود که زهرای مرضیه (صلوات الله علیها) در دنیا زیاد بماند پدر او می فرمود: تمام دین خود را از زهرا بگیرید، «خذوا کل دینکم عن الزهرا».
مطالعه در زمینه های مختلف لازمه ی آگاهی انسان
یک وقتی من جوان بودم، در اوایل انقلاب رادیو یک مبحثی از بنده ضبط کرده بودند. یک آقایی، خدا او را رحمت کند، قاضی هم بود، از قضات بود، خیلی هم مغرور بود. من را دید گفت: فلانی من داشتم مسافرت می رفتم رادیو شما را پخش می کرد. این حرف را چه کسی گفته است؟ گفتم آلوسی گفته است. تعجب می کرد که مگر می شود! گفتم: پدر جان وحی که بر من نازل نشده است، این تفسیر روح المعانی است، شما هم بروید و مطالعه کنید، چرا تعجب می کنید!
این ها از بس مطالعه نداشتند مطالعه های آن ها محدود بود، در یک چارچوبی مطالعه می کردند و می رفتند و این درست نیست. آدم اهل هر فنی هم که باشد برای خود یک چیز دیگر را در کنار آن فن باید بگذارد و الا به قول روانشناسان فکر او تونلی بار می آید. به این فکرها تونلی می گویند. آدم نگاه می کند هیچ چیزی نمی بیند فقط در و دیوار است و بعد هم یک منفذ.
حالا در اروپا و آمریکا مطرح شده است که می گوید هابی، هابی یعنی غیر از رشته ی آدم یک چیزی باشد که حالا این ها الآن فهمیدند. علمای ما، بزرگان ما همه از این ها داشتند. شما می بینید مثلا طبرسی صاحب مجمع البیان به آن عظمت، اما در کنار آن حماسه ی ابوتمام را هم شرح کرده است. به قول آقایان آن هم هابی او بوده است. خلاصه حالا من طلبه هستم نمی توانم پزشک شوم، متخصص چیز دیگری شوم، ولی حالا یک مطالعه ای هم از یک جای دیگر داشته باشم، یک چیزی بدانم اشکالی ندارد. به هر حال ایشان مرد و رفت و آخر هم به این مطلب ایمان نیاورد چون آلوسی گفته است. در حالی که تفسیر است بروید و نگاه کنید. هزاران از این مطلب گفته شده است و بار اول نیست.
علم لدنی مختص ائمه
حضرت زهرا (سلام الله علیها) دریای علم است. اما یک سنی متعصب گفته است که اگر بنا بود که در دنیا زیاد بماند پیغمبر می فرمود: «خذوا کل دینکم عن الزهرا»، همه ی دین خود را بگیرید. معلوم است دیگر.
وقتی دختر او، دست پرورده ی او زینب کبری (سلام الله علیها) به تصدیق امام زمان خود؛ امام سجاد (علیه السلام) امام زمان زینب کبری بود. همه ی شما می بینید که امام زمان او بود. فرمود: «أنت … عالمه غیر معلمه»، «غیر معلمه»، عمه جان عالمه ی غیر معلمه هستید. علم لدنی دارد. اصلا این خاندان، خاندان علم لدنی هستند. منتها حالا امیر المؤمنین، رسول اکرم، این ها در مقام امامت و نبوت مقام بالاتری دارند ولی ائمه، یعنی ۱۱ فرزند امیر المؤمنین، کلا ۱۲ امام همه علم لدنی دارند. بدون شک و تردید، مگر علم لدنی چطور می شود؟!
صراحت در نهج البلاغه
خوب این مطالبی که الآن در نهج البلاغه است، شما بروید و آن زمان را بگردید. در آن زمان، در کدام مدرسه این مطالب گفته می شد؟ شما ببینید دیگر! ببینید ابن ابی الحدید سنی است ولی نهج البلاغه را که شرح کرده است می گوید در این کتاب اخبارهایی از غیب صریح! اسم را چه می شود گذاشت؟ انسان کدام دانشگاه برود دارای علم غیب می شود؟! امیر المؤمنین (سلام الله علیه) همه ی حوادث آینده را فرموده است، منتها دیگر بعضی از این ها واضح بوده است، بعضی ها مبهم بوده است که بعضی از علما استخراج کردند، آن هم اهلی پیدا نکردند بگویند مردند و رفتند.
خطبه های حضرت زهرا در اعلی درجه ی توحید
صحیفه ی سجادیه مانند قرآن است، نهج البلاغه مانند قرآن است. دارندگان این ها علم لدنی داشتند دیگر. فرزندان آن ها هم علم لدنی داشتند. حضرت زینب علم لدنی داشته است. وجود نازنین حضرت زهرا (صلوات الله علیها)، علومی که حضرت داشته است؛ به قول بعضی ها ما روی این چیزها دراست نداشتیم. خطبه ی حضرت زهرا، خطبه های حضرت زهرا این ها را فقط به دیده ای نگاه کردیم که مثلا یک وقت ماه جمادی بود، مجلسی بود از این ها یک جمله نقل کنیم. نه، این ها باید شرح شود، رسیدگی شود، ببینید آن مطالب توحیدی که حضرت زهرا در ابتدای خطبه خود فرموده است، در اعلی درجه ی بیان توحید است. علی کل حال یکی از فضائل حضرت مربوط به اسم او است و باز هم ما داریم که حضرت صدیقه ی کبری، فاطمه نامیده شده است. شاید نقل به معنا باشد برای این که از هر شری بریده شده است.
سخنان پیش پا افتاده در مورد فضائل حضرت زهرا ممنوع!
فضائل خیلی بزرگی دارد، حتی گاهی اوقات این فضائل را رها می کنند و یک چیزهای پیش پا افتاده در مورد حضرت زهرا می گویند. مثلا الآن فاطمیه است، رادیو و تلویزیون، صدا و سیما، بالاخره مملکت شیعه است و پخش می کنند. من مدام نگران هستم این هایی که در تلویزیون می آورند خراب کاری نکنند. خدا شاهد است که من مدام نگران هستم! یک خانم می آورند، من نمی خواهم بگویم خانم ها نمی توانند، چرا خانم های باسوادی هم هستند، خدا آن ها را حفظ کند ولی این ها از آن باسوادها نمی آورند! چیزی بلد نیست، مجبور است چیزی را بتراشد و آن نیم ساعت برنامه پر شود. یکی از چیزهایی که در تهران صد سال است می گویند. تهرانی های عزیز اعتراض نکردند نمی دانم چرا؟!
می گوید: پیغمبر اکرم نشسته بود، یک نابینا وارد شد، حضرت زهرا رفت و چادر خود را سر کرد. پیغمبر فرمود: دخترم این که چشم ندارد، شما را نمی بیند! گفت: من که می بینم. این ها چیست که شما می گوید؟! این قدر سبک کردن حضرت زهرا صلاح است؟ مگر برای ندیدن چادر پوشیدن لازم است؟! آدم روی خود را آن طرفی کند! اصلا چادر نپوشد! حالا این ها را صد سال در این منابر گفتند و خوشحال می شوند. کجای این خوشحالی دارد، این پایین آوردن حضرت زهرا است!
بیان تخصصی روایات
این ها که حسود بودند، این ها یکی چیزهایی ساختند، متأسفانه حتی در کتب شیعه هم بعضی از این ها یک طوری راه پیدا کرده است. به خدا وقتی من فضائل حضرت را نگاه کنم، باور کنید به قدری ناراحت می شوم ببینم حدیثی پیدا کنم که این ها یک چیزی به آن اضافه نکرده باشند. عزیزان این ها تخصصی است. این طور نیست که کتاب را باز کنید و هر چه نوشته بود را بخوانید. یا این که مثلا ما این جا بیاییم. بنده عرض کردم این ها انتقاد نیست، این ها صحبت است. مثلا روز ولادت حضرت را روز زن می گوئیم. ما که حسود نیستیم، هر روز را روز زن بگوییم ولی صحبت در این است که؛ ببینید این چیزها مفهوم مخالف دارد. غربی ها یک کارهایی کردند، ما چشم بسته تقلید کردیم و نفهمیدیم چرا این طور می کنیم.
چشم بسته تقلید نکنیم
روانشناسان یک مثل می زنند و به آن قوه ی منابهه و محاکات می گویند. می گویند اگر ۱۰ گوسفند از آغل بیرون بیایند جلوی یازدهمین آن یک مانع بگذارید. یازدهمی از آن مانع می پرد. دوازدهی هم می پرد. به سیزدهمی که رسید مانع را بردارید. ولی بقیه ی گوسفندها همه سر انداخته و می پرند. مانع رفته است ولی دید آن جلویی پریده است آن هم می پرد. این مثل در روانشناسی گفته شده است. گاهی اوقات بعضی ها این طور هستند. غربی ها برای مانعی می پرند، بعضا آن وقت در ایران بی مانع می پرند. مانع که دیگر نیست، شما دیگر چرا می پرید؟ آن جا که روز زن گذاشتند و روز زن درست کردند، زن یک کمبود داشته است. زن اذیت می شده است، کتک می خورده است، آزار می دیده است. همین الآن هم است. در اخبار نگاه کنید آمار می دهند که امروز چقدر مورد آزار قرار گرفتند، اصلا آدم دوست ندارد.
جایگاه زنان در مکتب اسلام
البته در ایران این طور نیست. در ایران زن جایگاه خوبی دارد، چون ما شیعیان امیر المؤمنین هستیم، ما مسلمان هستیم. ما پیرو کسی هستیم که دختر خود را در بالاترین درجه قرار می داد. زهرای مرضیه، زینب کبری، این ها بزرگان خانواده بودند. ما در این مکتب هستیم. زن کم و کسری در مکتب ما ندارد. مگر این که خود او به وجود بیاورد. پس روز زن را برای جبران و کم و کسری در غرب گذاشته اند. در ایران ما زن کم و کسر ندارد که روز زن بگذاریم. حالا گذاشتیم عیب ندارد. گفتم انتقاد نمی کنم که فردا بگوییم فلان شخص گفت. نه، خیلی هم خوب است. دست به ترکیب آن نزنید. روز زن هم باشد، حالا یک شاخه گل هم بخرید عیبی ندارد. یک چیزی هم به اندازه وسع خود تهیه بفرمائید خانم خوشحال شود.
همه ی جهان باید پیرو حضرت زهرا باشند
اما یک چیزی می خواهم این جا بگویم، آن این است که اصلا ۱۰ روز را روز زن بگذارید. دهه ی روز زن بگیرید. کسی حسودی نمی کند ولی در گفتار می گویند: حضرت زهرا اسوه ی زنان عالم است. این حرف درست نیست، چرا؟ دایره ی اسوه بودن او را کوچک کردیم. این آلوسی سنی است دیگر. این می گوید زن و مرد ندارد، همه ی جهان باید پیرو حضرت زهرا باشد. این که می گوید الگوی زنان عالم، اسوه ی زنان عالم، این اسوه بودن او؛ مانند این که به امیر المؤمنین بگوییم اسوه ی مردان عالم، آن هم باز درست نیست. زن و مرد ندارد، همه باید تبعیت کنند.
حضرت زهرا یکی از پیشوایان چهارده گانه ی ما است، زن و مرد ندارد. حالا این ها یک مقامات باطنی دارند که خدا شاهد است این ها مقدمات می خواهد. مقامات باطنی این ها را گفتن این طور نیست که همین طوری در منبر و مجلس و در گذرگاه ها گفته شود. نه، امیر المؤمنین (سلام الله علیه) خلافت ظاهریه داشت. همه ی شما هم می دانید، ۴ سال و خورده ای بود. آن وقت این ولایت باطنیه ی او دیگر ماه و روز ندارد، همیشه است. ولایت باطنیه امیر المؤمنین قطع نمی شود، اما ولایت باطنیه او چطور است؟ ببینید این ها مطالب عجیب و غریبی است.
مقام حضرت خضر و حضرت موسی
حضرت موسی (سلام الله علیه) بالاتر از حضرت خضر بود ولی یک مشت درس نخوانده، بی سواد، بی مطالعه در آورده اند که مقام خضر بالاتر بود. برای این که این رفته بود بگوید: آقا من دنبال شما بیایم، به من هم آنچه را می دانید یاد دهید. حضرت صادق (سلام الله علیه) دیده است بی سوادها دارند طوفان می کنند فرمود: «هو أفضل من الخضر» موسی از خضر افضل بود، بالاتر بود. حضرت موسی خیلی قوی تر بود. حالا مصلحت بود یک نوع علم پیش حضرت خضر باشد و این هم مأمور بوده است که آن را بگیرد. برای تکمیل کار خود؛ گاهی ما برای دوستان مثال می زنیم می گوئیم یک جواهر فروشی دو دهنه است که میلیاردها جواهر دارد، یک دکان نیم طاقی هم رو به روی او است و بنده ی خدا یک قاب آئینه آن جا گذاشته است و یک نگینی دارد که هیچ کسی ندارد. این دلیل نمی شود که سرمایه ی او بیشتر است. این یک چیزی دارد که بقیه ندارند. ببینید «هل أتبعک علی أن تعلمن مما علمت رشدا»، آقا جان به ما یاد می دهید. آن وقت چطور است؟ در ابتدا می گوید: «فوجدا عبدا من عبادنا آتیناه رحمه من عندنا و علمناه من لدنا علما»، اصلا اگر تنوین «رحمه» و «علما» را تنوین نکره بودن بگیرید، این طور می شود، یک نوع است. حالا من نمی گویم، به هر حال نمی خواهیم نعوذ بالله حضرت خضر را پایین بیاوریم. او هم خیلی بالا بود اما می خواهم بگویم یعنی حتی این بالاتر که حضرت موسی باشد به او نیازمند شد. چه اشکالی دارد. او هم گفت: «إنک لن تستطیع معی صبرا».
ببینید شوخی نیست. داستان حضرت موسی و خضر انجام گرفته است. نعوذ بالله، نستجیر بالله نگوییم که مثال بود! نه مثال نبود، واقعیت بود. همه ی این کارها شده بود اما در عین حال این جریان کل روزگار بود که خیلی چیزها می شود و ما نمی فهمیم چرا شد. اعتراض هم می کنیم، حرف هم می زنیم. حضرت موسی پیغمبر بود، من خاک پای او نمی شوم. ما خاک پای او نمی شویم ولی بالاخره دیدید که خسته شد. آخر گفت: آقا این کارها چیست که می کنید؟ گفت: نگفتم نمی توانید صبر کنید!
داستانی در مورد آقای قاضی
می گویند: مرحوم آقای قاضی نشسته بود. بعضی از قبایل در عراق جنگی داشتند، جنگ های قبیله ای بود. خدا نصیب نکند. می گویند جنگ به پشت بام کشیده بود. به همدیگر وصل بودند تا آخر آمدند به پشت بام آقای قاضی رسیدند و یک نفر را هم از پشت در ایوان آقای قاضی انداختند. ایشان نگاه کرده بود. آخر پایین ریختند و آمدند منزل ایشان را هم غارت کردند. حالا جنازه در ایوان افتاده است و از این طرف هم هر چه است، گلیمی، کاسه ای، هر چه، در تمام مدت می گویند ایشان فقط نگاه کرد.
یک چیزهایی هستند که به عقل ما نمی رسد ولی قضیه ی حضرت موسی و خضر سریان و جریان دارد.
علم حضرت زهرا (سلام الله علیها)
حضرت زهرا (سلام الله علیها) دریای علم است ولی بعضی چیزها را که می دید چیزی نمی گفت، گریه می کرد. گریه هم نکند؟! او صدیقه بود، مطهره بود، عالمه بود، گاهی هم تذکر می داد. تذکر دادن هم عیبی ندارد، امت پدر او بودند.
یک روز پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می خواست وضو بگیرد. آن قدر اطراف پیغمبر را گرفتند و دست خود را زیر آب وضوی ایشان گرفتند، پیغمبر اکرم وضو گرفت و رفت، دیدند جای وضو خیس نشده است. آن قدر دست زیر این آب وضو رفت و گرفتند به صورت خود مالیدند که نگذاشتند یک قطره از آن آب روی زمین بریزد.
حضرت زهرا (سلام الله علیها) می گوید مگر شما همان افراد نیستید که این کار را انجام می دادید؟ نگذاشتید آب وضو پدر من بر زمین بیفتد. حالا چرا این قدر بی تفاوت شده اید که زهرا این قدر غریب بماند!
بخشی از خطبه ی حضرت زهرا (سلام الله علیها) در بستر
در آن خطبه ای که حضرت در بستر شهادت فرموده است مطالب عجیبی وجود دارد. خطبه ی مسجد ایشان بسیار مهم است، در این شکی نیست ولی این خطبه که ایشان در منزل، در بستر شهادت فرموده اند را خیلی نگاه نمی کنند اما در این خطبه مطالب عجیبی وجود دارد. آن جا حضرت اشارات خصوصی و عمومی دارد. اولا می فرماید: -قریب به این مضامین- «فقبحا لفلول الحد» یعنی چقدر زشت است که شمشیرها کند شده «و اللعب بعد الجد» چقدر قبیح است که جدیت ها مبدل به بازی شده است.
انزجار آیه الله بهاءالدینی از تظاهر اطرافیان
مرحوم آیه الله بهاءالدینی گاهی به شدت دچار (جان به لبش می رسید) انزجار می شد و می فرمود: بازیگری دیگر بس است. یک عده پیش او می رفتند و تظاهر می کردند و چیزهایی می گفتند. می فرمود: بازیگری دیگر بس است. دیگر بازی نکنید.
در راه سیر و سلوک بی گدار به آب نزنیم
آن عبارت معنای خاصی داشت که برای آن ها به کار می برد که چقدر قبیح است که شمشیرها کند شده است و جدیت ها مبدل به بازی شده است. شاید اشاره ای هم به ما باشد که یک وقتی بعضی از جوان ها یا پیرها، من دیده ام که بعضی به وادی مقدس مآب بودن و به قول خودشان سیر و سلوک می آیند -و بر اثر این که گاهی اوقات مربی آن ها هم مربی خوبی نبوده و گاهی مربی خوب است ولی شاگرد گیرایی ندارد- به هر حال من می دیدم که بعضی از آن ها می بریدند. می گوید: ما دیگر حال سابق را نداریم و مثل آن وقت ها نیستیم. در صورتی که جوان است ولی بریده. شاید می خواهد اشاره کند که اگر یک وقت هم بخواهید در یک راه خوبی بروید، استاد خوبی پیدا کنید، درست بروید، وسط راه نبرید. جدیت ها مبدل به بازی نشود. به هر حال این خیلی مهم است.
تناسب بین فرد و برنامه در راه سلوک
من دیدم یک آدم مقدس داشت جوانی را تربیت می کرد. گفتم وای به حال این جوان با این مربی که دارد. دیدم دقیقا از روز اول بار او را سنگین می کند. فرض کنید باید روزی این قدر بخوانی. چقدر می خوری؟ این قدر نخور. چقدر می خوابی؟ این قدر نخواب. این جوان از دست او که در آمد «أفسق من فی الأرض» شد! یعنی فاسق ترین آدم، نتیجه ی معکوس گرفت.
وجود نازنین حضرت زهرا (سلام الله علیها) به عنوان دریای علم این جا به یک گوشه اشاره کرده است. طوری تربیت بشوید که بعدا جدیت شما به بازی مبدل نشود. ای استاد مربی، به گونه ای شاگرد را تربیت کن که شاگرد تو نبرد، بازیگر بشود یا اگر بلد نیستی اصلا شاگرد تربیت نکن. لازم همه عمده العرفا بشوند.
یک نفر از اصحاب در صدر اسلام جلسه ای درست کرد. جلسه از این بهتر؟ اصحاب پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بودند. پیرمرد پیغمبر را هم دیده و حالا جلسه درست کرده، مردم هم می رفتند. آقا سر تکان می داد، آه می کشید، می گفتند به به او دارد ملکوت را سیر می کند، عرش را سیر می کند. این قضیه به گوش حضرت سلمان رسید.
احیا العلوم کتابی با مضامین والا ولیکن توأم با ضعف
این عبارت بسیار زیبا است، این عبارت در کتاب احیا العلوم غزالی وجود دارد. احیا العلوم کتاب بزرگی است، مهم است اما از آن جایی که غزالی در حین نوشتن آن کتاب ریسمانش از اهل بیت (علیهم السلام) بریده بود هفوات و خطاها در آن کتاب زیاد است. این را به عنوان جمله ی معترضه می گویم و زود بر می گردم. چون من از کتاب احیا نقل کردم، بعدا برای شما چیز می شود.
اصلاح کتاب احیا العلوم توسط فیض کاشانی
یک ساختمان بزرگ را ساخته اند که بسیار زیبا است اما بعضی از اتاق های آن مشرف به خرابی است، ممکن است یکی از پنجره های آن خراب شود و بیفتد. به عنوان مثال عرض می کنم. دیگر ساختمان را برای این کار خراب نمی کنند، آن را اصلاح می کنند. مرحوم فیض کاشانی ساختمان بلند احیا العلوم را اصلاح کرده است، آن خطاها و هفوات را گرفته و اسم آن را المحجه البیضاء فی إحیاء الإحیاء گذاشته است؛ یعنی احیا را زنده کرده، یعنی فیض خیلی زحمت کشیده است. این کتاب هشت جلد است. اگر چنانچه فیض کاشانی از اول هشت جلد کتاب می نوشت از این کار آسان تر بود.
شأن والای کتاب محجه البیضاء
نوشتن کتاب از ترجمه و خلاصه گیری و اصلاحات خیلی راحت تر است، اصلاحات خیلی سخت است. فیض برای این کار زحمات فراوانی کشیده است. الآن که من با شما عزیزان حرف می زنم، هنوز در باب اخلاق کتابی با شرافت محجه البیضاء تألیف نشده است. خوشبختانه برای شما فارسی زبانان هم این کتاب ترجمه شده است، این کتاب دریای علم است. اصل این کتاب احیا العلوم است. ایشان مرتب مواردی که درست و خوب نمی دانسته را حذف کرده است و به جای آن موارد خوب را گذاشته است. به هر حال اصلاح نشده ی احیا تخصصی است تا این که چه کسی آن را تهیه کند.
مرد صحابی جلسه ای تشکیل داده بود. –به نوشته ی احیا العلوم- حضرت سلمان… وقتی بحث اصحاب مطرح می شود برادران اهل سنت حساس می شوند در صورتی که باید برای آن ها معمولی باشد. نمی خواهیم به آن ها توهین کنیم، خیر آن طور منظور ما نیست، ما اهل توهین نیستیم. اما بحث علمی که مانعی ندارد که آیا امکان دارد که صحابی هم اشکال داشته باشند؟ اهل سنت می گویند: خیر، اصلا، این پر رنگ است.
می شود از صحابی هم انتقاد کرد، می شود در مورد صحابی هم انتقاد کرد، می شود در مورد صحابی هم صحبت کرد، این موارد مهم نیستند اما اهل تسنن دایره را تنگ کرده اند و می گویند خیر، بسیار عالی. در حالی که ما که شیعه هستیم در علم رجال، در بحث رجال خیلی از رجال ما هستند که رجالیون ما در مورد آن ها نوشته اند که این شخص عادل نیست، این آدم ضعیف است. بحث علمی است.
غزالی می نویسد ایشان –جناب سلمان- به آن مرد صحابی پیغام داد و گفت: «إن لم تکن طبیبا فلا تداوئ» اگر طبیب نیستی دوا نده، این جلسه را جمع کن. خدا شاهد است که انسان مدیون می شود. اگر کسی علم نداشته باشد و عده ای را اطراف خود جمع کند این آدم مدیون می شود. الآن این چیزها رواج پیدا کرده است.
منشأ بعضی از گرفتاری ها چیست؟
برادران، خواهران روزهایی که من این جا هستم و می آیند می بینم مشکلات آن ها به اوج رسیده، به جای این که دعا کنند، نذر کنند، در اخلاق و زندگی خود تجدید نظر کنند. ممکن است یک دل شکستن باعث زیر و رو شدن آدم بشود. بعضی ها به این نکات توجه ندارند. اولین چیزی که گمان آن ها به سمت آن می رود این است که می گویند برای ما کاری کرده اند. من حساب کردم قاعدتا باید پنج میلیون جادوگر در تهران وجود داشته باشد! ما این قدر جادوگر داریم؟! می گویند تهران ۲۰ میلیون جمعیت دارد، می گویند شب کمتر از روز جمعیت در تهران وجود دارد. حداقل میانگین جمعیت تهران ۲۰ میلیون نفر است. برای ۲۰ میلیون جمعیت تهران، پنج میلیون، دو میلیون جادوگر لازم است که در هر خانه ای و هر جایی که می روید می گوئیم برای ما کاری کرده اند. مشکل تو این است که بد اخلاق هستی، چرا نمی خواهی این را بفهمی؟! سخن چین هستی، غیبت می کنی، دل می شکنی، این را نمی دانی؟ این ها پدر بزرگ سحر و جادو است.
البته منکر نیستیم، بعضی از خدا بی خبرها هم هستند که کارهایی هم انجام می دهند که من به آن ها دله جادوگر می گویم. دزدهایی هستند که آنتن ماشین را می دزدند، به آن ها دله دزد می گویند، این جادوگرها هم دله جادوگر هستند، چیزی بلد نیستند. جادو علم بزرگی بود که از بین رفته. اسلام با آن مبارزه کرد و اندکی از این علم باقی مانده است و حالا مثلا یک چیزی می نویسند و زیر فرش یک نفر می گذارند و شب با هم دعوا می کنند. این ها دله جادوگر هستند، این ها چیزی نیستند و از این جادوگرها هم زیاد نیستند.
اخیرا آقایانی که مدعی مربی گری هستند، جلسه دارند، درس می دهند –اطلاع دارم- شخص از شدت گرفتار به جان رسیده و پیش او رفته. بدون این که به قول امروزی ها از او آسیب شناسی کند مثلا بپرسد اخلاق تو چطور است، کجا درس می خوانی، کار تو چیست؟ یک خانم مقدس که من او را می شناختم که بسیار بسیار مؤمن بود. طوری حجاب خود را بسته می گرفت که تصور می کردیم یک توپ پارچه ی مشکی در کوچه راه می رود. او خواب می دیدید که دیوار مسجد را خراب می کند. هر شب این خواب را می دید. پیش معبری رفت، معبر گفت: در نزدیکی تو کسی است که دل او را می شکنی. بعدا مشخص شد یک پیرمردی از اقوام به ایشان پناهنده می شود و این خانم هر روز به او نیشی می زند. دیگر می خواهی چه بگویی؟
آسیب های جلسات غیر اصولی اخلاق
اخیرا پی بردم چند نفر بیچاره که دیگر بریدند و به یکی از جلسات اخلاق آقایانی که جلسه ی اخلاق دارند رفتند. شما از این مسائل هنوز خبر ندارید. به حدی عمده العلماء درست شده، به حدی زبده العلماء درست شده است نه درس خوانده اند، نه زحمت کشیده اند، صرف و نحو بلد نیستند، اگر بگویی «ضرب» ماضی است یا مضارع نمی فهمند. من عربی نخوانده ام، پس چیست؟ سیم من وصل است!
شما را به خدا، شما را به حضرت زهرا (سلام الله علیها) قسم، إن شاءالله همیشه فرزندان شما سالم باشند اگر فرزند شما بیمار شد او را پیش پزشکی که بگوید سیم من وصل است می برید؟ حتی حروف انگلیسی را بلد نیست، حتی بلد نیست در نسخه دوا بنویسد. می گوید: آقای دکتر شما کجا درس خواندید؟ می گوید: نه، من سیمم وصل است! شما این قرص ها را بدهید بیمار شما بخورد. آیا فرزند خود را پیش او می برید؟ چطور ما خود را به دست کسی بسپاریم که از اسلام هیچ چیزی بلد نیست؟
عرفان ما برگرفته از اسلام است
عرفان ما برگرفته از اسلام است، با انصاف حساب کنید. آیا قبل از اسلام ما کتاب عرفانی داشتیم؟ مولوی مولود مکتب اسلام است، عطار معارف خود را از اسلام گرفته است. این ها به این معنا نیست که آن ها هیچ خطایی نداشتند، بعدا یک عده ما را مورد انتقاد قرار ندهند. الحمدلله به اندازه ی کافی دشمن دارم ولی شما دوست هستید. آن ها معصوم نبوده اند ولی آدم های بزرگی بوده اند. عطار مرد بزرگی بود، سنایی انسان بزرگی بوده، سنایی یک دریا است و به اهل بیت (علیهم السلام) اخلاص داشته است، تا پای جان برای اهل بیت پیش رفته است. مولوی می گوید: اگر بنا شود ما مجسمه ای از عرفان بسازیم باید چشم آن مجسمه سنایی باشد. خود مولوی گاهی اوقات ابیات سنایی را می آورد و آن را درس قرار می دهد.
منشأ عرفان واقعی در اسلام است
خلاصه این که تمام این معارف از اسلام گرفته شده است. ده ها آیه از قرآن در مثنوی تفسیر شده است. تمام این معارف از اسلام گرفته شده است. اصلا اگر ما اسلام را کنار بگذاریم چه عرفانی باقی می ماند؟ بله، عرفان هایی در دنیا وجود دارد، مثلا عرفان هندی وجود دارد، من منکر نیستم. در جوانی عمری که ضایع کردم بنده مطالعه کرده ام. همان کتاب اوپانیشاد، که سر اکبر که تألیف دارا شکوه است که بیچاره را کشتند. چیزهای دیگر… بالاخره مطالب دیگری هم در آن وجود دارد، خالی هم نیست اما آن ها عرفان اسلامی نیستند، چیزهایی است که به ذهن آن ها رسیده و حالا ممکن است رد پای یک حکیم الهی هم در این حرف ها باشد، در یک جا هم با اسلام مطابق باشد. بله، ما منکر این ها نیستیم اما آن عرفان ناب که بهجت درست می کند، قاضی درست می کند، آقا سید جمال گلپایگانی درست می کند، بزرگان را می سازد، آن عرفان در اسلام است. باید اسلام را بشناسند.
وجود نازنین زهرای مرضیه (سلام الله علیها) در این خطبه یک اشاره می فرماید که تا قیامت برای ما بس است. می فرماید: «و اللعب بعد الجد» چقدر قبیح است که جدیت ها مبدل به بازی بشود، مکتب اسلام را به بازی بگیریم، سو استفاده کنیم، عارف بشویم، شاگرد ناقص پرورش بدهیم.
مراقب دام دروغین عرفان های ناقص باشید
در همین مسجد ازگل به من گفتند، آخر که جان آن ها به لب رسیده بود و به پیش آن آقای زبده العرفا رفته بودند گفته بود اسم خود را عوض کنید. این هم الآن خیلی رایج است و من دارم در این شب بزرگ به شما هشدار می دهم که به دام این افراد نیفتید. این خیلی رایج شده است. مگر با اسم کار درست می شود؟! اسم این آقا علی است، رفته تجارت کرده و خراب کرده، حالا اگر از فردا به او بگوییم پرویز ثروتمند می شود؟ این چه حرفی است؟ اسم این خانم سکینه است از فردا ماندانا بشود ثروتمند می شود؟ این چه حرف هایی است که رایج شده؟ عقل کجا رفته است؟ مبانی اسلام کجا رفته است؟
حضرت زهرا (سلام الله علیها) در بستر شهادت می فرماید: جدیت ها، دنبال این ها بروید، مسائل جدی را پیدا کنید. باز نکنید، جدیت ها به بازی مبدل شده است. فرض کنید جلسه ی آقای طباطبایی به جلسه ای تبدیل بشود که بگویند برو اسم خود را عوض کن!
نمونه هایی از قدرت عرفان واقعی
خدا مرحوم آقای استاد شجاعی را رحمت کند. استاد شجاعی عالم ربانی بود که به تازگی مرحوم شد. آقای شیخ محمد شجاعی که قد بلندی داشت و حرف های خوبی هم داشت. رادیو قرآن هم بسیاری از اوقات حرف های ایشان را منتشر می کرد. من گمان می کنم این آقای محمد شجاعی که شیخ بود، بزرگوار بود، دو جلد کتاب هم نوشته بود که انتشارات صدا و سیما، سروش هم آن را چاپ کرده است. ایشان یکی از شهود قضیه بود. شاید خود ایشان یکی از شهود قضیه بود که حیف از دنیا رفت… شاید ایشان دیده بود که دیوانه ای را پیش آقای علامه طباطبایی آورده بودند. می گوید: یک ربع فقط به صورت او نگاه کرد و دیگر هیچ کاری انجام نداد و این دیوانه خوب شد.
این مسائل خیلی مهم هستند. کجا چنین شخصیت هایی هستند؟ چنین بزرگوارانی کجا هستند؟ این ها تماما و تماما مولود و درست شده و برخاسته از مکتب اسلام بودند. من به یاد می آورم بعضی از مردم پیش آیه الله بها الدینی می آمدند. خدا شاهد است من خدمت ایشان نشسته بودم. حرف هایی می زد و ایشان می فرمودند: به اسلام برگرد. من جوان بودم، نادان بودم –چنان که الآن هم نادان هستم، منتها الآن پیر نادان هستم- من فکر می کردم آقا حوصله ندارد و می خواهد زحمت او را از خود دوش خود کم کند. بعدا دیدم واقعیت ها همین است، خیلی حوصله داشت، می گفت: به دامن اسلام برگردیم. واقعا در اسلام همه چیز وجود دارد.
حضرت زهرا (سلام الله علیها) در این خطبه دعوت می کند که به اسلام برگردید، بازی نکنید. امشب که شهادت حضرت است می گوید بیا در خود تحول ایجاد کن، بعد از این دیگر بازی نکن. باور بفرمائید بازیگری شده است.
بازیگری در عرفان
شخصی آمد به من گفت: پدر من با عموی من با هم در یک مغازه کار می کردند. –من مغازه ی آن ها را دیده بودم- مغازه ی آن ها خیلی بزرگ بود، دو، سه دهانه بود و در قسمت خوبی از تهران واقع شده بود. زیاد توضیح نمی دهم که آدرس مشخص بشود و ضمیر برگردد و غیبت نشود. این دو برادر کار می کردند. شاید این طور بود، سرمایه داشتند. یکی از این برادرها مرحوم شد، برادر دیگر ماند. آن برادری که مانده بود به حضرت زهرا (سلام الله علیها) قسم من مکرر او را دیده بودم. یک پیرمرد هیکل داری بود که عبا هم می پوشید و دائم فکر او این بود که جای شما خالی من کربلا بودم، جای شما خالی کمیل بودیم، جای شما خالی جلسه داشتیم. از نظر مالی هم که در پول شنا می کرد! یک عبایی داشت و هر کسی او را می دید می گفت: او عمده الزاهدین است. پسر برادر او، یتیم برادر او پیش من می آمد و گفت: من بعد از فوت برادر به حجره پیش عمو رفتم و گفتم: عمو جان. گفت: برای چه به مغازه آمدی؟ گفتم: عمو جان بالاخره پدر من هم با شما شریک بود، برادر شما بود، شما عموی من هستید. این جا در تمام تشکیلات با هم بودید. گفت: نزدیک بیا. نزدیک رفتم. فکر کرده بود می خواهد او را ببوسد، یتیم برادر است، یا می خواهد پولی به او بدهد. گفت نزدیک بیا، بیا، بیا. خیلی نزدیک رفتم. گفت: به چشم ها من نگاه کن. نگاه کردم، گفت: ببین برو دیگر این جا نیا. حق این برادر را تا آخر خورد اما هر کجایی می رسید می گفت: جای شما خالی کربلا بودم، جای شما خالی جلسه داشتیم. حضرت زهرا می گوید این افراد بازیگر هستند.
برخورد علما با تظاهر
آقای بها الدینی یکی از کبار علمای مملکت بود، اصلا نبض می گرفت. من نمی توانم بعضی مسائل را به شما بگویم چون ممکن است مردم حرف و حدیث درست کنند، شما محرم اسرار هستید، إن شاءالله شما فقط بدانید که آقای بها الدینی خیلی چیزها داشت. جان او به لب می رسید وقتی یک متظاهر می دید، می گفت: بازیگری بس است. یک نفر آمد گفت: ده جلد کتاب نوشته ام. یکی از علما می گوید: من آن جا بودم آقا فرمودند: یک جو اخلاص داشته باشید. به جای این که بگوید بارک الله، به به، ببینم ده جلد؟! کجا چاپ شده، چقدر زحمت کشیده ای؟ ولی نه. آن عالم ربانی می گوید: من از خجالت رفتم و روبروی آقای بهاءالدینی نشستم تا آن مؤلف فکر کند دارد من را می گوید. گفتم: چشم حاج آقا، چشم. گفت: آقا آدم باشید. گفتم: چشم. بله، به او می گفت، ولی می گفت: من رفتم روبروی او نشستم تا آن مؤلف تصور کند دارد من را می گوید. آدم باشید، چشم آقا، چشم. ما چنین انسان های فداکاری هم داریم. این عالم ربانی می گفت: رفتم آن جا نشستم بگذار تصور کند دارد من را می گوید.
إن شاءالله ما امشب یک نصیحت را بگیریم. تظاهر بس است، ما که دوباره به دنیا نمی آییم، إن شاءالله نماز شب می خوانیم، إن شاءالله بازیگری نباشد، بالاخره کاری که انجام می دهیم بازیگری نباشد. از وصیتی از صدیقه ی کبری، سفارش سیده ی دو عالم، این شوخی نیست که در کتاب های معتبر اهل تسنن ما داریم که وقتی اسم حضرت زهرا (سلام الله علیها) آمد، پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: من فدای زهرا بشوم.
بیان شأن حضرت علی و حضرت زهرا (علیهما سلام) از زبان پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)
اما این زهرای مرضیه است با این همه عظمت. امیر المؤمنین و حضرت زهرا (علیهما سلام) با همدیگر ایستاده اند یا نشسته اند. پیغمبر اکرم رسید، پدر بود. پدر حضرت زهرا (سلام الله علیها) بود، پدر عیال و پسر عموی امیر المؤمنین (علیه السلام) بود. چه چیزی گفته باشد خوب است؟ شما را به خدا، دختر ما به خانه ی ما می آید ما اول و آخر هیچ نداریم که بگوییم؛ خوش آمدید، بارک الله، چه عجب… اما دختر و داماد پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) آمده است ولی پیامبر آمد و دید این دو نفر عزیز آمده اند. حالا خوش آمدید، بارک الله… این ها حرف های مبتذل است که ما می گوئیم چون هیچ چیزی بلد نیستیم. نگاه به این دو بزرگوار کرد و فرمود: «مرحبا ببحرین یلتقیان» آفرین بر این دو دریای سر الهی که کنار هم ایستاده اند، «و نجمین یقترنان» مرحبا به این دو ستاره ی هدایت که کنار هم ایستاده اند.
اهل بیت (علیهم السلام) ستارگان هدایت
جان ما به قربان این ها که اگر نبودند ما کجا بودیم؟ نمی توانستیم یک یا الله بگوییم. اصلا نمی دانستیم الله چیست. می فرمایند: «بنا عرف الله»
با ما خدا شناخته شد. ما خدا را با این ها شناختیم. (به علی شناختم من به خدا قسم خدا را) ما با این ها خدا را شناختیم. بگو به زهرا خدا را شناختم. همین است،
عظمت زهرای مرضیه (سلام الله علیها)
اما حالا این عظمت، این دریا، در یک بستر افتاده است. زنان مدینه گفتند: می گویند زهرا ناراحت است. او یگانه یادگار پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) است، چه شده است؟ پدر او تازه از دنیا رفته است. به دیدن او برویم. حالا ۲۰ یا ۳۰ نفر بودند… رفتند و اطراف این بستر را گرفتند. چه کنیم؟ دیدیم حال زهرا خوب نیست، دستمال به سر خود بسته است. حالا چه بگوییم؟ کسی جرأت ندارد چیزی بگوید. هیبت حضرت صدیقه (سلام الله علیها) همه را مرعوب کرده است. یکی از آن ها دل به دریا زد که چیزی بگوییم. خانم حال شما چطور است؟ هیچ چیزی از خود نگفت. خیلی چیزها داشت که بگوید. نمی توانم بگویم. اگر پهلوی شما درد داشته باشد چه می گوئید؟ اما چیزی نگفت. این ها یک نوع عظمت است. به یاد داشته باشید در تربیت شدگان این مکتب این بوده. حضرت زهرا (سلام الله علیها) از همه ی زنان عالم بالاتر است، سیده نساء العالمین است. حتی از زنان خانواده ی خود از همه بالاتر است. اما این روش را او یاد داد. مثال می زنم.
الگوگیری حضرت ام البنین از حضرت زهرا (سلام الله علیها)
می آیند و خبر شهادت چهار فرزند را به خانمی به نام ام البنین می گویند. در گذشته گفته ام و إن شاءالله زنده باشیم و در آینده عزاداری کنیم. این روش که آدم از خود هیچ نگوید. خانم چهار فرزند شما شهید شدند. چهار فرزند مگر شوخی است؟ گفتن آن آسان است. بگوید چطور؟ اولی چه موقع شهید شد؟ دومی چطور شد؟ اما نه، مثل کوه می گوید همه فدای حسین بشوند. «أخبرنی عن حسین» حسین چه شد؟
این شیوه در این مکتب بوده. خانم حال شما چطور است؟ هیچ چیز نمی گوید، ساکت بودند این خانم ها، برگشت برای این که به گوش جهانیان برسد. این زنان وسیله بودند، مخاطب بودند. الآن در زمان ما شخصیت بزرگی برای چهار نفر حرف می زند. شخصیتی است، دیداری است، مثل می گویم، در مثل مناقشه نیست. ولی بعدا پخش می شود و همه ی عالم مخاطب می شوند. او برای دو نفر یا چهار نفر حرف زده ولی بعدا… این هم همین است، مخاطب زهرا (سلام الله علیها) این زن ها هستند اما به همه ی دنیا می رسد که یک خانم در بستر بود، از او پرسیدند خانم حال شما چطور است؟
یک دردهایی وجود دارد که نمی گذارد انسان بخوابد، آدم بیدار می شود. امام زمان، سلام خدا و ملائکه بر شما باشد، ما نمی توانیم چیزی بگوییم اما این جا، این روش، خانم ام البنین از چه کسی یاد گرفته بود که بگوید از حسین چه خبر است؟ از این مکتب یاد گرفته است. خانم حال شما چطور است؟ گفت: علی کجا است؟
چرا مردم با علی این گونه رفتار نمی کنند؟ والله در خطبه آمده است. به جای این که بگوید من نتوانستم دیشب بخوابم… می دانید… اما چرا با علی این طور رفتار می کنند؟ خانم، مادر، شما عمری نداشتید اما در همین عمر کم فرزند شما، نور چشم شما، امام صادق (علیه السلام) شما را جز بکائون عالم شمرده اند! او معصوم است.
کینه ورزی با حضرت زهرا (سلام الله علیها)
شب شهادت است و این را به یادگار می گویم و الحمدلله برای به دست آوردن آن تلاش کرده ام و بنده بدون مدرک حرف نمی زنم. الآن نمی توانم نقل مدارک را بگویم چون پراکنده است، فقط سر بسته بگویم. یک وقت وجود نازنین حضرت زهرا (سلام الله علیها) در احد می رفت که به عموی خود سلام بدهد. حمزه کجا است؟ حمزه (سلام الله علیه) در احد است. دوری می زد، سلامی می داد، درختی کوچکی بود. آن سرزمین گرم بود، می رفت و در زیر سایه ی آن درخت می نشست بعد بلند می شد و می رفت. آمدند آن درخت را بریدند. این شیوه ی دشمنان بود. دشمن می خواست آن ها زیر آفتاب باشند و زیر سایه نباشد به همین دلیل… -حضرت زهرا، ای سیده ی عالم ما را ببخشید- این جا درخت را بریده اند ولی در کربلا بدن حسین…
متن این سخنرانی که در سال ۱۳۹۴ ایراد شده است بدین شرح است:
معنی نام فاطمه
یکی از فضائل حضرت، یک قطره از دریا، راجع به اسم مبارک او است که «فاطمه» است. در گذشته خدمت مقدس شما گفتیم که فطم یعنی «ف» و «ط» و «میم» در لغت یک اصل است و اصلین نیست. چون ما امثال این ها را داریم که شبیه هستند ولی دو اصل هستند. ولی این یک اصل است و همیشه إن شاءالله جوانان عزیز، مردم با فضیلت متوجه هستند که «ف» و «ط» و «میم» در هر کجا باشد دلالت می کند از گرفتن چیزی از چیزی. چنان که دورانی را که بچه را از شیر می گیرند دوران فطام می گویند، یعنی دورانی است که بچه باید از شیر گرفته شود.
یک فضیلت از حضرت زهرا
حالا این «ف» و «ط» و «میم» در همه جا به این معنا است، خدمت شما عرض کردم گرفتن چیزی از چیزی. حالا در مورد وجود نازنین زهرا (صلوات الله علیها) که اسم مبارک او فاطمه است اقوالی نقل شده است. یکی این است که می فرماید: «سمیت فاطمه»، فاطمه، فاطمه نامیده شد، «لأنها فطمت هی و شیعتها من النار» برای این که شیعیان او، پیروان او از چنگ آتش گرفته شده اند.
پیروان حضرت فاطمه به جهنم نمی روند
یک نفر منصف، اگر انصاف داشته باشد، حتی اگر شیعه هم نباشد این را متوجه می شود که شیعه یعنی پیرو است. آیا کسی در کارها، در گفتار، در اعمال، در سلوک پیرو حضرت زهرا باشد، این به جهنم می رود؟ توجه کردید! شیعه هم نبود، نبود! شیعه باشد این را روی چشم خود می گذارد. اگر شیعه هم نباشد، انصاف داشته باشد می فهمد که پیرو حضرت زهرا دیگر جهنم نمی رود. «لأنها … شیعتها» برای پیروان او «فطمت … من النار» از چنگ آتش گرفته شده اند.
آلوسی ها چه کسانی بودند؟
حالا برای شما در این جا یک مطلبی نقل می کنم. خدمت شما عرض شود که آلوسی؛ باز هم در گذشته در حضور مبارک شما گفتیم، این ها یک خانواده ای در بغداد بودند، انصافا خانواده ی علم بودند، ولی سنی های خیلی متعصب و متصلب در تسنن بودند. خیلی هم بودند، این ها را بخواهیم اسم ببریم لزومی ندارد. مطلبی را که می خواهیم در مورد آن صحبت کنیم عنوان می کنم، چون گفتم آلوسی ها زیاد هستند.
صاحب تفسیر روح المعانی
بزرگ این خانواده صاحب تفسیر روح المعانی است. روح المعانی یک تفسیر خیلی بزرگی است، مجلدات زیادی دارد. آلوسی که مؤلف روح المعانی باشد که به او علامه و بزرگ این آلوسی ها بود. آلوسی های دیگری هم بودند که شاید برادر زاده های او بودند، آن ها هم مؤلفاتی دارند. اما خدمت شما عرض می شود مشخصه ی این آدم این است که انسان شاخص و مطرحی بوده است. بله، من دیدم حتی شعرای زمان او هم، همین آلوسی صاحب تفسیر را در دواوین خود مدح کردند.
روایتی در تفسیر المعانی آلوسی
حالا اجمالا خدمت شما عرض می کنم که در تفسیر روح المعانی که از چشم و چراغ مؤلفات اهل سنت است، مکرر چاپ شده است. در آن جا آمده است می گوید: اهل سنت از پیغمبر اکرم (علیه و علی آله الصلاه و السلام) حدیثی نقل کردند که البته ایشان به ضعف حدیث و یا قوت حدیث متعرض نمی شود، می خواهد در برابر آن چیزی گفته باشد. می گوید: از پیغمبر اکرم نقل کردند که «خذوا ثلث دینکم من بیت الحمیراء» یعنی یک سوم دین خود را از حمیرا بگیرید یا از عایشه بگیرید. حالا ایشان اصلا تعرض هم نکرده است که صحیح است، صحیح نیست. چون می خواهد یک چیز دیگر بگوید، بالاخره عالم بودند و آن منهج علمی را رها نمی کنند، حرف خود را می خواهند بزنند.
چیز عجیبی گفته است، آن هم در تفسیر خود گفته است! یک آدم سنی مطرح که می گوید: پیغمبر اکرم با آن علمی که خدا به او داده بود، تمام علوم در سینه ی او بود، همه چیز را می دانست و می دانست که دختر او در دنیا زیاد نخواهد بود. اگر پیغمبر می دانست و بنا بر این بود که حضرت زهرا (صلوات الله علیها) زیاد در دنیا بماند؛ بالاخره حضرت زهرا زیاد در دنیا نبود، حالا ۱۸ سال می گویند، این هم مورد اختلاف است. حالا من نمی خواهم نظر بدهم، ولی شاید این نظر قطعی نباشد، ممکن است که سن مبارک ایشان بیشتر از این هم بوده است، باز هم کم بوده است.
اختلاف نظر در مورد سن حضرت فاطمه
به قول ابن طلحه ی شافعی از علمای سنی است، ولی خیلی ارادت به حضرت زهرا داشته است، او گفته است که در هنگام شهادت ۲۵ سال داشته است. حالا یک قولی است، شما بگویید ۲۰ سال داشته است! باید رسیدگی شود. خلاصه ی آن هم این است که به قول ابن طلحه ی شافعی ۲۵ سال بگیریم، باز هم زیاد نیست، جوان است، ۱۸ سال هم که دیگر معلوم است.
می گوید: پیغمبر اکرم می دانست که دختر او زیاد در دنیا نخواهد ماند وگرنه اگر بنا بود که زیاد بماند می فرمود: «خذوا کل دینکم عن الزهرا» خیلی جالب است. آن روایت اولی را گفته است و مسکوت گذاشته است. اصلا چیزی نمی گوید، اما به این که می رسد این جا موضع گرفته است! می گوید: اگر بنا بود که زهرای مرضیه (صلوات الله علیها) در دنیا زیاد بماند پدر او می فرمود: تمام دین خود را از زهرا بگیرید، «خذوا کل دینکم عن الزهرا».
مطالعه در زمینه های مختلف لازمه ی آگاهی انسان
یک وقتی من جوان بودم، در اوایل انقلاب رادیو یک مبحثی از بنده ضبط کرده بودند. یک آقایی، خدا او را رحمت کند، قاضی هم بود، از قضات بود، خیلی هم مغرور بود. من را دید گفت: فلانی من داشتم مسافرت می رفتم رادیو شما را پخش می کرد. این حرف را چه کسی گفته است؟ گفتم آلوسی گفته است. تعجب می کرد که مگر می شود! گفتم: پدر جان وحی که بر من نازل نشده است، این تفسیر روح المعانی است، شما هم بروید و مطالعه کنید، چرا تعجب می کنید!
این ها از بس مطالعه نداشتند مطالعه های آن ها محدود بود، در یک چارچوبی مطالعه می کردند و می رفتند و این درست نیست. آدم اهل هر فنی هم که باشد برای خود یک چیز دیگر را در کنار آن فن باید بگذارد و الا به قول روانشناسان فکر او تونلی بار می آید. به این فکرها تونلی می گویند. آدم نگاه می کند هیچ چیزی نمی بیند فقط در و دیوار است و بعد هم یک منفذ.
حالا در اروپا و آمریکا مطرح شده است که می گوید هابی، هابی یعنی غیر از رشته ی آدم یک چیزی باشد که حالا این ها الآن فهمیدند. علمای ما، بزرگان ما همه از این ها داشتند. شما می بینید مثلا طبرسی صاحب مجمع البیان به آن عظمت، اما در کنار آن حماسه ی ابوتمام را هم شرح کرده است. به قول آقایان آن هم هابی او بوده است. خلاصه حالا من طلبه هستم نمی توانم پزشک شوم، متخصص چیز دیگری شوم، ولی حالا یک مطالعه ای هم از یک جای دیگر داشته باشم، یک چیزی بدانم اشکالی ندارد. به هر حال ایشان مرد و رفت و آخر هم به این مطلب ایمان نیاورد چون آلوسی گفته است. در حالی که تفسیر است بروید و نگاه کنید. هزاران از این مطلب گفته شده است و بار اول نیست.
علم لدنی مختص ائمه
حضرت زهرا (سلام الله علیها) دریای علم است. اما یک سنی متعصب گفته است که اگر بنا بود که در دنیا زیاد بماند پیغمبر می فرمود: «خذوا کل دینکم عن الزهرا»، همه ی دین خود را بگیرید. معلوم است دیگر.
وقتی دختر او، دست پرورده ی او زینب کبری (سلام الله علیها) به تصدیق امام زمان خود؛ امام سجاد (علیه السلام) امام زمان زینب کبری بود. همه ی شما می بینید که امام زمان او بود. فرمود: «أنت … عالمه غیر معلمه»، «غیر معلمه»، عمه جان عالمه ی غیر معلمه هستید. علم لدنی دارد. اصلا این خاندان، خاندان علم لدنی هستند. منتها حالا امیر المؤمنین، رسول اکرم، این ها در مقام امامت و نبوت مقام بالاتری دارند ولی ائمه، یعنی ۱۱ فرزند امیر المؤمنین، کلا ۱۲ امام همه علم لدنی دارند. بدون شک و تردید، مگر علم لدنی چطور می شود؟!
صراحت در نهج البلاغه
خوب این مطالبی که الآن در نهج البلاغه است، شما بروید و آن زمان را بگردید. در آن زمان، در کدام مدرسه این مطالب گفته می شد؟ شما ببینید دیگر! ببینید ابن ابی الحدید سنی است ولی نهج البلاغه را که شرح کرده است می گوید در این کتاب اخبارهایی از غیب صریح! اسم را چه می شود گذاشت؟ انسان کدام دانشگاه برود دارای علم غیب می شود؟! امیر المؤمنین (سلام الله علیه) همه ی حوادث آینده را فرموده است، منتها دیگر بعضی از این ها واضح بوده است، بعضی ها مبهم بوده است که بعضی از علما استخراج کردند، آن هم اهلی پیدا نکردند بگویند مردند و رفتند.
خطبه های حضرت زهرا در اعلی درجه ی توحید
صحیفه ی سجادیه مانند قرآن است، نهج البلاغه مانند قرآن است. دارندگان این ها علم لدنی داشتند دیگر. فرزندان آن ها هم علم لدنی داشتند. حضرت زینب علم لدنی داشته است. وجود نازنین حضرت زهرا (صلوات الله علیها)، علومی که حضرت داشته است؛ به قول بعضی ها ما روی این چیزها دراست نداشتیم. خطبه ی حضرت زهرا، خطبه های حضرت زهرا این ها را فقط به دیده ای نگاه کردیم که مثلا یک وقت ماه جمادی بود، مجلسی بود از این ها یک جمله نقل کنیم. نه، این ها باید شرح شود، رسیدگی شود، ببینید آن مطالب توحیدی که حضرت زهرا در ابتدای خطبه خود فرموده است، در اعلی درجه ی بیان توحید است. علی کل حال یکی از فضائل حضرت مربوط به اسم او است و باز هم ما داریم که حضرت صدیقه ی کبری، فاطمه نامیده شده است. شاید نقل به معنا باشد برای این که از هر شری بریده شده است.
سخنان پیش پا افتاده در مورد فضائل حضرت زهرا ممنوع!
فضائل خیلی بزرگی دارد، حتی گاهی اوقات این فضائل را رها می کنند و یک چیزهای پیش پا افتاده در مورد حضرت زهرا می گویند. مثلا الآن فاطمیه است، رادیو و تلویزیون، صدا و سیما، بالاخره مملکت شیعه است و پخش می کنند. من مدام نگران هستم این هایی که در تلویزیون می آورند خراب کاری نکنند. خدا شاهد است که من مدام نگران هستم! یک خانم می آورند، من نمی خواهم بگویم خانم ها نمی توانند، چرا خانم های باسوادی هم هستند، خدا آن ها را حفظ کند ولی این ها از آن باسوادها نمی آورند! چیزی بلد نیست، مجبور است چیزی را بتراشد و آن نیم ساعت برنامه پر شود. یکی از چیزهایی که در تهران صد سال است می گویند. تهرانی های عزیز اعتراض نکردند نمی دانم چرا؟!
می گوید: پیغمبر اکرم نشسته بود، یک نابینا وارد شد، حضرت زهرا رفت و چادر خود را سر کرد. پیغمبر فرمود: دخترم این که چشم ندارد، شما را نمی بیند! گفت: من که می بینم. این ها چیست که شما می گوید؟! این قدر سبک کردن حضرت زهرا صلاح است؟ مگر برای ندیدن چادر پوشیدن لازم است؟! آدم روی خود را آن طرفی کند! اصلا چادر نپوشد! حالا این ها را صد سال در این منابر گفتند و خوشحال می شوند. کجای این خوشحالی دارد، این پایین آوردن حضرت زهرا است!
بیان تخصصی روایات
این ها که حسود بودند، این ها یکی چیزهایی ساختند، متأسفانه حتی در کتب شیعه هم بعضی از این ها یک طوری راه پیدا کرده است. به خدا وقتی من فضائل حضرت را نگاه کنم، باور کنید به قدری ناراحت می شوم ببینم حدیثی پیدا کنم که این ها یک چیزی به آن اضافه نکرده باشند. عزیزان این ها تخصصی است. این طور نیست که کتاب را باز کنید و هر چه نوشته بود را بخوانید. یا این که مثلا ما این جا بیاییم. بنده عرض کردم این ها انتقاد نیست، این ها صحبت است. مثلا روز ولادت حضرت را روز زن می گوئیم. ما که حسود نیستیم، هر روز را روز زن بگوییم ولی صحبت در این است که؛ ببینید این چیزها مفهوم مخالف دارد. غربی ها یک کارهایی کردند، ما چشم بسته تقلید کردیم و نفهمیدیم چرا این طور می کنیم.
چشم بسته تقلید نکنیم
روانشناسان یک مثل می زنند و به آن قوه ی منابهه و محاکات می گویند. می گویند اگر ۱۰ گوسفند از آغل بیرون بیایند جلوی یازدهمین آن یک مانع بگذارید. یازدهمی از آن مانع می پرد. دوازدهی هم می پرد. به سیزدهمی که رسید مانع را بردارید. ولی بقیه ی گوسفندها همه سر انداخته و می پرند. مانع رفته است ولی دید آن جلویی پریده است آن هم می پرد. این مثل در روانشناسی گفته شده است. گاهی اوقات بعضی ها این طور هستند. غربی ها برای مانعی می پرند، بعضا آن وقت در ایران بی مانع می پرند. مانع که دیگر نیست، شما دیگر چرا می پرید؟ آن جا که روز زن گذاشتند و روز زن درست کردند، زن یک کمبود داشته است. زن اذیت می شده است، کتک می خورده است، آزار می دیده است. همین الآن هم است. در اخبار نگاه کنید آمار می دهند که امروز چقدر مورد آزار قرار گرفتند، اصلا آدم دوست ندارد.
جایگاه زنان در مکتب اسلام
البته در ایران این طور نیست. در ایران زن جایگاه خوبی دارد، چون ما شیعیان امیر المؤمنین هستیم، ما مسلمان هستیم. ما پیرو کسی هستیم که دختر خود را در بالاترین درجه قرار می داد. زهرای مرضیه، زینب کبری، این ها بزرگان خانواده بودند. ما در این مکتب هستیم. زن کم و کسری در مکتب ما ندارد. مگر این که خود او به وجود بیاورد. پس روز زن را برای جبران و کم و کسری در غرب گذاشته اند. در ایران ما زن کم و کسر ندارد که روز زن بگذاریم. حالا گذاشتیم عیب ندارد. گفتم انتقاد نمی کنم که فردا بگوییم فلان شخص گفت. نه، خیلی هم خوب است. دست به ترکیب آن نزنید. روز زن هم باشد، حالا یک شاخه گل هم بخرید عیبی ندارد. یک چیزی هم به اندازه وسع خود تهیه بفرمائید خانم خوشحال شود.
همه ی جهان باید پیرو حضرت زهرا باشند
اما یک چیزی می خواهم این جا بگویم، آن این است که اصلا ۱۰ روز را روز زن بگذارید. دهه ی روز زن بگیرید. کسی حسودی نمی کند ولی در گفتار می گویند: حضرت زهرا اسوه ی زنان عالم است. این حرف درست نیست، چرا؟ دایره ی اسوه بودن او را کوچک کردیم. این آلوسی سنی است دیگر. این می گوید زن و مرد ندارد، همه ی جهان باید پیرو حضرت زهرا باشد. این که می گوید الگوی زنان عالم، اسوه ی زنان عالم، این اسوه بودن او؛ مانند این که به امیر المؤمنین بگوییم اسوه ی مردان عالم، آن هم باز درست نیست. زن و مرد ندارد، همه باید تبعیت کنند.
حضرت زهرا یکی از پیشوایان چهارده گانه ی ما است، زن و مرد ندارد. حالا این ها یک مقامات باطنی دارند که خدا شاهد است این ها مقدمات می خواهد. مقامات باطنی این ها را گفتن این طور نیست که همین طوری در منبر و مجلس و در گذرگاه ها گفته شود. نه، امیر المؤمنین (سلام الله علیه) خلافت ظاهریه داشت. همه ی شما هم می دانید، ۴ سال و خورده ای بود. آن وقت این ولایت باطنیه ی او دیگر ماه و روز ندارد، همیشه است. ولایت باطنیه امیر المؤمنین قطع نمی شود، اما ولایت باطنیه او چطور است؟ ببینید این ها مطالب عجیب و غریبی است.
مقام حضرت خضر و حضرت موسی
حضرت موسی (سلام الله علیه) بالاتر از حضرت خضر بود ولی یک مشت درس نخوانده، بی سواد، بی مطالعه در آورده اند که مقام خضر بالاتر بود. برای این که این رفته بود بگوید: آقا من دنبال شما بیایم، به من هم آنچه را می دانید یاد دهید. حضرت صادق (سلام الله علیه) دیده است بی سوادها دارند طوفان می کنند فرمود: «هو أفضل من الخضر» موسی از خضر افضل بود، بالاتر بود. حضرت موسی خیلی قوی تر بود. حالا مصلحت بود یک نوع علم پیش حضرت خضر باشد و این هم مأمور بوده است که آن را بگیرد. برای تکمیل کار خود؛ گاهی ما برای دوستان مثال می زنیم می گوئیم یک جواهر فروشی دو دهنه است که میلیاردها جواهر دارد، یک دکان نیم طاقی هم رو به روی او است و بنده ی خدا یک قاب آئینه آن جا گذاشته است و یک نگینی دارد که هیچ کسی ندارد. این دلیل نمی شود که سرمایه ی او بیشتر است. این یک چیزی دارد که بقیه ندارند. ببینید «هل أتبعک علی أن تعلمن مما علمت رشدا»، آقا جان به ما یاد می دهید. آن وقت چطور است؟ در ابتدا می گوید: «فوجدا عبدا من عبادنا آتیناه رحمه من عندنا و علمناه من لدنا علما»، اصلا اگر تنوین «رحمه» و «علما» را تنوین نکره بودن بگیرید، این طور می شود، یک نوع است. حالا من نمی گویم، به هر حال نمی خواهیم نعوذ بالله حضرت خضر را پایین بیاوریم. او هم خیلی بالا بود اما می خواهم بگویم یعنی حتی این بالاتر که حضرت موسی باشد به او نیازمند شد. چه اشکالی دارد. او هم گفت: «إنک لن تستطیع معی صبرا».
ببینید شوخی نیست. داستان حضرت موسی و خضر انجام گرفته است. نعوذ بالله، نستجیر بالله نگوییم که مثال بود! نه مثال نبود، واقعیت بود. همه ی این کارها شده بود اما در عین حال این جریان کل روزگار بود که خیلی چیزها می شود و ما نمی فهمیم چرا شد. اعتراض هم می کنیم، حرف هم می زنیم. حضرت موسی پیغمبر بود، من خاک پای او نمی شوم. ما خاک پای او نمی شویم ولی بالاخره دیدید که خسته شد. آخر گفت: آقا این کارها چیست که می کنید؟ گفت: نگفتم نمی توانید صبر کنید!
داستانی در مورد آقای قاضی
می گویند: مرحوم آقای قاضی نشسته بود. بعضی از قبایل در عراق جنگی داشتند، جنگ های قبیله ای بود. خدا نصیب نکند. می گویند جنگ به پشت بام کشیده بود. به همدیگر وصل بودند تا آخر آمدند به پشت بام آقای قاضی رسیدند و یک نفر را هم از پشت در ایوان آقای قاضی انداختند. ایشان نگاه کرده بود. آخر پایین ریختند و آمدند منزل ایشان را هم غارت کردند. حالا جنازه در ایوان افتاده است و از این طرف هم هر چه است، گلیمی، کاسه ای، هر چه، در تمام مدت می گویند ایشان فقط نگاه کرد.
یک چیزهایی هستند که به عقل ما نمی رسد ولی قضیه ی حضرت موسی و خضر سریان و جریان دارد.
علم حضرت زهرا (سلام الله علیها)
حضرت زهرا (سلام الله علیها) دریای علم است ولی بعضی چیزها را که می دید چیزی نمی گفت، گریه می کرد. گریه هم نکند؟! او صدیقه بود، مطهره بود، عالمه بود، گاهی هم تذکر می داد. تذکر دادن هم عیبی ندارد، امت پدر او بودند.
یک روز پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می خواست وضو بگیرد. آن قدر اطراف پیغمبر را گرفتند و دست خود را زیر آب وضوی ایشان گرفتند، پیغمبر اکرم وضو گرفت و رفت، دیدند جای وضو خیس نشده است. آن قدر دست زیر این آب وضو رفت و گرفتند به صورت خود مالیدند که نگذاشتند یک قطره از آن آب روی زمین بریزد.
حضرت زهرا (سلام الله علیها) می گوید مگر شما همان افراد نیستید که این کار را انجام می دادید؟ نگذاشتید آب وضو پدر من بر زمین بیفتد. حالا چرا این قدر بی تفاوت شده اید که زهرا این قدر غریب بماند!
بخشی از خطبه ی حضرت زهرا (سلام الله علیها) در بستر
در آن خطبه ای که حضرت در بستر شهادت فرموده است مطالب عجیبی وجود دارد. خطبه ی مسجد ایشان بسیار مهم است، در این شکی نیست ولی این خطبه که ایشان در منزل، در بستر شهادت فرموده اند را خیلی نگاه نمی کنند اما در این خطبه مطالب عجیبی وجود دارد. آن جا حضرت اشارات خصوصی و عمومی دارد. اولا می فرماید: -قریب به این مضامین- «فقبحا لفلول الحد» یعنی چقدر زشت است که شمشیرها کند شده «و اللعب بعد الجد» چقدر قبیح است که جدیت ها مبدل به بازی شده است.
انزجار آیه الله بهاءالدینی از تظاهر اطرافیان
مرحوم آیه الله بهاءالدینی گاهی به شدت دچار (جان به لبش می رسید) انزجار می شد و می فرمود: بازیگری دیگر بس است. یک عده پیش او می رفتند و تظاهر می کردند و چیزهایی می گفتند. می فرمود: بازیگری دیگر بس است. دیگر بازی نکنید.
در راه سیر و سلوک بی گدار به آب نزنیم
آن عبارت معنای خاصی داشت که برای آن ها به کار می برد که چقدر قبیح است که شمشیرها کند شده است و جدیت ها مبدل به بازی شده است. شاید اشاره ای هم به ما باشد که یک وقتی بعضی از جوان ها یا پیرها، من دیده ام که بعضی به وادی مقدس مآب بودن و به قول خودشان سیر و سلوک می آیند -و بر اثر این که گاهی اوقات مربی آن ها هم مربی خوبی نبوده و گاهی مربی خوب است ولی شاگرد گیرایی ندارد- به هر حال من می دیدم که بعضی از آن ها می بریدند. می گوید: ما دیگر حال سابق را نداریم و مثل آن وقت ها نیستیم. در صورتی که جوان است ولی بریده. شاید می خواهد اشاره کند که اگر یک وقت هم بخواهید در یک راه خوبی بروید، استاد خوبی پیدا کنید، درست بروید، وسط راه نبرید. جدیت ها مبدل به بازی نشود. به هر حال این خیلی مهم است.
تناسب بین فرد و برنامه در راه سلوک
من دیدم یک آدم مقدس داشت جوانی را تربیت می کرد. گفتم وای به حال این جوان با این مربی که دارد. دیدم دقیقا از روز اول بار او را سنگین می کند. فرض کنید باید روزی این قدر بخوانی. چقدر می خوری؟ این قدر نخور. چقدر می خوابی؟ این قدر نخواب. این جوان از دست او که در آمد «أفسق من فی الأرض» شد! یعنی فاسق ترین آدم، نتیجه ی معکوس گرفت.
وجود نازنین حضرت زهرا (سلام الله علیها) به عنوان دریای علم این جا به یک گوشه اشاره کرده است. طوری تربیت بشوید که بعدا جدیت شما به بازی مبدل نشود. ای استاد مربی، به گونه ای شاگرد را تربیت کن که شاگرد تو نبرد، بازیگر بشود یا اگر بلد نیستی اصلا شاگرد تربیت نکن. لازم همه عمده العرفا بشوند.
یک نفر از اصحاب در صدر اسلام جلسه ای درست کرد. جلسه از این بهتر؟ اصحاب پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بودند. پیرمرد پیغمبر را هم دیده و حالا جلسه درست کرده، مردم هم می رفتند. آقا سر تکان می داد، آه می کشید، می گفتند به به او دارد ملکوت را سیر می کند، عرش را سیر می کند. این قضیه به گوش حضرت سلمان رسید.
احیا العلوم کتابی با مضامین والا ولیکن توأم با ضعف
این عبارت بسیار زیبا است، این عبارت در کتاب احیا العلوم غزالی وجود دارد. احیا العلوم کتاب بزرگی است، مهم است اما از آن جایی که غزالی در حین نوشتن آن کتاب ریسمانش از اهل بیت (علیهم السلام) بریده بود هفوات و خطاها در آن کتاب زیاد است. این را به عنوان جمله ی معترضه می گویم و زود بر می گردم. چون من از کتاب احیا نقل کردم، بعدا برای شما چیز می شود.
اصلاح کتاب احیا العلوم توسط فیض کاشانی
یک ساختمان بزرگ را ساخته اند که بسیار زیبا است اما بعضی از اتاق های آن مشرف به خرابی است، ممکن است یکی از پنجره های آن خراب شود و بیفتد. به عنوان مثال عرض می کنم. دیگر ساختمان را برای این کار خراب نمی کنند، آن را اصلاح می کنند. مرحوم فیض کاشانی ساختمان بلند احیا العلوم را اصلاح کرده است، آن خطاها و هفوات را گرفته و اسم آن را المحجه البیضاء فی إحیاء الإحیاء گذاشته است؛ یعنی احیا را زنده کرده، یعنی فیض خیلی زحمت کشیده است. این کتاب هشت جلد است. اگر چنانچه فیض کاشانی از اول هشت جلد کتاب می نوشت از این کار آسان تر بود.
شأن والای کتاب محجه البیضاء
نوشتن کتاب از ترجمه و خلاصه گیری و اصلاحات خیلی راحت تر است، اصلاحات خیلی سخت است. فیض برای این کار زحمات فراوانی کشیده است. الآن که من با شما عزیزان حرف می زنم، هنوز در باب اخلاق کتابی با شرافت محجه البیضاء تألیف نشده است. خوشبختانه برای شما فارسی زبانان هم این کتاب ترجمه شده است، این کتاب دریای علم است. اصل این کتاب احیا العلوم است. ایشان مرتب مواردی که درست و خوب نمی دانسته را حذف کرده است و به جای آن موارد خوب را گذاشته است. به هر حال اصلاح نشده ی احیا تخصصی است تا این که چه کسی آن را تهیه کند.
مرد صحابی جلسه ای تشکیل داده بود. –به نوشته ی احیا العلوم- حضرت سلمان… وقتی بحث اصحاب مطرح می شود برادران اهل سنت حساس می شوند در صورتی که باید برای آن ها معمولی باشد. نمی خواهیم به آن ها توهین کنیم، خیر آن طور منظور ما نیست، ما اهل توهین نیستیم. اما بحث علمی که مانعی ندارد که آیا امکان دارد که صحابی هم اشکال داشته باشند؟ اهل سنت می گویند: خیر، اصلا، این پر رنگ است.
می شود از صحابی هم انتقاد کرد، می شود در مورد صحابی هم انتقاد کرد، می شود در مورد صحابی هم صحبت کرد، این موارد مهم نیستند اما اهل تسنن دایره را تنگ کرده اند و می گویند خیر، بسیار عالی. در حالی که ما که شیعه هستیم در علم رجال، در بحث رجال خیلی از رجال ما هستند که رجالیون ما در مورد آن ها نوشته اند که این شخص عادل نیست، این آدم ضعیف است. بحث علمی است.
غزالی می نویسد ایشان –جناب سلمان- به آن مرد صحابی پیغام داد و گفت: «إن لم تکن طبیبا فلا تداوئ» اگر طبیب نیستی دوا نده، این جلسه را جمع کن. خدا شاهد است که انسان مدیون می شود. اگر کسی علم نداشته باشد و عده ای را اطراف خود جمع کند این آدم مدیون می شود. الآن این چیزها رواج پیدا کرده است.
منشأ بعضی از گرفتاری ها چیست؟
برادران، خواهران روزهایی که من این جا هستم و می آیند می بینم مشکلات آن ها به اوج رسیده، به جای این که دعا کنند، نذر کنند، در اخلاق و زندگی خود تجدید نظر کنند. ممکن است یک دل شکستن باعث زیر و رو شدن آدم بشود. بعضی ها به این نکات توجه ندارند. اولین چیزی که گمان آن ها به سمت آن می رود این است که می گویند برای ما کاری کرده اند. من حساب کردم قاعدتا باید پنج میلیون جادوگر در تهران وجود داشته باشد! ما این قدر جادوگر داریم؟! می گویند تهران ۲۰ میلیون جمعیت دارد، می گویند شب کمتر از روز جمعیت در تهران وجود دارد. حداقل میانگین جمعیت تهران ۲۰ میلیون نفر است. برای ۲۰ میلیون جمعیت تهران، پنج میلیون، دو میلیون جادوگر لازم است که در هر خانه ای و هر جایی که می روید می گوئیم برای ما کاری کرده اند. مشکل تو این است که بد اخلاق هستی، چرا نمی خواهی این را بفهمی؟! سخن چین هستی، غیبت می کنی، دل می شکنی، این را نمی دانی؟ این ها پدر بزرگ سحر و جادو است.
البته منکر نیستیم، بعضی از خدا بی خبرها هم هستند که کارهایی هم انجام می دهند که من به آن ها دله جادوگر می گویم. دزدهایی هستند که آنتن ماشین را می دزدند، به آن ها دله دزد می گویند، این جادوگرها هم دله جادوگر هستند، چیزی بلد نیستند. جادو علم بزرگی بود که از بین رفته. اسلام با آن مبارزه کرد و اندکی از این علم باقی مانده است و حالا مثلا یک چیزی می نویسند و زیر فرش یک نفر می گذارند و شب با هم دعوا می کنند. این ها دله جادوگر هستند، این ها چیزی نیستند و از این جادوگرها هم زیاد نیستند.
اخیرا آقایانی که مدعی مربی گری هستند، جلسه دارند، درس می دهند –اطلاع دارم- شخص از شدت گرفتار به جان رسیده و پیش او رفته. بدون این که به قول امروزی ها از او آسیب شناسی کند مثلا بپرسد اخلاق تو چطور است، کجا درس می خوانی، کار تو چیست؟ یک خانم مقدس که من او را می شناختم که بسیار بسیار مؤمن بود. طوری حجاب خود را بسته می گرفت که تصور می کردیم یک توپ پارچه ی مشکی در کوچه راه می رود. او خواب می دیدید که دیوار مسجد را خراب می کند. هر شب این خواب را می دید. پیش معبری رفت، معبر گفت: در نزدیکی تو کسی است که دل او را می شکنی. بعدا مشخص شد یک پیرمردی از اقوام به ایشان پناهنده می شود و این خانم هر روز به او نیشی می زند. دیگر می خواهی چه بگویی؟
آسیب های جلسات غیر اصولی اخلاق
اخیرا پی بردم چند نفر بیچاره که دیگر بریدند و به یکی از جلسات اخلاق آقایانی که جلسه ی اخلاق دارند رفتند. شما از این مسائل هنوز خبر ندارید. به حدی عمده العلماء درست شده، به حدی زبده العلماء درست شده است نه درس خوانده اند، نه زحمت کشیده اند، صرف و نحو بلد نیستند، اگر بگویی «ضرب» ماضی است یا مضارع نمی فهمند. من عربی نخوانده ام، پس چیست؟ سیم من وصل است!
شما را به خدا، شما را به حضرت زهرا (سلام الله علیها) قسم، إن شاءالله همیشه فرزندان شما سالم باشند اگر فرزند شما بیمار شد او را پیش پزشکی که بگوید سیم من وصل است می برید؟ حتی حروف انگلیسی را بلد نیست، حتی بلد نیست در نسخه دوا بنویسد. می گوید: آقای دکتر شما کجا درس خواندید؟ می گوید: نه، من سیمم وصل است! شما این قرص ها را بدهید بیمار شما بخورد. آیا فرزند خود را پیش او می برید؟ چطور ما خود را به دست کسی بسپاریم که از اسلام هیچ چیزی بلد نیست؟
عرفان ما برگرفته از اسلام است
عرفان ما برگرفته از اسلام است، با انصاف حساب کنید. آیا قبل از اسلام ما کتاب عرفانی داشتیم؟ مولوی مولود مکتب اسلام است، عطار معارف خود را از اسلام گرفته است. این ها به این معنا نیست که آن ها هیچ خطایی نداشتند، بعدا یک عده ما را مورد انتقاد قرار ندهند. الحمدلله به اندازه ی کافی دشمن دارم ولی شما دوست هستید. آن ها معصوم نبوده اند ولی آدم های بزرگی بوده اند. عطار مرد بزرگی بود، سنایی انسان بزرگی بوده، سنایی یک دریا است و به اهل بیت (علیهم السلام) اخلاص داشته است، تا پای جان برای اهل بیت پیش رفته است. مولوی می گوید: اگر بنا شود ما مجسمه ای از عرفان بسازیم باید چشم آن مجسمه سنایی باشد. خود مولوی گاهی اوقات ابیات سنایی را می آورد و آن را درس قرار می دهد.
منشأ عرفان واقعی در اسلام است
خلاصه این که تمام این معارف از اسلام گرفته شده است. ده ها آیه از قرآن در مثنوی تفسیر شده است. تمام این معارف از اسلام گرفته شده است. اصلا اگر ما اسلام را کنار بگذاریم چه عرفانی باقی می ماند؟ بله، عرفان هایی در دنیا وجود دارد، مثلا عرفان هندی وجود دارد، من منکر نیستم. در جوانی عمری که ضایع کردم بنده مطالعه کرده ام. همان کتاب اوپانیشاد، که سر اکبر که تألیف دارا شکوه است که بیچاره را کشتند. چیزهای دیگر… بالاخره مطالب دیگری هم در آن وجود دارد، خالی هم نیست اما آن ها عرفان اسلامی نیستند، چیزهایی است که به ذهن آن ها رسیده و حالا ممکن است رد پای یک حکیم الهی هم در این حرف ها باشد، در یک جا هم با اسلام مطابق باشد. بله، ما منکر این ها نیستیم اما آن عرفان ناب که بهجت درست می کند، قاضی درست می کند، آقا سید جمال گلپایگانی درست می کند، بزرگان را می سازد، آن عرفان در اسلام است. باید اسلام را بشناسند.
وجود نازنین زهرای مرضیه (سلام الله علیها) در این خطبه یک اشاره می فرماید که تا قیامت برای ما بس است. می فرماید: «و اللعب بعد الجد» چقدر قبیح است که جدیت ها مبدل به بازی بشود، مکتب اسلام را به بازی بگیریم، سو استفاده کنیم، عارف بشویم، شاگرد ناقص پرورش بدهیم.
مراقب دام دروغین عرفان های ناقص باشید
در همین مسجد ازگل به من گفتند، آخر که جان آن ها به لب رسیده بود و به پیش آن آقای زبده العرفا رفته بودند گفته بود اسم خود را عوض کنید. این هم الآن خیلی رایج است و من دارم در این شب بزرگ به شما هشدار می دهم که به دام این افراد نیفتید. این خیلی رایج شده است. مگر با اسم کار درست می شود؟! اسم این آقا علی است، رفته تجارت کرده و خراب کرده، حالا اگر از فردا به او بگوییم پرویز ثروتمند می شود؟ این چه حرفی است؟ اسم این خانم سکینه است از فردا ماندانا بشود ثروتمند می شود؟ این چه حرف هایی است که رایج شده؟ عقل کجا رفته است؟ مبانی اسلام کجا رفته است؟
حضرت زهرا (سلام الله علیها) در بستر شهادت می فرماید: جدیت ها، دنبال این ها بروید، مسائل جدی را پیدا کنید. باز نکنید، جدیت ها به بازی مبدل شده است. فرض کنید جلسه ی آقای طباطبایی به جلسه ای تبدیل بشود که بگویند برو اسم خود را عوض کن!
نمونه هایی از قدرت عرفان واقعی
خدا مرحوم آقای استاد شجاعی را رحمت کند. استاد شجاعی عالم ربانی بود که به تازگی مرحوم شد. آقای شیخ محمد شجاعی که قد بلندی داشت و حرف های خوبی هم داشت. رادیو قرآن هم بسیاری از اوقات حرف های ایشان را منتشر می کرد. من گمان می کنم این آقای محمد شجاعی که شیخ بود، بزرگوار بود، دو جلد کتاب هم نوشته بود که انتشارات صدا و سیما، سروش هم آن را چاپ کرده است. ایشان یکی از شهود قضیه بود. شاید خود ایشان یکی از شهود قضیه بود که حیف از دنیا رفت… شاید ایشان دیده بود که دیوانه ای را پیش آقای علامه طباطبایی آورده بودند. می گوید: یک ربع فقط به صورت او نگاه کرد و دیگر هیچ کاری انجام نداد و این دیوانه خوب شد.
این مسائل خیلی مهم هستند. کجا چنین شخصیت هایی هستند؟ چنین بزرگوارانی کجا هستند؟ این ها تماما و تماما مولود و درست شده و برخاسته از مکتب اسلام بودند. من به یاد می آورم بعضی از مردم پیش آیه الله بها الدینی می آمدند. خدا شاهد است من خدمت ایشان نشسته بودم. حرف هایی می زد و ایشان می فرمودند: به اسلام برگرد. من جوان بودم، نادان بودم –چنان که الآن هم نادان هستم، منتها الآن پیر نادان هستم- من فکر می کردم آقا حوصله ندارد و می خواهد زحمت او را از خود دوش خود کم کند. بعدا دیدم واقعیت ها همین است، خیلی حوصله داشت، می گفت: به دامن اسلام برگردیم. واقعا در اسلام همه چیز وجود دارد.
حضرت زهرا (سلام الله علیها) در این خطبه دعوت می کند که به اسلام برگردید، بازی نکنید. امشب که شهادت حضرت است می گوید بیا در خود تحول ایجاد کن، بعد از این دیگر بازی نکن. باور بفرمائید بازیگری شده است.
بازیگری در عرفان
شخصی آمد به من گفت: پدر من با عموی من با هم در یک مغازه کار می کردند. –من مغازه ی آن ها را دیده بودم- مغازه ی آن ها خیلی بزرگ بود، دو، سه دهانه بود و در قسمت خوبی از تهران واقع شده بود. زیاد توضیح نمی دهم که آدرس مشخص بشود و ضمیر برگردد و غیبت نشود. این دو برادر کار می کردند. شاید این طور بود، سرمایه داشتند. یکی از این برادرها مرحوم شد، برادر دیگر ماند. آن برادری که مانده بود به حضرت زهرا (سلام الله علیها) قسم من مکرر او را دیده بودم. یک پیرمرد هیکل داری بود که عبا هم می پوشید و دائم فکر او این بود که جای شما خالی من کربلا بودم، جای شما خالی کمیل بودیم، جای شما خالی جلسه داشتیم. از نظر مالی هم که در پول شنا می کرد! یک عبایی داشت و هر کسی او را می دید می گفت: او عمده الزاهدین است. پسر برادر او، یتیم برادر او پیش من می آمد و گفت: من بعد از فوت برادر به حجره پیش عمو رفتم و گفتم: عمو جان. گفت: برای چه به مغازه آمدی؟ گفتم: عمو جان بالاخره پدر من هم با شما شریک بود، برادر شما بود، شما عموی من هستید. این جا در تمام تشکیلات با هم بودید. گفت: نزدیک بیا. نزدیک رفتم. فکر کرده بود می خواهد او را ببوسد، یتیم برادر است، یا می خواهد پولی به او بدهد. گفت نزدیک بیا، بیا، بیا. خیلی نزدیک رفتم. گفت: به چشم ها من نگاه کن. نگاه کردم، گفت: ببین برو دیگر این جا نیا. حق این برادر را تا آخر خورد اما هر کجایی می رسید می گفت: جای شما خالی کربلا بودم، جای شما خالی جلسه داشتیم. حضرت زهرا می گوید این افراد بازیگر هستند.
برخورد علما با تظاهر
آقای بها الدینی یکی از کبار علمای مملکت بود، اصلا نبض می گرفت. من نمی توانم بعضی مسائل را به شما بگویم چون ممکن است مردم حرف و حدیث درست کنند، شما محرم اسرار هستید، إن شاءالله شما فقط بدانید که آقای بها الدینی خیلی چیزها داشت. جان او به لب می رسید وقتی یک متظاهر می دید، می گفت: بازیگری بس است. یک نفر آمد گفت: ده جلد کتاب نوشته ام. یکی از علما می گوید: من آن جا بودم آقا فرمودند: یک جو اخلاص داشته باشید. به جای این که بگوید بارک الله، به به، ببینم ده جلد؟! کجا چاپ شده، چقدر زحمت کشیده ای؟ ولی نه. آن عالم ربانی می گوید: من از خجالت رفتم و روبروی آقای بهاءالدینی نشستم تا آن مؤلف فکر کند دارد من را می گوید. گفتم: چشم حاج آقا، چشم. گفت: آقا آدم باشید. گفتم: چشم. بله، به او می گفت، ولی می گفت: من رفتم روبروی او نشستم تا آن مؤلف تصور کند دارد من را می گوید. آدم باشید، چشم آقا، چشم. ما چنین انسان های فداکاری هم داریم. این عالم ربانی می گفت: رفتم آن جا نشستم بگذار تصور کند دارد من را می گوید.
إن شاءالله ما امشب یک نصیحت را بگیریم. تظاهر بس است، ما که دوباره به دنیا نمی آییم، إن شاءالله نماز شب می خوانیم، إن شاءالله بازیگری نباشد، بالاخره کاری که انجام می دهیم بازیگری نباشد. از وصیتی از صدیقه ی کبری، سفارش سیده ی دو عالم، این شوخی نیست که در کتاب های معتبر اهل تسنن ما داریم که وقتی اسم حضرت زهرا (سلام الله علیها) آمد، پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: من فدای زهرا بشوم.
بیان شأن حضرت علی و حضرت زهرا (علیهما سلام) از زبان پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)
اما این زهرای مرضیه است با این همه عظمت. امیر المؤمنین و حضرت زهرا (علیهما سلام) با همدیگر ایستاده اند یا نشسته اند. پیغمبر اکرم رسید، پدر بود. پدر حضرت زهرا (سلام الله علیها) بود، پدر عیال و پسر عموی امیر المؤمنین (علیه السلام) بود. چه چیزی گفته باشد خوب است؟ شما را به خدا، دختر ما به خانه ی ما می آید ما اول و آخر هیچ نداریم که بگوییم؛ خوش آمدید، بارک الله، چه عجب… اما دختر و داماد پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) آمده است ولی پیامبر آمد و دید این دو نفر عزیز آمده اند. حالا خوش آمدید، بارک الله… این ها حرف های مبتذل است که ما می گوئیم چون هیچ چیزی بلد نیستیم. نگاه به این دو بزرگوار کرد و فرمود: «مرحبا ببحرین یلتقیان» آفرین بر این دو دریای سر الهی که کنار هم ایستاده اند، «و نجمین یقترنان» مرحبا به این دو ستاره ی هدایت که کنار هم ایستاده اند.
اهل بیت (علیهم السلام) ستارگان هدایت
جان ما به قربان این ها که اگر نبودند ما کجا بودیم؟ نمی توانستیم یک یا الله بگوییم. اصلا نمی دانستیم الله چیست. می فرمایند: «بنا عرف الله»
با ما خدا شناخته شد. ما خدا را با این ها شناختیم. (به علی شناختم من به خدا قسم خدا را) ما با این ها خدا را شناختیم. بگو به زهرا خدا را شناختم. همین است،
عظمت زهرای مرضیه (سلام الله علیها)
اما حالا این عظمت، این دریا، در یک بستر افتاده است. زنان مدینه گفتند: می گویند زهرا ناراحت است. او یگانه یادگار پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) است، چه شده است؟ پدر او تازه از دنیا رفته است. به دیدن او برویم. حالا ۲۰ یا ۳۰ نفر بودند… رفتند و اطراف این بستر را گرفتند. چه کنیم؟ دیدیم حال زهرا خوب نیست، دستمال به سر خود بسته است. حالا چه بگوییم؟ کسی جرأت ندارد چیزی بگوید. هیبت حضرت صدیقه (سلام الله علیها) همه را مرعوب کرده است. یکی از آن ها دل به دریا زد که چیزی بگوییم. خانم حال شما چطور است؟ هیچ چیزی از خود نگفت. خیلی چیزها داشت که بگوید. نمی توانم بگویم. اگر پهلوی شما درد داشته باشد چه می گوئید؟ اما چیزی نگفت. این ها یک نوع عظمت است. به یاد داشته باشید در تربیت شدگان این مکتب این بوده. حضرت زهرا (سلام الله علیها) از همه ی زنان عالم بالاتر است، سیده نساء العالمین است. حتی از زنان خانواده ی خود از همه بالاتر است. اما این روش را او یاد داد. مثال می زنم.
الگوگیری حضرت ام البنین از حضرت زهرا (سلام الله علیها)
می آیند و خبر شهادت چهار فرزند را به خانمی به نام ام البنین می گویند. در گذشته گفته ام و إن شاءالله زنده باشیم و در آینده عزاداری کنیم. این روش که آدم از خود هیچ نگوید. خانم چهار فرزند شما شهید شدند. چهار فرزند مگر شوخی است؟ گفتن آن آسان است. بگوید چطور؟ اولی چه موقع شهید شد؟ دومی چطور شد؟ اما نه، مثل کوه می گوید همه فدای حسین بشوند. «أخبرنی عن حسین» حسین چه شد؟
این شیوه در این مکتب بوده. خانم حال شما چطور است؟ هیچ چیز نمی گوید، ساکت بودند این خانم ها، برگشت برای این که به گوش جهانیان برسد. این زنان وسیله بودند، مخاطب بودند. الآن در زمان ما شخصیت بزرگی برای چهار نفر حرف می زند. شخصیتی است، دیداری است، مثل می گویم، در مثل مناقشه نیست. ولی بعدا پخش می شود و همه ی عالم مخاطب می شوند. او برای دو نفر یا چهار نفر حرف زده ولی بعدا… این هم همین است، مخاطب زهرا (سلام الله علیها) این زن ها هستند اما به همه ی دنیا می رسد که یک خانم در بستر بود، از او پرسیدند خانم حال شما چطور است؟
یک دردهایی وجود دارد که نمی گذارد انسان بخوابد، آدم بیدار می شود. امام زمان، سلام خدا و ملائکه بر شما باشد، ما نمی توانیم چیزی بگوییم اما این جا، این روش، خانم ام البنین از چه کسی یاد گرفته بود که بگوید از حسین چه خبر است؟ از این مکتب یاد گرفته است. خانم حال شما چطور است؟ گفت: علی کجا است؟
چرا مردم با علی این گونه رفتار نمی کنند؟ والله در خطبه آمده است. به جای این که بگوید من نتوانستم دیشب بخوابم… می دانید… اما چرا با علی این طور رفتار می کنند؟ خانم، مادر، شما عمری نداشتید اما در همین عمر کم فرزند شما، نور چشم شما، امام صادق (علیه السلام) شما را جز بکائون عالم شمرده اند! او معصوم است.
کینه ورزی با حضرت زهرا (سلام الله علیها)
شب شهادت است و این را به یادگار می گویم و الحمدلله برای به دست آوردن آن تلاش کرده ام و بنده بدون مدرک حرف نمی زنم. الآن نمی توانم نقل مدارک را بگویم چون پراکنده است، فقط سر بسته بگویم. یک وقت وجود نازنین حضرت زهرا (سلام الله علیها) در احد می رفت که به عموی خود سلام بدهد. حمزه کجا است؟ حمزه (سلام الله علیه) در احد است. دوری می زد، سلامی می داد، درختی کوچکی بود. آن سرزمین گرم بود، می رفت و در زیر سایه ی آن درخت می نشست بعد بلند می شد و می رفت. آمدند آن درخت را بریدند. این شیوه ی دشمنان بود. دشمن می خواست آن ها زیر آفتاب باشند و زیر سایه نباشد به همین دلیل… -حضرت زهرا، ای سیده ی عالم ما را ببخشید- این جا درخت را بریده اند ولی در کربلا بدن حسین…
پرسش و پاسخ در
چرا شیعیان فاطمه (س) از عذاب جهنم مصون هستند؟
گفتگو با هوش مصنوعی