با گردش کوتاهی در نمایشگاه کتاب می توان دریافت که بسیاری از غرفه های کوچک، مرکز پخش و محلی برای عرضۀ کتاب های ناشران دیگر است و کتاب سازی ها و کیفیت نازل بسیاری از آثار آنها کاملا مشهود است.

به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، پس از برگزاری نشست های متفاوت برای بخش های مختلف سی ودومین نمایشگاه سی ودوم کتاب تهران نظرات و پیشنهاداتی طی روزهای اخیر نسبت به چگونگی برگزاری نمایشگاهی بهتر ارائه می شود، حتی در این راستا برای بخش کودک آسیب شناسی هایی انجام شد، این بار «نادر قدیانی» مدیر مسئول انتشارات قدیانی در این راستا یادداشتی درباره سی و دومین نمایشگاه بین المللی کتاب در اختیار خبرگزاری فارس قرار داده است که در ادامه می آید؛

۱- سی ودومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران به علت تقارن با ماه مبارک رمضان، زودتر از موعد سنواتی برگزار شد.

فارغ از مشکلات دائمی مانند فضای ناکافی برای تخصیص غرفه ها که امسال با محدودیت بیشتری توأم بود، افزایش بی رویۀ قیمت کاغذ حتی موجب واکنش مقام معظم رهبری هنگام بازدید از نمایشگاه شد. این گرانی، تأثیر منفی بر تولید کتاب گذاشت و نتیجۀ آن کاهش شمارگان و عناوین منتشره بود.

در حال حاضر، دارندگان پروانۀ نشر در کشور را می توان به دو دستۀ کلی تقسیم کرد: ناشران حرفه ای که ساختار، تشکیلات و هیئت تحریریه داشته از نیروهای کاربلد و حرفه ای بهره می گیرند و برای تولید کتاب وقت و هزینۀ بیشتری صرف می کنند و محصول تولید شدۀ آنها از نظر کیفی، ساختاری و ظاهری متفاوت است. از سوی دیگر انبوه دارندگان پروانۀ نشر، غیرحرفه ای اند و گاهی کتاب منتشر می کنند و انرژی چندانی برای تولید کتاب ندارند.

با بررسی کارنامۀ ناشران طی ده سال اخیر اگر معیار تولید حرفه ای را فقط ۳۰ عنوان کتاب اعم از چاپ اول یا تجدید چاپی در نظر بگیریم، به فهرستی متشکل از ۲۷۳ ناشر می رسیم که حدود ۷۳ درصد تولید کتاب در ایران را بر دوش دارند. همچنین معیار کلی همین ناشران پرکار تولید حداکثر ۴۰۰ عنوان کتاب در سال است که نسبت به نشر حرفه ای در جهان فاصله ای آشکار دارد.

امسال بر اساس اعلام روابط عمومی نمایشگاه، ۲۷۰۰ ناشر در نمایشگاه سی ودوم حضور داشته اند که این تعداد، ۵/۱۵ درصد دارندگان پروانۀ نشر کشور را در برمی گیرد. این سؤال مطرح است که آن ۵/۸۴ درصد در کجای چرخۀ نشر ایران قرار دارند؟ حتی ۹۰ درصد همین ناشران حاضر در نمایشگاه، گه گاهی ناشرند؛ یعنی با گردش کوتاهی در نمایشگاه،

می توان دریافت که بسیاری از غرفه های کوچک، مرکز پخش و محلی برای عرضۀ کتابهای ناشران دیگر است.

کتاب سازی ها و کیفیت نازل بسیاری از آثار آن ها کاملا مشهود است.

۲- آئین نامۀ ضوابط حضور ناشران پس از بیش از دو دهه در سال ۱۳۹۷ در بخش بسیار کوچک بازنگری شد.

بی شک بسیاری از مفاد این آئین نامه نیازمند بازنویسی است. هنگامی که فضای کافی برای ناشران فراهم نیست و هر روز تنگنای حضور در نمایشگاه بیشتر نمایان میشود، کمیت بر کیفیت غلبه می کند و اوضاع به همین منوال پیش خواهد رفت. وقتی ۱۲۰۰ غرفۀ ۹ تا ۱۲ متری طی سالها هیچ نشان و نمادی از یک فعالیت حرفه ای را بروز نمی دهند، طبیعی است که آن تعداد ناشرانی که اصول حرفه ای را رعایت می کنند باید با تنگنای فضای عرضه توانمندی های خود مواجه شوند.

نکتۀ دردناک، گله گذاری مردم است که برایشان مشکلات زیادی ایجاد می شود و مرا شخصا به عنوان یک ناشر حرفه ای آزار می دهد.

پیشنهاد منطقی برای حل مشکل فضای ناکافی و تا حدی آبرومند برای نمایشگاه این است که ناشران کوچک هم حوزه را در غرفه های مشترک بزرگ جانمایی کنند، کاری که سالها پیش برای ناشران کودک و نوجوان انجام گرفت و تجربه ای بسیار موفق هم بود. به این ترتیب، علاوه بر کاهش هزینه های سربار نمایشگاه، هم توجه بازدیدکنندگان بیشتری به این ناشران جلب می شود و هم از آشفته بازار عرضۀ کتابهای دیگران هم می توان جلوگیری کرد.

ناشران حرفه ای حوزه های گوناگون چنانچه فضای کافی داشته باشند، توانمندی های خود را بهتر عرضه می کنند و میدان فعالیت های جنبی نشر نیز گسترش بیشتری پیدا کند.

انتهای پیام/