به گزارش خبرگزاری مهر، پنجمین نشست از سلسله نشست های نقد ایده به همت پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی با موضوع نقد ایده فقه سیاسی به مثابه دانش سیاسی اسلامی دوشنبه ۱۵ مهر در دانشکده اقتصاد و علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد.

در این نشست که با همکاری مرکز همکاری های پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، گروه علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی و بسیج دانشجویی این دانشگاه برگزار شد، میراحمدی استاد تمام گروه علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی به تشریح ایده فقه سیاسی به مثابه دانش سیاسی اسلامی پرداخت.

وی فقه سیاسی را دارای ماهیت ارتباطی دانست؛ به این معنا که این شاخه دانشی از جهت روش، مانند دانش فقه بر پایه روش اجتهاد است ولی موضوع خود را از دانش سیاست أخذ می کند.

در ادامه جلسه ناقدان به نقد ایده فقه سیاسی به مثابه دانش سیاسی اسلامی پرداختند.

میرموسوی دانشیار گروه علوم سیاسی دانشگاه مفید قم به عنوان ناقد اول در این جلسه به نقد اظهارات میراحمدی پرداخت.

وی در ابتدای جلسه به این مسأله اشاره کرد که موضوع سیاست،صرفا امر سیاسی به معنای سیاست نظری نیست، بلکه شامل فعالیت و کنش سیاسی هم می شود.

میرموسوی در بخش دیگری از اظهارات خود به این نکته اشاره کرد که دایره فقه سیاسی در ایده فقه سیاسی به مثابه دانش سیاسی اسلامی، به قدری گسترده شده که از فقه سنتی فاصله ی زیادی می گیرد و آن را تضعیف می کند.

وی در نهایت به این نکته اشاره کرد که فقه موجود ظرفیت تدوین نظریه دولت را ندارد.

رضا خراسانی عضو هیئت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی نیز به عنوان ناقد دوم به نقد اظهارات میراحمدی پرداخت.

وی به این نکته اشاره کرد که روش فقه سیاسی با روش فقه متفاوت است و نمی توان روش هر دو را دقیقا یکی دانست.

نقد بعدی خراسانی، پارادوکسیکال بودن جایگاه ایده فقه سیاسی به مثابه دانش سیاسی اسلامی بود. به این معنا که در این ایده، از طرفی جایگاه بالایی برای فقه سیاسی در نظرگرفته شده و از طرفی با ارائه این گزاره که فقه سیاسی متولی مدیریت سیاسی جامعه نیست، با نوعی تقلیل گرایی مواجه ایم.

در پایان میراحمدی نکاتی چند راجع به بیانات اساتید مطرح کرد.