صدای به جامانده از سلمان هراتی را بشنوید
در صدای به جامانده از سلمان هراتی، این شاعر با اشاره به سرگذشت خود، از این که چگونه به سراغ شعر رفت و این که چند بار تصمیم گرفته شعر را برای همیشه کنار بگذارد می گوید.
به گزارش ایسنا، سیدضیاءالدین شفیعی، شاعر با انتشار صدایی که از آن به عنوان تنها صدای باقی مانده از سلمان هراتی یاد کرده، همچنین برشی از یادداشت این شاعر فقید را که در یکی از چهار کتابی که درباره او نوشته آورده، به اشتراک گذاشته است. این یادداشت و صدا در پی می آید:
«من فرزند سوم عقیل و نقره ام ، نام جد مرا بر من گذاشته اند: «سلمان »
در یکی از روزهای اول فروردین در روستای مزردشت از توابع تنکابن از استان مازندران به دنیا آمدم . تحصیلات ابتدایی ام در همان روستا گذشت و برای دوره متوسطه به بخش مجاور روستا در خرم آباد تنکابن می رفتم و شبانه در رشته ادبی درس می خواندم و روزها را در یک مغازه خرازی کار می کردم .
سال ششم متوسطه مردود شدم .
آمدم به تهران در یک بیمارستان مشغول به کار شدم و به طور متفرقه در امتحان نهایی ششم شرکت کردم و قبول شدم .
بعد به شهر خودمان برگشتم ، و روانه سربازی شدم .
بعد از سربازی در رشته هنر تربیت معلم پذیرفته شدم و باز برگشتم به تهران .
همین سال ها بود که با شاعران حوزه اندیشه و هنر اسلامی ، آشنا شدم و تقریبا بدون غیبت و با اشتیاق زیاد در جلسات حاضر می شدم .
بچه ها هم به پرت و پلاهایی من گوش می دادند و مرا تشویق می کردند.
شعر از سال های ۵۱ به سراغم آمد. شعر که نه ، همین قدر می دانم چیزهایی می گفتم ، که شاید فقط خودم می فهمیدم .
تا امروز چند بار تصمیم گرفته ام شعر را برای همیشه کنار بگذارم ؛ اما این تصمیم زیاد دوام نیافته و بعد از مدتی دوباره تنها شاید یک تصویر، که دقیقا زمینه حسی قوی داشته ، مرا دوباره به این میدان آورده.»
مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی کند.
فایل آن را از اینجا دانلود کنید: video/mp۴
سلمان قنبر هراتی، متخلص به آذرپاد یکم فروردین ماه سال ١٣٣٨ در مزردشت تنکابن متولد شد. از آثار او می توان به «از آسمان سبز»، «دری به خانه خورشید»، «از این ستاره تا آن ستاره» و … اشاره کرد. سلمان هراتی پس از آن که به سرعت شعر را شناخت، با خلق آثاری برای کودکان، نوجوانان و بزرگسالان در نهم آبان ماه ۱۳۶۵ از دنیا رفت.
پی نوشت: به گفته ضیاءالدین شفیعی، صدا و تصویر از آرشیو شخصی اوست.
انتهای پیام
به گزارش ایسنا، سیدضیاءالدین شفیعی، شاعر با انتشار صدایی که از آن به عنوان تنها صدای باقی مانده از سلمان هراتی یاد کرده، همچنین برشی از یادداشت این شاعر فقید را که در یکی از چهار کتابی که درباره او نوشته آورده، به اشتراک گذاشته است. این یادداشت و صدا در پی می آید:
«من فرزند سوم عقیل و نقره ام ، نام جد مرا بر من گذاشته اند: «سلمان »
در یکی از روزهای اول فروردین در روستای مزردشت از توابع تنکابن از استان مازندران به دنیا آمدم . تحصیلات ابتدایی ام در همان روستا گذشت و برای دوره متوسطه به بخش مجاور روستا در خرم آباد تنکابن می رفتم و شبانه در رشته ادبی درس می خواندم و روزها را در یک مغازه خرازی کار می کردم .
سال ششم متوسطه مردود شدم .
آمدم به تهران در یک بیمارستان مشغول به کار شدم و به طور متفرقه در امتحان نهایی ششم شرکت کردم و قبول شدم .
بعد به شهر خودمان برگشتم ، و روانه سربازی شدم .
بعد از سربازی در رشته هنر تربیت معلم پذیرفته شدم و باز برگشتم به تهران .
همین سال ها بود که با شاعران حوزه اندیشه و هنر اسلامی ، آشنا شدم و تقریبا بدون غیبت و با اشتیاق زیاد در جلسات حاضر می شدم .
بچه ها هم به پرت و پلاهایی من گوش می دادند و مرا تشویق می کردند.
شعر از سال های ۵۱ به سراغم آمد. شعر که نه ، همین قدر می دانم چیزهایی می گفتم ، که شاید فقط خودم می فهمیدم .
تا امروز چند بار تصمیم گرفته ام شعر را برای همیشه کنار بگذارم ؛ اما این تصمیم زیاد دوام نیافته و بعد از مدتی دوباره تنها شاید یک تصویر، که دقیقا زمینه حسی قوی داشته ، مرا دوباره به این میدان آورده.»
مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی کند.
فایل آن را از اینجا دانلود کنید: video/mp۴
سلمان قنبر هراتی، متخلص به آذرپاد یکم فروردین ماه سال ١٣٣٨ در مزردشت تنکابن متولد شد. از آثار او می توان به «از آسمان سبز»، «دری به خانه خورشید»، «از این ستاره تا آن ستاره» و … اشاره کرد. سلمان هراتی پس از آن که به سرعت شعر را شناخت، با خلق آثاری برای کودکان، نوجوانان و بزرگسالان در نهم آبان ماه ۱۳۶۵ از دنیا رفت.
پی نوشت: به گفته ضیاءالدین شفیعی، صدا و تصویر از آرشیو شخصی اوست.
انتهای پیام
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! می‌خوای درباره‌ی «صدای به جامانده از سلمان هراتی را بشنوید» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.