به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سوره انفال هشتمین سوره جزء نهم و دهم و از سوره های مدنی قرآن کریم است.

این سوره به احکام انفال و ثروت های عمومی، خمس، جهاد، وظایف مجاهدان، رفتار با اسیران، ضرورت آمادگی های رزمی و نشانه های مؤمن اشاره کرده است.آیه «صلح» و آیه «نصر» را از آیات مشهور سوره انفال دانسته اند و آیه انفال، آیه خمس و آیه اولو الارحام جزو آیات الاحکام این سوره هستند.

پیامبر (ص) درباره فضیلت سوره انفال می فرماید: هر کس سوره های انفال و توبه را قرائت کند من شفاعت کننده و گواهی دهنده برای او در روز قیامت خواهم بود که او از نفاق به دور است و به تعداد همه مردان و زنان منافق در دنیا به او ۱۰ حسنه داده می شود و ۱۰ گناه از او پاک می شود و ۱۰ درجه بالا برده می شود و عرش و حاملان آن در ایام زندگی او در دنیا بر او درود می فرستند.

امام صادق (ع) نیز در این باره فرمودند: هر کس سوره های انفال و توبه را قرائت کند هرگز نفاق وارد قلب او نمی شود و در زمره شیعیان از امر حسابرسی فراغت یابند.

پیروزی بر دشمن و ادای قرض از خواص این سوره است و قرائت این سوره را در هر ماه مستحب مؤکد دانسته اند.

فایل صوتی تلاوت سوره انفال با صدای محمد عبدالعزیز حصان

متن سوره انفال همراه با ترجمه

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خداوند رحمتگر مهربان

یسألونک عن الأنفال قل الأنفال لله و الرسول فاتقوا الله و أصلحوا ذات بینکم و أطیعوا الله و رسوله إن کنتم مؤمنین ﴿۱﴾

ای پیامبر از تو در باره غنایم جنگی می پرسند بگو غنایم جنگی اختصاص به خدا و فرستاده او دارد پس از خدا پروا دارید و با یکدیگر سازش نمایید و اگر ایمان دارید از خدا و پیامبرش اطاعت کنید (۱)

إنما المؤمنون الذین إذا ذکر الله وجلت قلوبهم و إذا تلیت علیهم آیاته زادتهم إیمانا و علی ربهم یتوکلون ﴿۲﴾

مؤمنان همان کسانی اند که، چون خدا یاد شود دلهایشان بترسد و چون آیات او بر آنان خوانده شود بر ایمانشان بیفزاید و بر پروردگار خود توکل می کنند (۲)

الذین یقیمون الصلاة و مما رزقناهم ینفقون ﴿۳﴾

همانان که نماز را به پا می دارند و از آنچه به ایشان روزی داده ایم انفاق می کنند (۳)

أولئک هم المؤمنون حقا لهم درجات عند ربهم ومغفرة و رزق کریم ﴿۴﴾

آنان هستند که حقا مؤمنند برای آنان نزد پروردگارشان درجات و آمرزش و روزی نیکو خواهد بود (۴)

کما أخرجک ربک من بیتک بالحق و إن فریقا من المؤمنین لکارهون ﴿۵﴾

همان گونه که پروردگارت تو را از خانه ات به حق بیرون آورد و حال آنکه دسته ای از مؤمنان سخت کراهت داشتند (۵)

یجادلونک فی الحق بعد ما تبین کأنما یساقون إلی الموت و هم ینظرون ﴿۶﴾

با تو در باره حق بعد از آنکه روشن گردید مجادله می کنند گویی که آنان را به سوی مرگ می رانند و ایشان بدان می نگرند (۶)

و إذ یعدکم الله إحدی الطائفتین أنها لکم و تودون أن غیر ذات الشوکة تکون لکم و یرید الله أن یحق الحق بکلماته و یقطع دابر الکافرین ﴿۷﴾

و به یاد آورید هنگامی را که خدا یکی از دو دسته کاروان تجارتی قریش یا سپاه ابوسفیان را به شما وعده داد که از آن شما باشد و شما دوست داشتید که دسته بی سلاح برای شما باشد ولی خدا می خواست حق [اسلام]را با کلمات خود ثابت و کافران را ریشه کن کند (۷)

لیحق الحق و یبطل الباطل و لو کره المجرمون ﴿۸﴾

تا حق را ثابت و باطل را نابود گرداند هر چند بزهکاران خوش نداشته باشند (۸)

إذ تستغیثون ربکم فاستجاب لکم أنی ممدکم بألف من الملائکة مردفین ﴿۹﴾

به یاد آورید زمانی را که پروردگار خود را به فریاد میطلبیدید پس دعای شما را اجابت کرد که من شما را با هزار فرشته پیاپی یاری خواهم کرد (۹)

و ما جعله الله إلا بشری و لتطمئن به قلوبکم و ما النصر إلا من عند الله إن الله عزیز حکیم ﴿۱۰﴾

و این وعده را خداوند جز نویدی برای شما قرار نداد و تا آنکه دلهای شما بدان اطمینان یابد و پیروزی جز از نزد خدا نیست که خدا شکست ناپذیر و حکیم است (۱۰)

إذ یغشیکم النعاس أمنة منه و ینزل علیکم من السماء ماء لیطهرکم به و یذهب عنکم رجز الشیطان ولیربط علی قلوبکم و یثبت به الأقدام ﴿۱۱﴾

به یاد آورید هنگامی را که خدا خواب سبک آرامش بخشی که از جانب او بود بر شما مسلط ساخت و از آسمان بارانی بر شما فرو ریزانید تا شما را با آن پاک گرداند و وسوسه شیطان را از شما بزداید و دلهایتان را محکم سازد و گامهایتان را بدان استوار دارد (۱۱)

إذ یوحی ربک إلی الملائکة أنی معکم فثبتوا الذین آمنوا سألقی فی قلوب الذین کفروا الرعب فاضربوا فوق الأعناق و اضربوا منهم کل بنان ﴿۱۲﴾

هنگامی که پروردگارت به فرشتگان وحی می کرد که من با شما هستم پس کسانی را که ایمان آورده اند ثابت قدم بدارید به زودی در دل کافران وحشت خواهم افکند پس فراز گردن ها را بزنید و همه سرانگشتانشان را قلم کنید (۱۲)

ذلک بأنهم شاقوا الله و رسوله و من یشاقق الله و رسوله فإن الله شدید العقاب ﴿۱۳﴾

این کیفر بدان سبب است که آنان با خدا و پیامبر او به مخالفت برخاستند و هر کس با خدا و پیامبر او به مخالفت برخیزد قطعا خدا سخت کیفر است (۱۳)

ذلکم فذوقوه و أن للکافرین عذاب النار ﴿۱۴﴾

این عذاب دنیا را بچشید و بدانید که برای کافران عذاب آتش خواهد بود (۱۴)

یا أیها الذین آمنوا إذا لقیتم الذین کفروا زحفا فلا تولوهم الأدبار ﴿۱۵﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید هر گاه در میدان نبرد به کافران برخورد کردید که به سوی شما روی می آورند به آنان پشت مکنید (۱۵)

و من یولهم یومئذ دبره إلا متحرفا لقتال أو متحیزا إلی فئة فقد باء بغضب من الله و مأواه جهنم و بئس المصیر ﴿۱۶﴾

و هر که در آن هنگام به آنان پشت کند مگر آنکه هدفش کناره گیری برای نبردی مجدد یا پیوستن به جمعی دیگر از همرزمانش باشد قطعا به خشم خدا گرفتار خواهد شد و جایگاهش دوزخ است و چه بد سرانجامی است (۱۶)

فلم تقتلوهم ولکن الله قتلهم و ما رمیت إذ رمیت ولکن الله رمی ولیبلی المؤمنین منه بلاء حسنا إن الله سمیع علیم ﴿۱۷﴾

و شما آنان را نکشتید بلکه خدا آنان را کشت و چون ریگ به سوی آنان افکندی تو نیفکندی بلکه خدا افکند آری خدا چنین کرد تا کافران را مغلوب کند و بدین وسیله مؤمنان را به آزمایشی نیکو بیازماید قطعا خدا شنوای داناست (۱۷)

ذلکم و أن الله موهن کید الکافرین ﴿۱۸﴾

ماجرا این بود و بدانید که خدا نیرنگ کافران را سست می گرداند (۱۸)

إن تستفتحوا فقد جاءکم الفتح و إن تنتهوا فهو خیر لکم و إن تعودوا نعد ولن تغنی عنکم فئتکم شیئا و لو کثرت و أن الله مع المؤمنین ﴿۱۹﴾

ای مشرکان اگر شما پیروزی حق را میطلبید اینک پیروزی به سراغ شما آمد و اسلام پیروز شد و اگر از دشمنی بازایستید آن برای شما بهتر است و اگر به جنگ برگردید ما هم بر می گردیم و بدانید که گروه شما هر چند زیاد باشد هرگز از شما چیزی را دفع نتوانند کرد و خداست که با مؤمنان است (۱۹)

یا أیها الذین آمنوا أطیعوا الله و رسوله و لا تولوا عنه و أنتم تسمعون ﴿۲۰﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید خدا و فرستاده او را فرمان برید و از او روی برنتابید در حالی که سخنان او را می شنوید (۲۰)

و لا تکونوا کالذین قالوا سمعنا و هم لا یسمعون ﴿۲۱﴾

و مانند کسانی مباشید که گفتند شنیدیم در حالی که نمی شنیدند (۲۱)

إن شر الدواب عند الله الصم البکم الذین لا یعقلون ﴿۲۲﴾

قطعا بدترین جنبندگان نزد خدا کران و لالانی اند که نمی اندیشند (۲۲)

و لو علم الله فیهم خیرا لأسمعهم و لو أسمعهم لتولوا و هم معرضون ﴿۲۳﴾

و اگر خدا در آنان خیری می یافت قطعا شنوایشان می ساخت و اگر آنان را شنوا میکرد حتما باز به حال اعراض روی برمی تافتند (۲۳)

یا أیها الذین آمنوا استجیبوا لله و للرسول إذا دعاکم لما یحییکم و اعلموا أن الله یحول بین المرء و قلبه و أنه إلیه تحشرون ﴿۲۴﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید، چون خدا و پیامبر شما را به چیزی فرا خواندند که به شما حیات می بخشد آنان را اجابت کنید و بدانید که خدا میان آدمی و دلش حایل می گردد و هم در نزد او محشور خواهید شد (۲۴)

واتقوا فتنة لا تصیبن الذین ظلموا منکم خاصة واعلموا أن الله شدید العقاب ﴿۲۵﴾

و از فتنه ای که تنها به ستمکاران شما نمی رسد بترسید و بدانید که خدا سخت کیفر است (۲۵)

و اذکروا إذ أنتم قلیل مستضعفون فی الأرض تخافون أن یتخطفکم الناس فآواکم و أیدکم بنصره و رزقکم من الطیبات لعلکم تشکرون ﴿۲۶﴾

و به یاد آورید هنگامی را که شما در زمین گروهی اندک و مستضعف بودید می ترسیدید مردم شما را بربایند پس خدا به شما پناه داد و شما را به یاری خود نیرومند گردانید و از چیزهای پاک به شما روزی داد باشد که سپاسگزاری کنید (۲۶)

یا أیها الذین آمنوا لا تخونوا الله و الرسول و تخونوا أماناتکم و أنتم تعلمون ﴿۲۷﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید به خدا و پیامبر او خیانت مکنید و نیز در امانتهای خود خیانت نورزید و خود میدانید که نباید خیانت کرد(۲۷)

و اعلموا أنما أموالکم و أولادکم فتنة و أن الله عنده أجر عظیم ﴿۲۸﴾

و بدانید که اموال و فرزندان شما وسیله آزمایش شما هستند و خداست که نزد او پاداشی بزرگ است (۲۸)

یا أیها الذین آمنوا إن تتقوا الله یجعل لکم فرقانا و یکفر عنکم سیئاتکم و یغفر لکم و الله ذو الفضل العظیم ﴿۲۹﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید اگر از خدا پروا دارید برای شما نیروی تشخیص حق از باطل قرار می دهد و گناهانتان را از شما می زداید و شما را می آمرزد و خدا دارای بخشش بزرگ است (۲۹)

و إذ یمکر بک الذین کفروا لیثبتوک أو یقتلوک أو یخرجوک و یمکرون ویمکر الله و الله خیر الماکرین ﴿۳۰﴾

و یاد کن هنگامی را که کافران در باره تو نیرنگ میکردند تا تو را به بند کشند یا بکشند یا از مکه اخراج کنند و نیرنگ می زدند و خدا تدبیر میکرد و خدا بهترین تدبیرکنندگان است (۳۰)

و إذا تتلی علیهم آیاتنا قالوا قد سمعنا لو نشاء لقلنا مثل هذا إن هذا إلا أساطیر الأولین ﴿۳۱﴾

و چون آیات ما بر آنان خوانده شود می گویند به خوبی شنیدیم اگر می خواستیم قطعا ما نیز همانند این را می گفتیم این جز افسانه های پیشینیان نیست (۳۱)

و إذ قالوا اللهم إن کان هذا هو الحق من عندک فأمطر علینا حجارة من السماء أو ائتنا بعذاب ألیم ﴿۳۲﴾

و یاد کن هنگامی را که گفتند خدایا اگر این کتاب همان حق از جانب توست پس بر ما از آسمان سنگهایی بباران یا عذابی دردناک بر سر ما بیاور (۳۲)

و ما کان الله لیعذبهم و أنت فیهم و ما کان الله معذبهم و هم یستغفرون ﴿۳۳﴾

ولی تا تو در میان آنان هستی خدا بر آن نیست که ایشان را عذاب کند و تا آنان طلب آمرزش می کنند خدا عذاب کننده ایشان نخواهد بود (۳۳)

و ما لهم ألا یعذبهم الله و هم یصدون عن المسجد الحرام و ما کانوا أولیاءه إن أولیاؤه إلا المتقون ولکن أکثرهم لا یعلمون ﴿۳۴﴾

چرا خدا در آخرت عذابشان نکند با اینکه آنان مردم را از زیارت مسجدالحرام باز می دارند در حالی که ایشان سرپرست آن نباشند چرا که سرپرست آن جز پرهیزگاران نیستند ولی بیشترشان نمی دانند (۳۴)

و ما کان صلاتهم عند البیت إلا مکاء و تصدیة فذوقوا العذاب بما کنتم تکفرون ﴿۳۵﴾

و نمازشان در خانه خدا جز سوت کشیدن و کف زدن نبود پس به سزای آنکه کفر می ورزیدید این عذاب را بچشید (۳۵)

إن الذین کفروا ینفقون أموالهم لیصدوا عن سبیل الله فسینفقونها ثم تکون علیهم حسرة ثم یغلبون و الذین کفروا إلی جهنم یحشرون ﴿۳۶﴾

بی گمان کسانی که کفر ورزیدند اموال خود را خرج می کنند تا مردم را از راه خدا بازدارند پس به زودی همه آن را خرج می کنند و آنگاه حسرتی بر آنان خواهد گشت سپس مغلوب می شوند و کسانی که کفر ورزیدند به سوی دوزخ گردآورده خواهند شد (۳۶)

لیمیز الله الخبیث من الطیب و یجعل الخبیث بعضه علی بعض فیرکمه جمیعا فیجعله فی جهنم أولئک هم الخاسرون ﴿۳۷﴾

تا خدا ناپاک را از پاک جدا کند و ناپاک ها را روی یکدیگر نهد و همه را متراکم کند آنگاه در جهنم قرار دهد اینان همان زیانکارانند (۳۷)

قل للذین کفروا إن ینتهوا یغفر لهم ما قد سلف و إن یعودوا فقد مضت سنت الأولین ﴿۳۸﴾

به کسانی که کفر ورزیده اند بگو اگر بازایستند آنچه گذشته است برایشان آمرزیده می شود و اگر بازگردند به یقین سنت خدا در مورد پیشینیان گذشت (۳۸)

و قاتلوهم حتی لا تکون فتنة و یکون الدین کله لله فإن انتهوا فإن الله بما یعملون بصیر ﴿۳۹﴾

و با آنان بجنگید تا فتنه ای بر جای نماند و دین یکسره از آن خدا گردد پس اگر از کفر بازایستند قطعا خدا به آنچه انجام می دهند بیناست (۳۹)

و إن تولوا فاعلموا أن الله مولاکم نعم المولی و نعم النصیر ﴿۴۰﴾

و اگر روی برتافتند پس بدانید که خدا سرور شماست چه نیکو سرور و چه نیکو یاوری است (۴۰)

و اعلموا أنما غنمتم من شیء فأن لله خمسه و للر سول ولذی القر بیٰ و الیتامیٰ و المساکین و ابن السبیل إن کنتم آمنتم بالله و ما أنزلنا علیٰ عبدنا یوم الفر قان یوم التقی الجمعان ۗ و الله علیٰ کل شیء قدیر ﴿٤١﴾

و بدانید که هر چیزی را به غنیمت گرفتید یک پنجم آن برای خدا و پیامبر و برای خویشاوندان او و یتیمان و بینوایان و در راه ماندگان است اگر به خدا و آنچه بر بنده خود در روز جدایی حق از باطل روزی که آن دو گروه با هم روبرو شدند نازل کردیم ایمان آورده اید و خدا بر هر چیزی تواناست (۴۱)

إذ أنتم بالعدوة الدنیا و هم بالعدوة القصویٰ و الر کب أسفل منکم ۚ و لو تواعدتم لاختلفتم فی المیعاد ۙ ولٰکن لیقضی الله أمر ا کان مفعولا لیهلک من هلک عن بینة و یحییٰ من حی عن بینة ۗ و إن الله لسمیع علیم ﴿٤٢﴾

آنگاه که شما بر دامنه نزدیکتر کوه بودید و آنان در دامنه دورتر کوه و سواران دشمن پایین تر از شما موضع گرفته بودند و اگر با یکدیگر وعده گذارده بودید قطعا در وعده گاه خود اختلاف می کردید ولی چنین شد تا خداوند کاری را که انجام شدنی بود به انجام رساند و تا کسی که باید هلاک شود با دلیلی روشن هلاک گردد و کسی که باید زنده شود با دلیلی واضح زنده بماند و خداست که در حقیقت شنوای داناست (۴۲)

إذ یر یکهم الله فی منامک قلیلا ۖ و لو أر اکهم کثیر ا لفشلتم ولتنازعتم فی الأمر ولٰکن الله سلم ۗ إنه علیم بذات الصدور ﴿٤٣﴾

ای پیامبر، یاد کن آنگاه را که خداوند آنان سپاه دشمن را در خوابت به تو اندک نشان داد و اگر ایشان را به تو بسیار نشان می داد قطعا سست می شدید و حتما در کار جهاد منازعه می کردید ولی خدا شما را به سلامت داشت چرا که او به راز دل ها داناست (۴۳)

و إذ یر یکموهم إذ التقیتم فی أعینکم قلیلا و یقللکم فی أعینهم لیقضی الله أمر ا کان مفعولا ۗ و إلی الله تر جع الأمور ﴿٤٤﴾

و آنگاه که چون با هم برخورد کردید آنان را در دیدگان شما اندک جلوه داد و شما را نیز در دیدگان آنان کم نمودار ساخت تا خداوند کاری را که انجام شدنی بود تحقق بخشد و کار ها به سوی خدا بازگردانده می شود (۴۴)

یا أیها الذین آمنوا إذا لقیتم فئة فاثبتوا و اذکر وا الله کثیر ا لعلکم تفلحون ﴿٤٥﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید چون با گروهی برخورد می کنید پایداری ورزید و خدا را بسیار یاد کنید، باشد که رستگار شوید (۴۵)

و أطیعوا الله و ر سوله ولا تنازعوا فتفشلوا و تذهب ر یحکم ۖ و اصبر وا ۚ إن الله مع الصابر ین ﴿٤٦﴾

و از خدا و پیامبرش اطاعت کنید و با هم نزاع مکنید که سست شوید و مهابت شما از بین برود، و صبر کنید که خدا با شکیبایان است (۴۶)

و لا تکونوا کالذین خر جوا من دیار هم بطر ا و ر ئاء الناس ویصدون عن سبیل الله ۚ و الله بما یعملون محیط ﴿٤٧﴾

و مانند کسانی مباشید که از خانه هایشان با حالت سرمستی و به صرف نمایش به مردم خارج شدند و مردم را از راه خدا باز می داشتند و خدا به آنچه می کنند احاطه دارد (۴۷)

و إذ زین لهم الشیطان أعمالهم و قال لا غالب لکم الیوم من الناس و إنی جار لکم ۖ فلما تر اءت الفئتان نکص علیٰ عقبیه و قال إنی بر یء منکم إنی أر یٰ ما لا تر ون إنی أخاف الله ۚ و الله شدید العقاب ﴿٤٨﴾

و یاد کن هنگامی را که شیطان اعمال آنان را برایشان بیاراست و گفت: امروز هیچ کس از مردم بر شما پیروز نخواهد شد و من پناه شما هستم پس هنگامی که دو گروه یکدیگر را دیدند شیطان به عقب برگشت و گفت: من از شما بیزارم من چیزی را می بینم که شما نمی بینید من از خدا بیمناکم و خدا سخت کیفر است (۴۸)

إذ یقول المنافقون والذین فی قلوبهم مر ض غر هٰؤلاء دینهم ۗ و من یتوکل علی الله فإن الله عزیز حکیم ﴿٤٩﴾

آنگاه که منافقان و کسانی که در دلهایشان بیماری بود می گفتند: اینان مؤمنان را دینشان فریفته است و هر کس بر خدا توکل کند بداند که در حقیقت خدا شکست ناپذیر حکیم است (۴۹)

و لو تر یٰ إذ یتوفی الذین کفر وا ۙ الملائکة یضر بون وجوههم و أدبار هم و ذوقوا عذاب الحر یق ﴿٥٠﴾

و اگر ببینی آنگاه که فرشتگان جان کافران را می ستانند بر چهره و پشت آنان می زنند و گویند:عذاب سوزان را بچشید (۵۰)

ذٰلک بما قدمت أیدیکم وأن الله لیس بظلام للعبید ﴿٥١﴾

این کیفر دستاوردهای پیشین شماست و گر نه خدا بر بندگان خود ستمکار نیست (۵۱)

کدأب آل فر عون ۙ والذین من قبلهم ۚ کفر وا بآیات الله فأخذهم الله بذنوبهم ۗ إن الله قوی شدید العقاب ﴿٥٢﴾

رفتارشان مانند رفتار خاندان فرعون و کسانی است که پیش از آنان بودند: به آیات خدا کفر ورزیدند پس خدا به سزای گناهانشان گرفتارشان کرد آری، خدا نیرومند سخت کیفر است (۵۲)

ذٰلک بأن الله لم یک مغیر ا نعمة أنعمها علیٰ قوم حتیٰ یغیر وا ما بأنفسهم ۙ و أن الله سمیع علیم ﴿٥٣﴾

این کیفر بدان سبب است که خداوند نعمتی را که بر قومی ارزانی داشته تغییر نمی دهد مگر آنکه آنان آنچه را در دل دارند تغییر دهند و خدا شنوای داناست (۵۳)

کدأب آل فر عون ۙ و الذین من قبلهم ۚ کذبوا بآیات ر بهم فأهلکناهم بذنوبهم و أغر قنا آل فر عون ۚ و کل کانوا ظالمین ﴿٥٤﴾

رفتاری چون رفتار فرعونیان و کسانی که پیش از آنان بودند که آیات پروردگارشان را تکذیب کردند پس ما آنان را به سزای گناهانشان هلاک و فرعونیان را غرق کردیم و همه آنان ستمکار بودند (۵۴)

إن شر الدواب عند الله الذین کفروا فهم لا یؤمنون ﴿۵۵﴾

بی تردید بدترین جنبندگان پیش خدا کسانی اند که کفر ورزیدند و ایمان نمی آورند (۵۵)

الذین عاهدت منهم ثم ینقضون عهدهم فی کل مرة وهم لا یتقون ﴿۵۶﴾

همانان که از ایشان پیمان گرفتی ولی هر بار پیمان خود را می شکنند و از خدا پروا نمی دارند (۵۶)

فإما تثقفنهم فی الحرب فشرد بهم من خلفهم لعلهم یذکرون ﴿۵۷﴾

پس اگر در جنگ بر آنان دست یافتی با عقوبت آنان کسانی را که در پی ایشانند تار و مار کن باشد که عبرت گیرند (۵۷)

و إما تخافن من قوم خیانة فانبذ إلیهم علی سواء إن الله لا یحب الخائنین ﴿۵۸﴾

و اگر از گروهی بیم خیانت داری پیمانشان را به سویشان بینداز تا طرفین به طور یکسان بدانند که پیمان گسسته است زیرا خدا خائنان را دوست نمی دارد (۵۸)

و لا یحسبن الذین کفروا سبقوا إنهم لا یعجزون ﴿۵۹﴾

و زنهار کسانی که کافر شده اند گمان نکنند که پیشی جسته اند زیرا آنان نمی توانند ما را درمانده کنند (۵۹)

و أعدوا لهم ما استطعتم من قوة و من رباط الخیل ترهبون به عدو الله وعدوکم وآخرین من دونهم لا تعلمونهم الله یعلمهم و ما تنفقوا من شیء فی سبیل الله یوف إلیکم و أنتم لا تظلمون ﴿۶۰﴾

و هر چه در توان دارید از نیرو و اسبهای آماده بسیج کنید تا با این تدارکات دشمن خدا و دشمن خودتان و دشمنان دیگری را جز ایشان که شما نمی شناسیدشان و خدا آنان را می شناسد بترسانید و هر چیزی در راه خدا خرج کنید پاداشش به خود شما بازگردانیده می شود و بر شما ستم نخواهد رفت (۶۰)

و إن جنحوا للسلم فاجنح لها و توکل علی الله إنه هو السمیع العلیم ﴿۶۱﴾

و اگر به صلح گراییدند تو نیز بدان گرای و بر خدا توکل نما که او شنوای داناست (۶۱)

و إن یریدوا أن یخدعوک فإن حسبک الله هو الذی أیدک بنصره و بالمؤمنین ﴿۶۲﴾

و اگر بخواهند تو را بفریبند یاری خدا برای تو بس است همو بود که تو را با یاری خود و مؤمنان نیرومند گردانید (۶۲)

و ألف بین قلوبهم لو أنفقت ما فی الأرض جمیعا ما ألفت بین قلوبهم ولکن الله ألف بینهم إنه عزیز حکیم ﴿۶۳﴾

و میان دلهایشان الفت انداخت که اگر آنچه در روی زمین است همه را خرج میکردی نمی توانستی میان دلهایشان الفت برقرار کنی ولی خدا بود که میان آنان الفت انداخت چرا که او توانای حکیم است (۶۳)

یا أیها النبی حسبک الله و من اتبعک من المؤمنین ﴿۶۴﴾

ای پیامبر خدا و کسانی از مؤمنان که پیرو تواند تو را بس است (۶۴)

یا أیها النبی حرض المؤمنین علی القتال إن یکن منکم عشرون صابرون یغلبوا مائتین و إن یکن منکم مائة یغلبوا ألفا من الذین کفروا بأنهم قوم لا یفقهون ﴿۶۵﴾

ای پیامبر مؤمنان را به جهاد برانگیز اگر از میان شما بیست تن شکیبا باشند بر دویست تن چیره می شوند و اگر از شما یکصد تن باشند بر هزار تن از کافران پیروز می گردند چرا که آنان قومی اند که نمی فهمند (۶۵)

الآن خفف الله عنکم و علم أن فیکم ضعفا فإن یکن منکم مائة صابرة یغلبوا مائتین و إن یکن منکم ألف یغلبوا ألفین بإذن الله و الله مع الصابرین ﴿۶۶﴾

اکنون خدا بر شما تخفیف داده و معلوم داشت که در شما ضعفی هست پس اگر از میان شما یکصد تن شکیبا باشند بر دویست تن پیروز گردند و اگر از شما هزار تن باشند به توفیق الهی بر دو هزار تن غلبه کنند و خدا با شکیبایان است (۶۶)

ما کان لنبی أن یکون له أسری حتی یثخن فی الأرض تریدون عرض الدنیا و الله یرید الآخرة و الله عزیز حکیم ﴿۶۷﴾

هیچ پیامبری را سزاوار نیست که برای اخذ سرب ها از دشمنان اسیرانی بگیرد تا در زمین به طور کامل از آنان کشتار کند شما متاع دنیا را می خواهید و خدا آخرت را می خواهد و خدا شکست ناپذیر حکیم است (۶۷)

لولا کتاب من الله سبق لمسکم فیما أخذتم عذاب عظیم ﴿۶۸﴾

اگر در آنچه گرفته اید از جانب خدا نوشته ای نبود قطعا به شما عذابی بزرگ می رسید (۶۸)

فکلوا مما غنمتم حلالا طیبا واتقوا الله إن الله غفور رحیم ﴿۶۹﴾

پس از آنچه به غنیمت برده اید حلال و پاکیزه بخورید و از خدا پروا دارید که خدا آمرزنده مهربان است (۶۹)

یا أیها النبی قل لمن فی أیدیکم من الأسری إن یعلم الله فی قلوبکم خیرا یؤتکم خیرا مما أخذ منکم ویغفر لکم والله غفور رحیم ﴿۷۰﴾

ای پیامبر به کسانی که در دست شما اسیرند بگو اگر خدا در دلهای شما خیری سراغ داشته باشد بهتر از آنچه از شما گرفته شده به شما عطا می کند و بر شما می بخشاید و خدا آمرزنده مهربان است (۷۰)

و إن یریدوا خیانتک فقد خانوا الله من قبل فأمکن منهم و الله علیم حکیم ﴿۷۱﴾

و اگر بخواهند به تو خیانت کنند پیش از این نیز به خدا خیانت کردند و خدا تو را بر آنان مسلط ساخت و خدا دانای حکیم است (۷۱)

إن الذین آمنوا و هاجر وا و جاهدوا بأموالهم و أنفسهم فی سبیل الله والذین آووا و نصر وا أولٰئک بعضهم أولیاء بعض ۚ والذین آمنوا و لم یهاجر وا ما لکم من ولایتهم من شیء حتیٰ یهاجر وا ۚ و إن استنصر وکم فی الدین فعلیکم النصر إلا علیٰ قوم بینکم و بینهم میثاق ۗ و الله بما تعملون بصیر ﴿٧٢﴾

کسانی که ایمان آورده و هجرت کرده اند و در راه خدا با مال و جان خود جهاد نموده اند و کسانی که مهاجران را پناه داده اند و یاری کرده اند آنان یاران یکدیگرند و کسانی که ایمان آورده اند ولی مهاجرت نکرده اند هیچ گونه خویشاوندی دینی با شما ندارند مگر آنکه در راه خدا هجرت کنند و اگر در کار دین از شما یاری جویند یاری آنان بر شما واجب است مگر بر علیه گروهی باشد که میان شما و میان آنان پیمانی منعقد شده است و خدا به آنچه انجام می دهید بیناست (۷۲)

والذین کفر وا بعضهم أولیاء بعض ۚ إلا تفعلوه تکن فتنة فی الأر ض وفساد کبیر ﴿٧٣﴾

و کسانی که کفر ورزیدند یاران یکدیگرند اگر این دستور را به کار نبندید در زمین فتنه و فسادی بزرگ پدید خواهد آمد (۷۳)

والذین آمنوا و هاجر وا و جاهدوا فی سبیل الله والذین آووا ونصر وا أولٰئک هم المؤمنون حقا ۚ لهم مغفر ة و ر زق کر یم ﴿٧٤﴾

و کسانی که ایمان آورده و هجرت کرده و در راه خدا به جهاد پرداخته و کسانی که مهاجران را پناه داده و یاری کرده اند آنان همان مؤمنان واقعی اند برای آنان بخشایش و روزی شایسته ای خواهد بود (۷۴)

والذین آمنوا من بعد و هاجر وا و جاهدوا معکم فأولٰئک منکم ۚ و أولو الأر حام بعضهم أولیٰ ببعض فی کتاب الله ۗ إن الله بکل شیء علیم ﴿٧٥﴾

و کسانی که بعدا ایمان آورده و هجرت نموده و همراه شما جهاد کرده اند اینان از زمره شمایند و خویشاوندان نسبت به یکدیگر از دیگران در کتاب خدا سزاوارترند آری، خدا به هر چیزی داناست (۷۵)

انتهای پیام/