در فراق «مهدی موعود» محنت ها چشیده ایم
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، متن پیش رو از سلسله متن های «قافله سالار؛ همراه با کاروان حسینی(ع) تا اربعین» نوشتۀ «مجتبی فرآورده» است. او تهیه کننده و کارگردان پروژه سینمایی «ثارالله» است که مدت ها پیش رهبر معظم انقلاب بر لزوم تولید این فیلم تأکید کردند. او می گوید «زمانی که به دیدار رهبر انقلاب رفته بودیم، فرمودند: «چرا فیلم امام حسین(ع) را نساختید؟»، عرض کردیم «عده ای مانع شدند و نگذاشتند این فیلم ساخته شود، اگر بدانیم که رضای قلبی شما در این است که فیلم امام حسین(ع) ساخته شود خودمان را به آب و آتش می زنیم این فیلم را بسازیم»، ایشان فرمودند: «نه تنها خودتان را به آب و آتش بزنید، بلکه بروید از زیر سنگ هم شده این کار را انجام بدهید.» بنابراین تصمیم گرفتیم ساخت فیلم را آغاز کنیم.»
فیلم «ثارالله» دربارۀ حرکت کاروان امام حسین(ع) از مکه تا کربلا و اتفاقات مسیر راه و استقرار هشت روزه در کربلا تا عصر عاشوراست. فرآورده در مجموعه یادداشت هایی که قرار است در خبرگزاری تسنیم تا روز اربعین منتشر شود، روایت هایی کوتاه و آزاد از وقایع کاروان امام حسین(ع) را بیان می کند.
* * * * *
اربعین
صبح روییده است، صبحی پر امید،
به عرش آسمان، رخشنده تر خورشید می تابد،
و ملائک، گشوده بال گرد حرم می گردند.
از اقیانوس ژرف محمد، از بلندای هفت آسمان،
رحمت گسترده رحمت للعالمین، می بارد همچو باران بر زمین.
امیرالمؤمنین علی، با روشن کردن راه، صراط را بر پهنه آسمان حک کرده است.
فاطمه از فراز ملکوت، نصرتش را بر زمین گسترده است،
و حسین، این یگانه امام هر عصر و هر زمان، بار دیگر رخ کرده است،
اربعین است، اربعین حسین.
توفیق یافتگان حضور، دلداده و پرشور گرد حرم می چرخند،
جاماندگان و محرومان حضور در کربلای حسین،
چشم گریان و دل پریشان و با بغض خفته در گلو،
محزون و غمزده و آشفته حال، در اقصی نقاط زمین، نظر به کربلا دارند،
جاماندگان حضور، بی قرار و پر نیاز، در شهر و دیار خود زبان به شکوه گشوده اند،
شکوه از غم فراق و بازماندن از حضور،
شکوه از طاغوت و خودبزرگ پنداران زمین،
شکوه از فرعون و قارون و نمرود و بلعم باعورهای روزگار،
شکوه از نوادگان سامری، صهیونیست های کودککش از قوم یهود،
شکوه از بازماندگان بوسفیان، وهابی های بیشعور از قوم عرب،
شکوه از قتل و پیکر غرقه به خون و تکه تکه کودکان و مردم یمن،
شکوه از ظلم و جور و قتل و تاراج اهل زمین،
شکوه از هر آنچه راه سعادت بشر را سد کرده است.
شیفتگان نور و طالبان حق و عاشقان حسین، در اقصی نقاط زمین فریاد می زنند،
ای چشمه نور، ای صاحب نور، ای هادی نور، ای نور خدا، سلام!
سلام مولای ما!
مولای ما!
ما رنج دیده ایم، درد کشیده ایم، خون دل خورده ایم،
ما در فراق مهدی موعود محنت چشیده ایم،
مولای ما!
ای گوهر جاودان فرا روی بشر،
ای فرزند مکه و منا، ای فرزند راه های روشن خدا،
حال ما را ببین!
دیوارهای قطور جهل و خودخواهی و کفر و نفاق بار دیگر قد کشیده است،
مسجد الاقصی، در اشغال سامری است،
مسجد الحرام در دست ابولهب،
سردمداران عرب، این نامردمان امت رسول، دست در دست طاغوت و سامری،
گردنکش و قداره بند، تیغ در کفاند، مستند و وحشیاند این بی ریشه های بی اصل و بی نسب.
این حال ماست!
ما شیعیان علی، ما پابرهنگان و مستضعفان اهل زمین،
تا به کی آه کشیم، ناله کنیم، مویه و گریه سر دهیم؟
تا به کی این همه ظلم، این همه درد، این همه رنج، این همه هجران را تحمل کنیم؟
تا به کی در انتظار مهدی موعود و رجعت شما لحظه شماری کنیم؟
مولای ما!
ما محبین منتظر، اهل حضوریم، مرد می دانیم، لاف نمی زنیم،
ما همچو اهل مدینه و مکه و کوفه و بصره و شام،
در حق اهل بیت رسول، کوتاهی نمی کنیم، بد عهدی نمی کنیم!
سال ها فراق و دوری،
سال ها تظلم و دادخواهی، دگر بس است،
سال ها گریه و ندبه، سال ها استغاثه و فریاد بس است،
نوحه و آه فراق دگر بس است،
تا به کی اشک ریزان در فغان فریاد زنیم؛
أین الحسن أین الحسین؟ أین أبناء الحسین؟
تا به کی فریاد کنیم،
أین بقیة الله؛ … أین بقیة الله؛
تا به کی سرگشته و حیران و چشم انتظار روز را شب کنیم؟
تا به کی ضجه زنان و سینه چاک به سوز دل فریاد کنیم،
أین الطالب بدم المقتول بکربلاء؟
کجاست فرزند نبی مصطفی؟ کجاست فرزند علی مرتضی؟
مولای ما!
این حال ماست!
حال ما را ببین!
بغض نهفته در دلمان هر دم شراره می کشد،
دلشکسته و رنجور گشته و طاقت از کف داده ایم،
به قطره قطره خون شش ماه های که به آسمان ودیعه داده ای،
ما را دریاب!
ما را دریاب مولای ما! که دیگر بس است.
در میان آه و ناله پیر و جوان و زن و مرد محب حسین،
از هر قوم و هر نژاد،
پرتوی از نور احیاگر دین رسول الله، یکباره ز کربلا اوج گرفت،
پهنای زمین و زمان را در برگرفت،
ملائک گرد حرم همراه نور حسین به آسمان عروج کردند،
آیه ای از قرآن، در پهنه آسمان شکل گرفت،
و قضینا إلی بنی إسرائیل فی الکتاب لتفسدن فی الأرض مرتین و لتعلن علوا کبیرا
و در کتاب آسمانی [شان] به فرزندان اسرائیل خبر دادیم که: «قطعا دو بار در زمین فساد خواهید کرد، و قطعا به سرکشی بسیار بزرگی برخواهید خاست.» (۱)
فإذا جاء وعد أولاهما بعثنا علیکم عبادا لنا أولی بأس شدید فجاسوا خلال الدیار و کان وعدا مفعولا
پس آنگاه که وعده [تحقق] نخستین آن دو فرا رسد، بندگانی از خود را که سخت نیرومندند بر شما می گماریم، تا میان خانه ها[یتان برای قتل و غارت شما] به جستجو درآ یند، و این تهدید تحقق یافتنی است.(۲)
دگر بار کربلا نور باران شد،
نور دیگری همراه ملائک سوی آسمان ساطع شد،
آیه دیگری در دل آسمان نقش گرفت،
یا أیها الذین آمنوا من یرتد منکم عن دینه فسوف یأتی الله بقوم یحبهم و یحبونه أذلة علی المؤمنین أعزة علی الکافرین یجاهدون فی سبیل الله و لا یخافون لومة لائم ذلک فضل الله یؤتیه من یشاء و الله واسع علیم
ای کسانی که ایمان آورده اید، هر کس از شما از دین خود برگردد، به زودی خدا گروهی [دیگر] را می آورد که آنان را دوست میدارد و آنان [نیز] او را دوست دارند. [اینان] با مؤمنان، فروتن، [و] بر کافران سرفرازند. در راه خدا جهاد می کنند و از سرزنش هیچ ملامتگری نمی ترسند. این فضل خداست. آن را به هر که بخواهد می دهد، و خدا گشایش گر داناست.(۳)
با درخشش نور آیات بر پهنای آسمان،
غم فراق از دل جاماندگان کربلا زدوده شد،
عشق جوشید، امید رویید، زندگی جاری شد،
در دریای بیکران نور حسین، مردمان تن و جان شسته و بی ادعا و بی ریا،
در انتظار ظهور مهدی حسین، گوش سپردند به مسجدالحرام،
تا از کنار کعبه، قائم آل محمد ندا کند؛
الا یا اهل العالم انا الامام القائم.
«آگاه باشید ای اهل عالم که منم امام قائم.»
الا یا اهل العالم انا الصمصام المنتقم.
«آگاه باشید ای اهل عالم که منم شمشیر انتقام گیرنده.»
الا یا اهل العالم ان جدی الحسین قتلوه عطشانا.
«آگاه باشید ای اهل عالم که جد من حسین را تشنه کام کشتند.»
دلدادگان حسین، به ندای منتقم خون حسین، یک صدا فریاد زدند؛
لبیک یا حسین! لبیک یا حسین!
یا حسین! برای همیشه با تو میمانیم.
می مانیم برای لقاء با حسین،
می مانم تا زمانی که یگانه دوران، حسین بن علی باز گردد!
اشهد انی بکم مؤمن و بایابکم موقن. (۴)
«گواهی دهم که من به شما ایمان دارم، و به بازگشت شما یقین دارم.»
۱ اسراء آیه ۴
۲ اسراء آیه ۵
۳ مائده آیه ۵۴
۴ فرازی از زیارت اربعین
انتهای پیام/
فیلم «ثارالله» دربارۀ حرکت کاروان امام حسین(ع) از مکه تا کربلا و اتفاقات مسیر راه و استقرار هشت روزه در کربلا تا عصر عاشوراست. فرآورده در مجموعه یادداشت هایی که قرار است در خبرگزاری تسنیم تا روز اربعین منتشر شود، روایت هایی کوتاه و آزاد از وقایع کاروان امام حسین(ع) را بیان می کند.
* * * * *
اربعین
صبح روییده است، صبحی پر امید،
به عرش آسمان، رخشنده تر خورشید می تابد،
و ملائک، گشوده بال گرد حرم می گردند.
از اقیانوس ژرف محمد، از بلندای هفت آسمان،
رحمت گسترده رحمت للعالمین، می بارد همچو باران بر زمین.
امیرالمؤمنین علی، با روشن کردن راه، صراط را بر پهنه آسمان حک کرده است.
فاطمه از فراز ملکوت، نصرتش را بر زمین گسترده است،
و حسین، این یگانه امام هر عصر و هر زمان، بار دیگر رخ کرده است،
اربعین است، اربعین حسین.
توفیق یافتگان حضور، دلداده و پرشور گرد حرم می چرخند،
جاماندگان و محرومان حضور در کربلای حسین،
چشم گریان و دل پریشان و با بغض خفته در گلو،
محزون و غمزده و آشفته حال، در اقصی نقاط زمین، نظر به کربلا دارند،
جاماندگان حضور، بی قرار و پر نیاز، در شهر و دیار خود زبان به شکوه گشوده اند،
شکوه از غم فراق و بازماندن از حضور،
شکوه از طاغوت و خودبزرگ پنداران زمین،
شکوه از فرعون و قارون و نمرود و بلعم باعورهای روزگار،
شکوه از نوادگان سامری، صهیونیست های کودککش از قوم یهود،
شکوه از بازماندگان بوسفیان، وهابی های بیشعور از قوم عرب،
شکوه از قتل و پیکر غرقه به خون و تکه تکه کودکان و مردم یمن،
شکوه از ظلم و جور و قتل و تاراج اهل زمین،
شکوه از هر آنچه راه سعادت بشر را سد کرده است.
شیفتگان نور و طالبان حق و عاشقان حسین، در اقصی نقاط زمین فریاد می زنند،
ای چشمه نور، ای صاحب نور، ای هادی نور، ای نور خدا، سلام!
سلام مولای ما!
مولای ما!
ما رنج دیده ایم، درد کشیده ایم، خون دل خورده ایم،
ما در فراق مهدی موعود محنت چشیده ایم،
مولای ما!
ای گوهر جاودان فرا روی بشر،
ای فرزند مکه و منا، ای فرزند راه های روشن خدا،
حال ما را ببین!
دیوارهای قطور جهل و خودخواهی و کفر و نفاق بار دیگر قد کشیده است،
مسجد الاقصی، در اشغال سامری است،
مسجد الحرام در دست ابولهب،
سردمداران عرب، این نامردمان امت رسول، دست در دست طاغوت و سامری،
گردنکش و قداره بند، تیغ در کفاند، مستند و وحشیاند این بی ریشه های بی اصل و بی نسب.
این حال ماست!
ما شیعیان علی، ما پابرهنگان و مستضعفان اهل زمین،
تا به کی آه کشیم، ناله کنیم، مویه و گریه سر دهیم؟
تا به کی این همه ظلم، این همه درد، این همه رنج، این همه هجران را تحمل کنیم؟
تا به کی در انتظار مهدی موعود و رجعت شما لحظه شماری کنیم؟
مولای ما!
ما محبین منتظر، اهل حضوریم، مرد می دانیم، لاف نمی زنیم،
ما همچو اهل مدینه و مکه و کوفه و بصره و شام،
در حق اهل بیت رسول، کوتاهی نمی کنیم، بد عهدی نمی کنیم!
سال ها فراق و دوری،
سال ها تظلم و دادخواهی، دگر بس است،
سال ها گریه و ندبه، سال ها استغاثه و فریاد بس است،
نوحه و آه فراق دگر بس است،
تا به کی اشک ریزان در فغان فریاد زنیم؛
أین الحسن أین الحسین؟ أین أبناء الحسین؟
تا به کی فریاد کنیم،
أین بقیة الله؛ … أین بقیة الله؛
تا به کی سرگشته و حیران و چشم انتظار روز را شب کنیم؟
تا به کی ضجه زنان و سینه چاک به سوز دل فریاد کنیم،
أین الطالب بدم المقتول بکربلاء؟
کجاست فرزند نبی مصطفی؟ کجاست فرزند علی مرتضی؟
مولای ما!
این حال ماست!
حال ما را ببین!
بغض نهفته در دلمان هر دم شراره می کشد،
دلشکسته و رنجور گشته و طاقت از کف داده ایم،
به قطره قطره خون شش ماه های که به آسمان ودیعه داده ای،
ما را دریاب!
ما را دریاب مولای ما! که دیگر بس است.
در میان آه و ناله پیر و جوان و زن و مرد محب حسین،
از هر قوم و هر نژاد،
پرتوی از نور احیاگر دین رسول الله، یکباره ز کربلا اوج گرفت،
پهنای زمین و زمان را در برگرفت،
ملائک گرد حرم همراه نور حسین به آسمان عروج کردند،
آیه ای از قرآن، در پهنه آسمان شکل گرفت،
و قضینا إلی بنی إسرائیل فی الکتاب لتفسدن فی الأرض مرتین و لتعلن علوا کبیرا
و در کتاب آسمانی [شان] به فرزندان اسرائیل خبر دادیم که: «قطعا دو بار در زمین فساد خواهید کرد، و قطعا به سرکشی بسیار بزرگی برخواهید خاست.» (۱)
فإذا جاء وعد أولاهما بعثنا علیکم عبادا لنا أولی بأس شدید فجاسوا خلال الدیار و کان وعدا مفعولا
پس آنگاه که وعده [تحقق] نخستین آن دو فرا رسد، بندگانی از خود را که سخت نیرومندند بر شما می گماریم، تا میان خانه ها[یتان برای قتل و غارت شما] به جستجو درآ یند، و این تهدید تحقق یافتنی است.(۲)
دگر بار کربلا نور باران شد،
نور دیگری همراه ملائک سوی آسمان ساطع شد،
آیه دیگری در دل آسمان نقش گرفت،
یا أیها الذین آمنوا من یرتد منکم عن دینه فسوف یأتی الله بقوم یحبهم و یحبونه أذلة علی المؤمنین أعزة علی الکافرین یجاهدون فی سبیل الله و لا یخافون لومة لائم ذلک فضل الله یؤتیه من یشاء و الله واسع علیم
ای کسانی که ایمان آورده اید، هر کس از شما از دین خود برگردد، به زودی خدا گروهی [دیگر] را می آورد که آنان را دوست میدارد و آنان [نیز] او را دوست دارند. [اینان] با مؤمنان، فروتن، [و] بر کافران سرفرازند. در راه خدا جهاد می کنند و از سرزنش هیچ ملامتگری نمی ترسند. این فضل خداست. آن را به هر که بخواهد می دهد، و خدا گشایش گر داناست.(۳)
با درخشش نور آیات بر پهنای آسمان،
غم فراق از دل جاماندگان کربلا زدوده شد،
عشق جوشید، امید رویید، زندگی جاری شد،
در دریای بیکران نور حسین، مردمان تن و جان شسته و بی ادعا و بی ریا،
در انتظار ظهور مهدی حسین، گوش سپردند به مسجدالحرام،
تا از کنار کعبه، قائم آل محمد ندا کند؛
الا یا اهل العالم انا الامام القائم.
«آگاه باشید ای اهل عالم که منم امام قائم.»
الا یا اهل العالم انا الصمصام المنتقم.
«آگاه باشید ای اهل عالم که منم شمشیر انتقام گیرنده.»
الا یا اهل العالم ان جدی الحسین قتلوه عطشانا.
«آگاه باشید ای اهل عالم که جد من حسین را تشنه کام کشتند.»
دلدادگان حسین، به ندای منتقم خون حسین، یک صدا فریاد زدند؛
لبیک یا حسین! لبیک یا حسین!
یا حسین! برای همیشه با تو میمانیم.
می مانیم برای لقاء با حسین،
می مانم تا زمانی که یگانه دوران، حسین بن علی باز گردد!
اشهد انی بکم مؤمن و بایابکم موقن. (۴)
«گواهی دهم که من به شما ایمان دارم، و به بازگشت شما یقین دارم.»
۱ اسراء آیه ۴
۲ اسراء آیه ۵
۳ مائده آیه ۵۴
۴ فرازی از زیارت اربعین
انتهای پیام/
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! می‌خوای درباره‌ی «در فراق «مهدی موعود» محنت ها چشیده ایم» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.