به گزارش مشرق، روزنامه «کیهان» در ویژه های خود نوشت:

آرمان با نقد رویکرد عقیم مدعیان اصلاح طلبی می نویسد: اصلاح طلبی هرگز نمود نیاز عینی کشور به بهبود و کارآمدی مدیریت کلان نبوده است. پر بیراه نیست اگر گفته شود اصلاح طلبی ملغمه ای از رویا، افسردگی، منفعت طلبی و … بود. اصلاح طلبی برآیند تشخیص غیرکاربردی و رمانتیک صحنه سیاسی کشور در یک مقطع تاریخی بود.



سیاست ورزی و حکمرانی منهای فهم منافع ملی به عنوان یگانه هدف سیاسی؛ یعنی رویاپردازی، سوداگری، عدم صداقت، بی اخلاقی و … به گواه شواهد فراوان تاریخی و تجربی، موفقیت سیاسی کم هزینه و پایدار در هر سطحی برآیند فهم و حرکت در راستای تحقق منافع ملی (جمعی) است.



پربیراه نیست اگر گفته شود یکی از چالش های اصلی عرصه سیاسی نوعی بی هویتی است که بستر شیوع انواع منفعت طلبان و سوداگران سیاسی با انواع هویت های متافیزیکی، تاریخی، رومانتیک غربی و … شده است.



با شعار، رویا، افسردگی و آرزو و … نمی توان ایرانی امن، مقتدر و پایدار ایجاد کرد. ایران نیازمند وطن پرستان «عملگرا و نه رویاپردازانی که صرفا شعار می دهند و ناتوان از هر نوع عملی هستند، می باشد.»



شهروندان و به ویژه نخبگانی که اراده و توانایی ارجعیت منافع ملی بر منافع فردی و گروهی را داشته باشند و سربلندی، پایداری، توسعه، اقتدار و … ایران والاترین هدف شان باشد، بی شک درک خواهند کرد که کاربردی و کم هزینه ترین عامل یا راهکار انسجام ملی که پیش نیاز برون رفت از شرایط پر چالش فعلی است؛ اجماع، همکاری، هم اندیشی و … در مسیر تحقق منافع ملی است. با توجه به جمیع شرایط اجتماعی، اصلاح طلبی انعکاس نیازهای مبرم اجتماعی نبوده و نیست و در حال حاضر هیچ ریشه ای در اذهان شهروندان ندارد.