الگوی مفهومی آموزش دانشگاه فردوسی چیست؟



ایسنا/خراسان رضوی معاون آموزشی دانشگاه فردوسی مشهد گفت: آموزش، مفهومی فراتر از انتقال صرف مطالب درسی است.

دکتر رضا پیش قدم، امروز ۸ بهمن ماه در نشستی با عنوان معرفی کتاب الگوی مفهومی آموزش که در سازمان مرکزی دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد، اظهار کرد: در راستای تحقق اهداف سند راهبردی دانشگاه فردوسی مشهد در حوزه آموزش و معاونت آموزشی، دانشگاه اقدام به تهیه الگوی مفهومی آموزش برای سه مقطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری کرده است.

وی افزود: این الگو به صورت هدفمند فعالیت های آموزشی را با مبانی اساسی نظام تعلیم و تربیت همسو می کند. این الگو به مثابه، نقشه راهی است که مسیر حرکت کنشگران عرصه آموزش را مشخص می سازد و باید گفت که آموزش، مفهومی فراتر از انتقال صرف مطالب درسی است. وظیفه استادان، افزون بر انتقال مفاهیم علمی، ایجاد و تقویت شایستگی های گوناگون در دانشجویان برای نقش آفرینی بهتر در جامعه است.

معاون آموزشی دانشگاه فردوسی مشهد تصریح کرد: هدف آموزش در مقطع کارشناسی، افزایش توان اشتغال پذیری دانشجویان است و انتظار می رود در برنامه های درسی، فعالیت های کلاسی و نظام اندازه گیری و سنجش، افزون بر تمرکز بر مبانی اصلی هر رشته (دانش نظری)، مهارت آموزی (دانش عملی) نیز مورد توجه ویژه قرار گیرد.

وی بیان کرد: با توجه به ماهیت هر رشته گرایش، میزان کسب دانش عملی متفاوت و متغیر است اما هدف از آموزش در تمامی رشته گرایش ها، تربیت دانش آموختگانی است که ظرفیت و توان ورود به بازار کار را دارا باشند. هدف آموزش در مقطع کارشناسی ارشد، افزایش توان پژوهشی دانشجویان است. در این مقطع، دانشجویان افزون بر کسب دانش های نظری و عملی، اصول اساسی پژوهش را فرا می گیرند. از سوی دیگر می توان گفت دانشجویان در این دوره، صلاحیت انجام پژوهش های علمی را کسب می کنند.

پیش قدم با بیان اینکه «هدف آموزش در مقطع دکتری، ایجاد قابلیت مرجعیت علمی اجتماعی در دانشجویان است»، عنوان کرد: در این مقطع، دانشجویان افزون بر توانش های کسب شده در مقاطع گذشته، به تدریج یاد می گیرند چگونه پژوهش های علمی خود را مستند و منتشر کنند و نیز سخنرانی و تأثیرگذاری اجتماعی خود را نیز ارتقا بخشند. هدف از تربیت دانشجویان در این مقطع کسب قابلیت لازم برای دستیابی به مرجعیت و رهبری علمی اجتماعی در آینده است.

وی اضافه کرد: جهت کسب توانش های مذکور در مقاطع سه گانه تحصیلی، کلان شایستگی، شایستگی و خرده شایستگی هایی مشخص شده است که لازم است به میزان و درجات متفاوت به فراخور هر مقطع تحصیلی تقویت شود. انتظار می رود این شایستگی ها در تدوین و اجرای نامه های درسی، طرح درس، سنجش و ارزیابی دانشجویان، تهیه و تدوین پایان نامه و رساله های دانشجویی، برنامه های توانمندسازی استادان، ارزشیابی استادان، فعالیت های فوق برنامه و مراکز رشد و کارآفرینی و … لحاظ و عملیاتی شود.

معاون آموزشی دانشگاه فردوسی مشهد اظهار کرد: کلان شایستگی ها را می توان به سه دسته شناختی، هیجانی- اجتماعی و حسی- ادراکی تقسیم کرد. کلان شایستگی شناختی، تقویت تفکر انتقادی، آینده نگر، خلاق و سیستمی را در برمی گیرد. تفکر انتقادی، اشاره به عبور از حفظیات و پذیرش محض مطالب درسی دارد. بر این اساس، انتظار می رود دانشجویان ضمن کسب قدرت تحلیل و ارزیابی، پرسشگر، منعطف، منتقد و انتقادپذیر شوند.

وی با اشاره به اینکه « تفکر آینده نگر، اشاره به پیش بینی آینده، هدف گذاری و برنامه ریزی مناسب برای آن دارد»، گفت: انتظار می رود دانشجویان با آینده پژوهی آشنا و حساس به زمان شوند و توانایی های فراشناختی خود، شامل قدرت پایش و مدیریت را افزایش دهند. تفکر خلاق، به نوآوری و خلق ایده جدید می پردازد. انتظار می رود دانشجویان ضمن کسب وسعت نگاه، ایده پردازی و خیال پردازی کنند، واگرا و متفاوت نگر باشند.

پیش قدم با بیان اینکه «تفکر سیستمی، اشاره به کل نگری و اجتناب از مطلق نگری دارد»، خاطرنشان کرد: انتظار می رود دانشجویان با نگاهی ارگانیک و پویا قادر به درک ارتباطات و تعاملات بین مفاهیم و نظام های مختلف باشند و از رویکرد پذیرش مطلق اجتناب کنند. کلان شایستگی هیجانی- اجتماعی، اشاره به مدیریت فردی و میان فردی دارد.

وی افزود: لازم است اعتماد به نفس و حس خودکارآمدی در دانشجویان تقویت شود. برای «شهروند خوب بودن» دانشجویان باید اخلاق مسائل فرهنگی و هویتی را سرلوحه خود قرار دهند. حس همدلی و مسئولیت پذیری در آنان تقویت شود تا بتوانند با دیگران به راحتی ارتباط برقرار کنند و مسائل را از زوایای مختلف مشاهده کنند.

معاون آموزشی دانشگاه فردوسی مشهد تصریح کرد: کلان شایستگی حسی- ادراکی، اشاره به مدیریت حواس و مدیریت محیط دارد و انتظار می رود دانشجویان مهارت ورز و حواس ورز شوند و بتوانند مهارت های عملی را کسب کنند، چیره دست شوند و با به کارگیری حواس مختلف، ظرفیت های شناختی و هیجانی خود را افزایش دهند. همچنین انتظار می رود دانشجویان یاد بگیرند چگونه از ظرفیت محیط فیزیکی برای افزایش توانمندی های خود بهره بگیرند. آن ها باید تن آگاه باشند، به بدن خود توجه کنند، محیط آرا باشند و به خلق محیط شاد و آرام کمک کنند. آن ها باید بیاموزند که بدن و شناخت تفکیک ناپذیرند و به یکدیگر کمک می کنند.

پیش قدم بیان کرد: در مجموع، توجه به توانش و شایستگی های شناختی، هیجانی- اجتماعی و حسی- ادراکی می تواند فعالیت های آموزشی را جهت دار کرده و زمینه آموزش جامع برای خلق جامعه ای بهتر را فراهم سازد. امید است با تلاش مدیران و اعضای هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد، زمینه عملیاتی کردن آموزش کیفی، جامع و فراگیر فراهم شود تا شاهد بهبود زندگی دانشجویان و رشد و تعالی هر چه بیشتر آنان در جامعه باشیم.

انتهای پیام

پرسش و پاسخ در الگوی مفهومی آموزش دانشگاه فردوسی چیست؟

گفتگو با هوش مصنوعی