نوازندگان و خوانندگان گروه کر برای تمرین قطعه ای عاشورایی به آهنگسازی محمدرضا علیقلی در تالار رودکی گرد هم آمده اند. فضای تالار برای این تعداد اعضا که تعدادشان به حدود ۵۰ تن می رسد، کوچک است با این حال نوازندگان به رهبری سهراب کاشف بخش های مختلف اثر «پوئم سمفونی آب تشنه» را بنا بر روال همیشگی تمرین های ارکستر بارها و بارها تکرار می کنند تا به نتیجه دلخواه برسند.

به گزارش ایسنا، تمرین نیمه نهایی ارکستر ملی برای اجرای قطعه ای عاشورایی در روزهای آغازین آبان ماه، امروز با حضور گروه کر در تالار رودکی صورت گرفت. اثر «پوئم سمفونی آب تشنه» که داستانی را از آیین عاشورایی روایت می کند، با استفاده از متون کهن ساخته شده و ریشه هایی در موسیقی بوشهر دارد.

این کنسرت در تاریخ یکم و دوم آبان ماه ساعت ۱۹٫۳۰ دقیقه با اجرای ارکستر ملی و گروه کر در تالار وحدت به روی صحنه خواهد رفت.

در ادامه گزارش خبرنگار موسیقی ایسنا از این تمرین را می خوانید:

به سالن تمرین که می رسیم، نوازندگان و خوانندگان گروه کر را می بینیم که در جایگاه خود قرار گرفته و در حال اجرای تمرینی هستند. تعدادی از اعضای کر پشت نوازندگان ایستاده و تعدادی دیگر که همگی خانم هستند در سمت چپ صحنه نشسته اند. در همین لحظه محمدرضا علیقلی را می بینیم که در جایگاه تماشاچیان نشسته و تمرین اجرایی را تماشا می کند که چند روز دیگر به روی صحنه خواهد رفت.

این اجرا داستانی عاشورایی را روایت خواهد کرد و بخش های مختلف چندین بار در اثر تکرار می شوند. فضای کلی کار فراز و نشیب های زیادی دارد. گاهی هیجانی می شود و گاهی ریتمی آرام را دنبال می کند.

در هنگام تمرین رهبر ارکستر را می بینیم که با دقت به صدای سازها گوش می سپارد و تلاش می کند ارکستر را با هم هماهنگ کند. او در بین کار چندین بار از نوازندگان می خواهد تا صداهای اضافی ایجاد نکنند و حس مضاعفی را درگیر نواختن خود نکنند.

بخشی از قطعه «پوئم سمفونی آب تشنه» نواخته می شود که شروعی حماسی دارد، ولی در همان لحظات ابتدایی چندین بار با توقف های رهبر روبه رو می شود. سهراب کاشف از آن دسته از گروه کر که در سمت چپ سالن نشسته اند، می خواهد که بلند شوند و برای یک بخش طولانی نفس بگیرند. ارکستر بار دیگر از ابتدا می نوازد و همچنان که رهبر سعی در هماهنگ کردن اعضا دارد، گروه کر بار دیگر می خواند «آااااه و واااااویلا … ».

طبل، سنج، درام و دیگر سازهای کوبه ای بار اجرای این قطعه را به دوش می کشند و نوازندگان برای دقایقی بدون مواجهه با فرمان ایست رهبر ارکستر، به نواختن ادامه می دهند. همچنان ریتم ها بالا و پایین می روند. اعضای کر به دقت با رهبر ارکستر همراه می شوند. باری دیگر سکوت حکم فرما می شود و پیانو و ویولن با ریتمی آرام می نوازند. در همین حین نوازندگان ویولن سل آرشه های خود را به صورت ممتد روی سازهایشان می کشند.

ریتمی تندتر به جان ارکستر می افتد. خوانندگان کر با گفتن «علمدار برادر» ارکستر را همراهی می کنند و دوباره سکوت حاصل می شود. بارها و بارها نوازندگان توسط رهبر ارکستر متوقف می شوند و بار دیگر کار خود را از سر می گیرند. آنقدر به این کار ادامه می دهند تا رهبر به صدای مورد نظر برسد.

کاشف گاهی از هماهنگ نبودن صدای ترومپت و طبل شکایت می کند و گاهی به برخی از نوازندگان ویولن تذکر می دهد که همراه با ارکستر پیش بروند.

او خطاب به اعضای ارکستر می گوید که با تمام شدن یک بخش باید به سکوت محض برسند و فضایی در سالن حاکم شود که کسی جرأت نکند تکان بخورد. باید صداهای اضافی را حذف کنند.

بخشی دیگر نواخته می شود که از همان ابتدا با توقف های متعدد رهبر روبه رو می شود. پس از لحظاتی صدای خوانندگان گروه کر شنیده می شود. آنها با صدایی آرام زمزمه می کنند، «سقای دشت کربلا برادر، دستش شده از تن جدا …»؛ لحظاتی بعد به مرور صدایشان به اوج می رسد.

پس از یک آنتراکت، نوازندگان باری دیگر به سالن می آیند و بخش ابتدایی را چندین بار تکرار می کنند. موسیقی همراه با کار نواخته می شود و ریتمی یکسان را دنبال می کند. رهبر می گوید که تمپوی (معیاری از سرعت اجرای قطعه موسیقی) این بخش را عوض کرده اند. او همچنین اظهار می کند که صدای برخی از سازهای ویولن در جاهایی پس و پیش می شود.

برای دقایق متوالی مدام میزان های مختلف را تکرار می کنند. از میزان ۲۸ به میزان ۴۵ و … . رهبر گاهی می خواهد تنها سازهای کوبه ای بنوازند و گاهی سازهای بادی.

در همین حین که همچنان از تاخیر داشتن برخی سازها شکایت دارد از اعضا می خواهد که هیجانی نشوند. کر در حال خواندن است، از آنها می خواهد که کلمات «برادر» و «علمدار» را هماهنگ بگویند.

پس از تمرین مکرر بخش های ثابت اجرا، پیانو با ریتمی آرام نواخته می شود و به مرور سازهای دیگر نیز به آن اضافه می شوند. باری دیگر گروه کر می خواند «سقای دشت کربلا، دستش شده از تن جدا … برادر»، ولی رهبر آنها را متوقف می کند از آنها می خواهد که از میزان ۱۶ بخوانند.

در این حین که کاشف از حجم بالای صدا راضی نیست، علیقلی از رهبر می خواهد که در تعداد دفعات نواختن ترومپت دقت کنند.

حالا بخش هیجانی اجرا آغاز شده است و ارکستر ریتم های تندی را دنبال می کند. رهبر به اعضا می گوید: «این قسمت هیجانی است ولی برای مخاطب، نه برای ما؛ چون اینگونه کار ما بر هم می خورد.»

رهبر به اعضای ارکستر توضیح می دهد که بعضی آواها برای تکمیل کار و رنگ و بو بخشیدن به آن هستند و نباید جزو بخش اصلی کار به نظر برسند. به همین دلیل می خواهد که باری دیگر این بخش را بنوازند و همه با هم به صدایی که ایجاد می شود، گوش کنند.

در ادامه که گروه کر می خوانند «امشب شهادت نامه ی عشاق امضا می شود و …» رهبر نسبت به تلفظ برخی حروف اعتراض می کند و از آنها می خواهد باری دیگر تکرار کنند.

صدای گروه کر را می شنویم که می گوید « آااااه و وااااویلا …»؛ گاهی فراز دارد و گاهی نشیب. با اشتباه گروه کر، سهراب کاشف برای لحظاتی از کوره درمی رود ولی آرام می گوید: «خودم حس می کنم امروز خیلی غر زدم، ولی در اینجا موسیقی نواخته می شود پس نباید صدای اضافه ایجاد شود و فضا به هم بخورد.»

او همچنین از عکاسان می خواهد که فلاش نزنند.

در دقایق پایانی، ارکستر در آرامش کارش را ادامه می دهد و پس از مدتی با صدای گروه کر همراه می شود.

انتهای پیام