به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره شوری چهل و دومین سوره و از سوره های مکی قرآن است که در جزء ۲۵ جای دارد. وجه تسمیه این سوره به «شوری»، استفاده از این واژه به عنوان یکی از صفات مؤمنان در آیه ۳۸ است. موضوع محوری سوره شوری وحی است و به موضوعات دیگری مثل توحید، معاد و صفات مؤمنان و کفار نیز پرداخته است.

آیه ۲۳ معروف به آیه مودت و آیه ۳۸ درباره اهمیت مشورت، از آیات مشهور این سوره است. آیه ۴۰ این سوره برای مشروعیت قصاص مورد استناد فقیهان واقع شده است.

در فضیلت قرائت سوره شوری آمده است، هرکسی سوره شوری را بخواند، فرشتگان بر او درود می فرستند و برای او استغفار و رحمت می خواهند.

تلاوت مجلسی سوره شوری آیات ۱-۱۲

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خداوند رحمتگر مهربان

حم ﴿۱﴾

حاء میم (۱)

عسق ﴿۲﴾

عین سین قاف (۲)

کذلک یوحی إلیک وإلی الذین من قبلک الله العزیز الحکیم ﴿۳﴾

این گونه خدای نیرومند حکیم به سوی تو و به سوی کسانی که پیش از تو بودند وحی می کند (۳)

له ما فی السماوات وما فی الأرض وهو العلی العظیم ﴿۴﴾

آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست و او بلندمرتبه بزرگ است (۴)

تکاد السماوات یتفطرن من فوقهن والملائکة یسبحون بحمد ربهم ویستغفرون لمن فی الأرض ألا إن الله هو الغفور الرحیم ﴿۵﴾

چیزی نمانده که آسمانها از فرازشان بشکافند و [حال آنکه] فرشتگان به سپاس پروردگارشان تسبیح می گویند و برای کسانی که در زمین هستند آمرزش می طلبند آگاه باش در حقیقت خداست که آمرزنده مهربان است (۵)

والذین اتخذوا من دونه أولیاء الله حفیظ علیهم وما أنت علیهم بوکیل ﴿۶﴾

و کسانی که به جای او دوستانی برای خود گرفته اند خدا بر ایشان نگهبان است و تو بر آنان گمارده نیستی (۶)

وکذلک أوحینا إلیک قرآنا عربیا لتنذر أم القری ومن حولها وتنذر یوم الجمع لا ریب فیه فریق فی الجنة وفریق فی السعیر ﴿۷﴾

و بدین گونه قرآن عربی به سوی تو وحی کردیم تا [مردم] مکه و کسانی را که پیرامون آنند هشدار دهی و از روز گردآمدن [خلق] که تردیدی در آن نیست بیم دهی گروهی در بهشتند و گروهی در آتش (۷)

ولو شاء الله لجعلهم أمة واحدة ولکن یدخل من یشاء فی رحمته والظالمون ما لهم من ولی ولا نصیر ﴿۸﴾

و اگر خدا می خواست قطعا آنان را امتی یگانه می گردانید لیکن هر که را بخواهد به رحمت خویش درمی آورد و ستمگران نه یاری دارند و نه یاوری (۸)

أم اتخذوا من دونه أولیاء فالله هو الولی وهو یحیی الموتی وهو علی کل شیء قدیر ﴿۹﴾

آیا به جای او دوستانی برای خود گرفته اند خداست که دوست راستین است و اوست که مردگان را زنده می کند و هموست که بر هر چیزی تواناست (۹)

وما اختلفتم فیه من شیء فحکمه إلی الله ذلکم الله ربی علیه توکلت وإلیه أنیب ﴿۱۰﴾

و در باره هر چیزی اختلاف پیدا کردید داوریش به خدا [ارجاع می گردد] چنین خدایی پروردگار من است بر او توکل کردم و به سوی او بازمی گردم (۱۰)

فاطر السماوات والأرض جعل لکم من أنفسکم أزواجا ومن الأنعام أزواجا یذرؤکم فیه لیس کمثله شیء وهو السمیع البصیر ﴿۱۱﴾

پدیدآورنده آسمانها و زمین است از خودتان برای شما جفتهایی قرار داد و از دامها [نیز] نر و ماده [قرار داد] بدین وسیله شما را بسیار می گرداند چیزی مانند او نیست و اوست شنوای بینا (۱۱)

له مقالید السماوات والأرض یبسط الرزق لمن یشاء ویقدر إنه بکل شیء علیم ﴿۱۲﴾

کلیدهای آسمانها و زمین از آن اوست برای هر کس که بخواهد روزی را گشاده یا تنگ می گرداند اوست که بر هر چیزی داناست (۱۲)

انتهای پیام/