حقوق زنان، <span class="text danger">۳۰ سال</span> پس از <a href="/fa/dashboard/ class="text info">پکن</a>

به گزارش مشرق،کانال تلگرامی مطالعات حقوق بشر در مطلبی با عنوان حقوق زنان، ۳۰ سال پس از پکن، نگاهی به محورهای گزارش جدید منتشره از سوی سازمان ملل داشت:
گزارش سازمان ملل متحد با عنوان «حقوق زنان، ۳۰ سال پس از پکن» که مارس ۲۰۲۵ منتشر شد، نشان دهنده تهدیدات فزاینده علیه حقوق زنان و دختران در جهان است. این گزارش، بر اساس بازخورد ۱۵۹ دولت، پیشرفت ها و چالش های ۳۰ سال پس از اعلامیه پکن را بررسی می کند.
نکات کلیدی که می توان به آن اشاره کرد به شرح زیر است:
۱- تهدیدات فزاینده علیه حقوق زنان: در سال ۲۰۲۴، حدود یک چهارم دولت ها از عقب گرد در حقوق زنان گزارش داده اند، از جمله افزایش تبعیض، کاهش حمایت های قانونی و کمبود بودجه برای برنامه های حمایتی.
۲- پیشرفت های قابل توجه: از سال ۱۹۹۵، برابری در آموزش دختران، کاهش یک سومی مرگ ومیر مادران، دو برابر شدن حضور زنان در پارلمان ها و اصلاح ۱۵۳۱ قانون تبعیض آمیز در ۱۸۹ کشور محقق شده است.
۳- چالش های کنونی: افزایش ۵۰ درصدی زنان و دختران در مناطق جنگی، آزار و اذیت مدافعان حقوق زنان، و تأثیر منفی بحران هایی مانند کووید-۱۹، تغییرات اقلیمی و گرانی غذا و سوخت.
۴- فناوری و شکاف جنسیتی: فناوری دیجیتال و هوش مصنوعی کلیشه های مضر را گسترش می دهند و شکاف جنسیتی دیجیتال فرصت های زنان را محدود می کند.
۵- برنامه اقدام پکن+۳۰: این برنامه شش محور اصلی را برای دستیابی به برابری جنسیتی تا سال ۲۰۳۰ پیشنهاد می کند:
انقلاب دیجیتال: دسترسی برابر به فناوری، رهبری زنان در نوآوری دیجیتال، و تضمین امنیت آنلاین.
رفع فقر: سرمایه گذاری در حمایت اجتماعی، بهداشت، آموزش و خدمات مراقبت برای ایجاد مشاغل سبز.
پایان خشونت: اجرای قوانین علیه خشونت جنسیتی و حمایت از سازمان های محلی.
برابری در تصمیم گیری: استفاده از سهمیه های جنسیتی برای افزایش مشارکت زنان.
صلح و امنیت: تأمین مالی برنامه های زنان، صلح و امنیت و کمک های بشردوستانه.
عدالت اقلیمی: اولویت دادن به حقوق زنان در سازگاری با تغییرات اقلیمی و بهره مندی از مشاغل سبز.
۶- تمرکز بر زنان و دختران جوان: قرار دادن زنان و دختران جوان در مرکز این اقدامات، کلید موفقیت آینده است.
گزارش تأکید می کند که با وجود پیشرفت ها، دستیابی به برابری جنسیتی همچنان نیازمند تلاش های گسترده است. برنامه اقدام پکن+۳۰ فرصتی برای ادغام این اولویت ها در سیاست های ملی و جهانی است تا جهانی برابر برای زنان و دختران ساخته شود.
*بازنشر مطالب شبکه های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه ها منتشر می شود.
گزارش سازمان ملل متحد با عنوان «حقوق زنان، ۳۰ سال پس از پکن» که مارس ۲۰۲۵ منتشر شد، نشان دهنده تهدیدات فزاینده علیه حقوق زنان و دختران در جهان است. این گزارش، بر اساس بازخورد ۱۵۹ دولت، پیشرفت ها و چالش های ۳۰ سال پس از اعلامیه پکن را بررسی می کند.
نکات کلیدی که می توان به آن اشاره کرد به شرح زیر است:
۱- تهدیدات فزاینده علیه حقوق زنان: در سال ۲۰۲۴، حدود یک چهارم دولت ها از عقب گرد در حقوق زنان گزارش داده اند، از جمله افزایش تبعیض، کاهش حمایت های قانونی و کمبود بودجه برای برنامه های حمایتی.
۲- پیشرفت های قابل توجه: از سال ۱۹۹۵، برابری در آموزش دختران، کاهش یک سومی مرگ ومیر مادران، دو برابر شدن حضور زنان در پارلمان ها و اصلاح ۱۵۳۱ قانون تبعیض آمیز در ۱۸۹ کشور محقق شده است.
۳- چالش های کنونی: افزایش ۵۰ درصدی زنان و دختران در مناطق جنگی، آزار و اذیت مدافعان حقوق زنان، و تأثیر منفی بحران هایی مانند کووید-۱۹، تغییرات اقلیمی و گرانی غذا و سوخت.
۴- فناوری و شکاف جنسیتی: فناوری دیجیتال و هوش مصنوعی کلیشه های مضر را گسترش می دهند و شکاف جنسیتی دیجیتال فرصت های زنان را محدود می کند.
۵- برنامه اقدام پکن+۳۰: این برنامه شش محور اصلی را برای دستیابی به برابری جنسیتی تا سال ۲۰۳۰ پیشنهاد می کند:
انقلاب دیجیتال: دسترسی برابر به فناوری، رهبری زنان در نوآوری دیجیتال، و تضمین امنیت آنلاین.
رفع فقر: سرمایه گذاری در حمایت اجتماعی، بهداشت، آموزش و خدمات مراقبت برای ایجاد مشاغل سبز.
پایان خشونت: اجرای قوانین علیه خشونت جنسیتی و حمایت از سازمان های محلی.
برابری در تصمیم گیری: استفاده از سهمیه های جنسیتی برای افزایش مشارکت زنان.
صلح و امنیت: تأمین مالی برنامه های زنان، صلح و امنیت و کمک های بشردوستانه.
عدالت اقلیمی: اولویت دادن به حقوق زنان در سازگاری با تغییرات اقلیمی و بهره مندی از مشاغل سبز.
۶- تمرکز بر زنان و دختران جوان: قرار دادن زنان و دختران جوان در مرکز این اقدامات، کلید موفقیت آینده است.
گزارش تأکید می کند که با وجود پیشرفت ها، دستیابی به برابری جنسیتی همچنان نیازمند تلاش های گسترده است. برنامه اقدام پکن+۳۰ فرصتی برای ادغام این اولویت ها در سیاست های ملی و جهانی است تا جهانی برابر برای زنان و دختران ساخته شود.
*بازنشر مطالب شبکه های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه ها منتشر می شود.
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! میخوای دربارهی «حقوق زنان، ۳۰ سال پس از پکن» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.