تفسیر قرآن؛

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت هایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم می پرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر از مفسران قرآن کریم می پردازیم.

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خداوند رحمتگر مهربان

الذین یؤمنون بالغیب ویقیمون الصلاة ومما رزقناهم ینفقون

(پرهیزکاران) کسانی هستند که به غیب [آنچه از حس پوشیده و پنهان است]ایمان می آورند؛ و نماز را برپا می دارند؛ و از تمام نعمت ها و مواهبی که به آنان روزی داده ایم، انفاق می کنند.

فایل صوتی تلاوت آیه ۳ سوره بقره

تفسیر آیه ۳ سوره بقره

پیامبر (هنگامی که خداوند در ظهور و قیام قائم (عج) ما تعجیل کند او زمین را پر از قسط و عدل می کند؛ همان طورکه قبل از آن پر از ظلم و ستم شده بود. خوشا به حال صبرپیشگان در زمان غیبت او. خوشا به حال آنان که به پیروی از راه و روش امامان تقوا پیشه می کنند؛ همان کسانی که خداوند در کتابش به: «ألذین یؤمنون بالغیب» توصیفشان کرده است.

بیشتر بخوانید

قرآن، هستی را به دو بخش تقسیم می کند:عالم غیب و عالم شهود. متقین به کل هستی ایمان دارند، ولی دیگران تنها آنچه را قبول می کنند که برایشان محسوس باشد.

حتی توقع دارند که خدا را با چشم ببینند و، چون نمی بینند، به او ایمان نمی آورند. چنانکه برخی به حضرت موسی گفتند: «لن نؤمن لک حتی نری الله جهره»؛ ما هرگز به تو ایمان نمی آوریم، مگر آنکه خداوند را آشکارا مشاهده کنیم.

این افراد درباره قیامت نیز می گویند: «ما هی إلا حیاتنا الدنیا نموت و نحیا و ما یهلکنا إلا الدهر» جز این دنیا که ما در آن زندگی می کنیم، جهان دیگری نیست، می میریم و زنده می شویم و این روزگار است که ما را از بین می برد.

چنین افرادی هنوز از مدار حیوانات نگذشته اند و راه شناخت را منحصر به محسوسات می دانند و می خواهند همه چیز را از طریق حواس درک کنند. تقین نسبت به جهان غیب ایمان دارند، که برتر از علم و فراتر از آن است. در درون ایمان، عشق، علاقه، تعظیم، تقدیس و ارتباط نهفته است، ولی در علم، این مسائل نیست.

پیام های آیه ۳ سوره بقره

۱-ایمان، از عمل جدا نیست. در کنار ایمان به غیب، وظایف و تکالیف عملی مؤمن بازگو شده است. «یؤمنون … یقیمون … ینفقون»

۲-اساسی ترین اصل در جهان بینی الهی آن است که هستی، منحصر به محسوسات نیست. «یؤمنون بالغیب»

۳-پس از اصل ایمان، اقامه ی نماز و انفاق از مهم ترین اعمال است. «یؤمنون … یقیمون … ینفقون» (در جامعه ی الهی که حرکت وسیر الی الله دارد، اضطراب ها و ناهنجاری های روحی و روانی و کمبود های معنوی، با نماز تقویت و درمان می یابد و خلأ های اقتصادی و نابسامانی های ناشی از آن، با انفاق پر و مرتفع می گردد.)

۴-برگزاری نماز، باید مستمر باشد نه موسمی و مقطعی. «یقیمون الصلاه» (فعل مضارع بر استمرار و دوام دلالت دارد.)

۵-در انفاق نیز باید میانه رو باشیم. «مما رزقناهم»

۶-از هرچه خداوند عطا کرده (علم، آبرو، ثروت، هنر و …) به دیگران انفاق کنیم. «مما رزقناهم ینفقون» امام صادق (ع) می فرمایند: از آنچه به آنان تعلیم داده ایم در جامعه نشر می دهند.

۷-انفاق باید از مال حلال باشد، چون خداوند رزق هر کس را از حلال مقدر کرده است.

۸-اگر باور کنیم آنچه داریم از خداست، با انفاق کردن مغرور نمی شویم. بهتر می توانیم قسمتی از آن را انفاق کنیم. «مما رزقناهم»

انتهای پیام/