به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، کمک و یاری رسانی به فقرا و محرومین از ضرورت های رفتاری هر فرد به حساب می آید، به ویژه در شرایط فعلی که جامعه با التهابات فرهنگی و اقتصادی مواجه است، ضرورت توجه به نیازمندان بیش از پیش جلوه می نماید. چرا که از یک منظر دینی اگر بپذیریم خداوند در هر دوره افراد جامعه را با مال و جان شان مورد آزمون قرار می دهد، هرچند بر اثر اهمال کاری متولیان و یا عداوت دشمنان باشد، انفاق به نیازمندان به مقدار وسع و توان یکی از درس های این آزمون عملی است.

از این جهت است که پیامبر گرامی اسلام(ص) در روایتی انفاق مال در حالت تنگدستی را یکی از بروزات ایمان معرفی کردند. (بحارالأنوار: ۷۷ / ۵۲ / ۳) همچنین امام صادق(ع) در روایتی پاداش انفاق در حالت سختی را بهشت برین معرفی کرده و فرمودند: سه کار است که هر کس یکی از آن ها را برای رضای خدا انجام دهد خداوند بهشت را بر او واجب می کند که حضرت یکی از آن ها را انفاق به هنگام تنگدستی و نیاز معرفی فرمودند؛ ثلاث من اتی الله بواحدة منهن اوجب الله له الجنه; الإنفاق من اقتار …» (الکافی، ج ۲، ص ۱۰۳)

خداوند نیز در آیاتی از قرآن به مسئله انفاق اشاره کرده و برای تشویق مردم به انجام آن، پاداش هایی برای آن در نظر گرفته است. به عنوان نمونه در آیه ۲۶۱ سوره بقره می فرماید: «مثل الذین ینفقون أموالهم فی سبیل الله کمثل حبة أنبتت سبع سنابل فی کل سنبلة مائة حبة و الله یضاعف لمن یشاء و الله واسع علیم؛ کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می کنند، همانند بذری هستند که هفت خوشه برویاند که در هر خوشه، یکصد دانه باشد و خداوند آن را برای هر کس بخواهد (و شایستگی داشته باشد) دو یا چند برابر می کند و خدا (از نظر قدرت و رحمت) وسیع و (به همه چیز) داناست.»

بر اساس این آیه اولین نکته ای که می توان دریافت آن است که انفاق، زمانی ارزشمند است که با نیت الهی یعنی فی سبیل الله باشد. همچنین از این آیه برداشت می شود انفاق تنها پاداش اخروی ندارد بلکه با افزودن پاداش آن، سبب رشد و تکامل انسان می شود، لذا در اسلام اقتصاد از اخلاق جدا نیست.

نکته ای که در مسئله کمک مالی یا انفاق به نیازمندان و حتی اطرافیان باید توجه داشت، آن است که انفاق کننده به واسطه کمکی که می کند، هیچ گاه نباید منت و آزاری به شخص نیازمند برساند. در این باره خداوند در آیه۲۶۲ سوره بقره می فرماید: «الذین ینفقون أموالهم فی سبیل الله ثم لا یتبعون ما أنفقوا منا و لا أذی لهم أجرهم عند ربهم و لا خوف علیهم و لا هم یحزنون؛ کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می کنند سپس به دنبال انفاقی که کرده اند، منت نمی گذارند و آزاری نمی رسانند، پاداش آنها نزد پروردگارشان (محفوظ) است و نه ترسی دارند و نه غمگین می شوند.»

منابع:

تفسیر نور حجت الاسلام قرائتی

انتهای پیام/