به گزارش خبرنگار فضا و نجوم خبرگزاری تسنیم، «شاتل فضایی دیسکاوری» از مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا پرتاب شد و از میان آسمان اقیانوس اطلس به سمت مأموریت ۵۱-D حرکت کرد. خدمه هفت نفره این مأموریت در ساعت ۸:۵۹ صبح به وقت شرقی، در تاریخ ۱۲ آوریل ۱۹۸۵ از زمین برخاستند.

تصویر زیر که پرتاب شاتل دیسکاوری را نشان می دهد، در همان روز ثبت شده است. مأموریت STS-۵۱D شانزدهمین پرواز برنامه شاتل فضایی ناسا و چهارمین مأموریت دیسکاوری به شمار می رود.

دیسکاوری طی فعالیت های خود، ۳۹ مأموریت را با موفقیت به انجام رساند؛ بیش از هر شاتل فضایی دیگری. مأموریت های برجسته دیسکاوری شامل استقرار و تعمیر تلسکوپ فضایی هابل و انجام ۱۳ پرواز به ایستگاه فضایی بین المللی بود، از جمله نخستین مأموریت بارگیری به این ایستگاه در سال ۱۹۹۹- این شاتل فضایی بازنشسته اکنون در مرکز استیون اف. اودوار-هازی نگهداری می شود.

۱۲ آوریل ۱۹۸۵، شاتل فضایی دیسکاوری از مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا به آسمان برخاست و در مأموریت ۵۱-D خود، مسیر جدیدی در تاریخ اکتشافات فضایی گشود. خدمه هفت نفره این مأموریت، در ساعت ۸:۵۹ صبح به وقت شرقی، زمین را ترک کردند تا بخشی از شانزدهمین پرواز برنامه شاتل های فضایی ناسا و چهارمین مأموریت دیسکاوری باشند. تصویری از این پرتاب تاریخی ثبت شده که امروز، همچنان در حافظه علاقه مندان به فضا زنده مانده است.

شاتل دیسکاوری، سومین شاتل فضایی ساخته شده توسط ناسا پس از کلمبیا و چلنجر بود. ساخت این فضاپیما از سال ۱۹۷۹ آغاز شد و پس از حدود پنج سال، نخستین پروازش را با مأموریت STS-۴۱-D در ۳۰ اوت ۱۹۸۴ انجام داد. نام «دیسکاوری» برگرفته از کشتی های اکتشافی تاریخی نظیر کشتی جیمز کوک انتخاب شده بود؛ نامی که روحیه اکتشاف و جستجو در ناشناخته ها را به زیبایی بازتاب می داد.

هدف از ساخت دیسکاوری، همانند دیگر شاتل های فضایی، ایجاد وسیله ای برای سفرهای مکرر به مدار زمین بود؛ ابزاری که بتواند بارها به فضا برود و بازگردد و نقش های مختلفی چون استقرار ماهواره ها، انجام آزمایش های علمی، تعمیر تجهیزات مداری و حتی انتقال قطعات ایستگاه های فضایی را بر عهده بگیرد. طراحی بدنه آن با آلیاژهای سبک و مقاوم در برابر حرارت، امکان عبور امن از جو زمین را فراهم می کرد. کاشی های حرارتی ویژه ای که بدنه دیسکاوری را پوشانده بودند، هنگام بازگشت از فضا، سپری در برابر دمای سوزان چند هزار درجه ای جو می شدند.

دیسکاوری کارنامه ای درخشان از خود به جا گذاشت؛ این شاتل طی دوران فعالیتش ۳۹ مأموریت موفق را به سرانجام رساند که رکوردی بی نظیر در میان شاتل های فضایی بود. از مهم ترین مأموریت های دیسکاوری می توان به استقرار تلسکوپ فضایی هابل در سال ۱۹۹۰ اشاره کرد. مأموریتی که به درک انسان از کیهان جهشی تاریخی بخشید و تصاویری شگفت انگیز از اعماق فضا را به زمین مخابره کرد. همچنین، دیسکاوری نخستین شاتلی بود که پس از فاجعه تلخ انفجار چلنجر در سال ۱۹۸۶، با مأموریت STS-۲۶ در سال ۱۹۸۸ به پرواز درآمد و بار دیگر اعتماد عمومی به برنامه فضایی آمریکا را احیا کرد.

نقش دیسکاوری در ساخت و گسترش ایستگاه فضایی بین المللی نیز برجسته بود. در سال ۱۹۹۹، این شاتل با مأموریت STS-۹۶ نخستین محموله را به ایستگاه منتقل کرد و سنگ بنای همکاری های بین المللی در مدار زمین را مستحکم تر ساخت. دیسکاوری همچنین افتخار حمل نخستین زن فرمانده شاتل، ایلاین کالینز، در مأموریت STS-۹۳ را نیز در کارنامه دارد.

با این وجود، دیسکاوری بی دردسر هم نبود. در برخی مأموریت ها، آسیب های جزئی به کاشی های حرارتی مشاهده شد که هرچند خطری جدی برای خدمه ایجاد نکرد، اما توجه ویژه ای را به افزایش ایمنی پروازهای فضایی معطوف کرد. پس از حادثه شاتل کلمبیا در سال ۲۰۰۳، دیسکاوری در سال ۲۰۰۵ طی مأموریت STS-۱۱۴، نخستین پرواز آزمایشی پس از بازنگری های گسترده ایمنی را انجام داد و مسیر تازه ای را برای برنامه شاتل ها گشود.

دیسکاوری نه تنها بیشترین پرواز را در میان شاتل ها انجام داد، بلکه بیشترین زمان را در فضا سپری کرد؛ بیش از ۳۶۵ روز در مدار زمین. این شاتل ده ها فضانورد از ملیت های مختلف را به فضا برد و محموله های علمی بی شماری را جابجا کرد. مأموریت های دیسکاوری موجب شد تا فناوری های جدید فضایی توسعه یابند و مقدمات سفرهای آینده بشر به ماه، مریخ و فراتر از آن فراهم شود.

پس از سال ها خدمت، دیسکاوری سرانجام در سال ۲۰۱۱ با انجام مأموریت STS-۱۳۳ بازنشسته شد. امروز این شاتل پرافتخار در مرکز استیون اف. اودوار-هازی، بخشی از موزه ملی هوافضای اسمیتسونین در ایالت ویرجینیا، نگهداری می شود. بازدیدکنندگان با قدم گذاشتن به درون سالن بزرگ موزه، در برابر بدنه عظیم دیسکاوری می ایستند؛ بدنه ای که آثار سفرهای بی شمارش را همچنان بر خود دارد و به یاد می آورد روزگاری، انسان ها با این بال ها، به سوی ستارگان پرواز کردند.

دیسکاوری در تاریخ فضانوردی بشری، نماد جرئت، پیشرفت و امید است. مأموریت های آن نشان داد که چگونه با تلاش مداوم، چالش های فنی و انسانی می توانند به فرصت هایی برای اکتشاف بیشتر بدل شوند. داستان دیسکاوری داستان تسلیم نشدن در برابر محدودیت ها و شکستن مرزهای ناشناخته است؛ داستانی که همچنان الهام بخش نسل های آینده فضانوردان و دانشمندان خواهد بود.

انتهای پیام/