به گزارش خبرگزاری فارس از ارومیه، همه ساکت و آرام نشسته و به رو به رو خیره گشته اند که به ناگاه بانویی خمیده قامت دست در دست پسرکی قصد گذر می کند و مردی با بنیه قوی و بلندقامت مقابل این بانو ظاهر شده و با داد و بیداد سیلی بر وی روانه می کند، قدرت این سیلی به قدری است که این بانوی مریض احوال با صورت به دیوار خورده و به زمین می افتد و در این حین پسر هر چه می خواهد از مادر دفاع کند، توان مقابله با این مرد سنگ دل را ندارد.

مرد با این سیلی ماموریت خود را انجام داده و می رود و سپس دوباره فرزند دست مادر را گرفته و راهی خانه ای در داخل کوچه ای تنگ و تاریک می شوند؛ « کوچه تاریکه، کوچه باریکه، کوچه های مدینه صدای سیلی می دهد، دیوارهای مدینه بوی خون می دهد، مادر نیا، مادر نیا …»



همین نوا کافی است؛ تا بغض جمعیت حاضر در سالن شمس ارومیه بترکد و همه با صدای بلند بر مظلومیت و تنهایی ام ابیها(س) زار زار بگریند، این تنها بخشی از نمایش تئاتر تعزیه«فراق» است که قصه جدایی علی از فاطمه را از بی وفایی مردم مدینه و فروختن دین شان به زر و زور دنیوی تا عروج ملکوتی دختر پیامبر اسلام(ص) را روایت می کند.



تئاتر تعزیه در آذربایجان غربی متولی ندارد/ مسؤولان زحمت تماشای نمایش را هم به خود نمی دهند



صابر سرخوش، کارگردان جوان ۲۴ ساله این تئاتر می گوید: از سال ۸۰ و از زمان کودکی با تئاتر تعزیه آشنا شده و عشق و علاقه به این کار را پیدا کرده و به تدریج با جارو کردن صحنه، مسؤول تدارکات بودن، بازیگری تئاتر و کارهای دیگر در این راه، اکنون به مرحله کارگردانی رسیده است و آنچنان به این نوع نمایش دلبستگی دارد که خود را معتاد صحنه تئاتر تعزیه معرفی می کند.



وی که دانش آموخته رشته فقه و حقوق از دانشگاه است، می افزاید: در کنار حدیثه راد به مدت سه ماه نویسندگی این نمایش را بر عهده داشتند و سه ماه نیز برای تمرین با بازیگران نقش های اصلی و فرعی این نمایش صرف شده است و ۵۰ بازیگر در این مجموعه و در کل ۸۰ نفر برای به روی صحنه رفتن این نمایش تلاش کرده اند.



این مداح اهل بیت(ع) با اشاره به اینکه این نوع نمایش ها از دو بخش تئاتر و تعزیه تشکیل شده است، ادامه می دهد: بخش اول این نمایش به صورت تکنیک های تئاتری بازار مدینه را در روی صحنه به نمایش می گزارد و در بخش دوم با نشان دادن کوچه های بنی هاشم، مداحی به نمایش افزوده می شود چون انتظار تماشگران از تئاتر تعزیه نیز به نوعی عزاداری کردن نیز است.



وی با بیان اینکه اعضای تئاتر تعزیه فراق بدون هیچ مزدی تنها برای دل خود و حب و علاقه به اهل بیت(ع) دور همدیگر جمع شده اند تا مظلومیت حضرت فاطمه(س) را بر روی صحنه به نمایش دربیاورند، عنوان می کند: تئاتر تعزیه در آذربایجان غربی متولی ندارد و ما به سراغ هر مسؤولی رفته ایم آنها حاضر به کمک نشده و حتی آنها زحمت حضور در سالن و تماشای نمایش را هم به خود نمی دهند.



سرخوش با اشاره به اینکه در این نمایش چهار کودک بازیگر نیز نقش فرزندان حضرت زهرا(س) را ایفا می کنند، تصریح می کند: همانگونه که حضرت علی(ع) فرموده اند اگر به زبان خود کودک با آنها صحبت شود، کار با آنها آسان می شود؛ در تئاتر تعزیه فراق نیز به راحتی من با زبان کودکانه با آنها ارتباط برقرار کرده و از آنها بازی گرفتم.



اجرای تئاتر تعزیه اجر معنوی بالایی دارد



حسین سرخوش بازیگر نقش شاگرد حجره در بازار مدینه در ارتباط با سختی های ایفای این نقش تصریح می کند: از آنجا که این نقش ابتدا عاشق حضرت علی(ع) بوده و سپس با پول تطمیع شده و به دشمنان حضرت علی(ع) می پیوندد، همین دو رویی این شخصیت، باعث سخت شدن نقش شده بود که من با تمرین و الگوگیری از ما به ازای بیرونی این شخصیت موفق به اجرای این نقش شدم.



وی که مدرک دانشگاهیش در رشته مکانیک خودرو است، بیان می کند: با حضور در تئاتر تعزیه مسجد محله خودشان در ۱۴ سال پیش با این نمایش آشنا شده و بعدها به دلیل اجر معنوی تئاتر تعزیه این راه را ادامه داده و در این راه هم همیشه عنایت اهل بیت(ع) شامل حالش شده است.



ایفای نقش کنیزی حضرت زهرا(س) لیاقت می خواهد

بازیگر نقش اسما کنیز حضرت زهرا(س) در تئاتر تعزیه فراق که خواست برای کسب اجر و ثواب ایفای این نقش و تحت تاثیر قرار دادن مردم، اسمش گمنام باشد، خاطرنشان می کند: حس و حال من از ایفای این نقش غیرقابل وصف است چرا که معتقدم حتی ایفای نقش کنیز دختر پیامبر اسلام(ص) که در همه حوادث روی داده برای این بانوی بزرگوار کنارش بوده است، یک لیاقت خاص می خواهد که نصیب هرکسی نمی شود.



تئاتر تعزیه فراق مرا با خود به تاریخ برد



یکی از تماشگران که چشمانش از گریه زیاد سرخ شده است، با صدای گرفته می گوید: مدت ها بود که من دل سیر در مظلومیت اهل بیت(ع) نگریسته و خود را خالی نکرده بودم که امروز با دیدن این نمایش به ناگاه به تاریخ و به آن زمان سفر کرده و با دیدن صحنه سیلی خوردن بانوی دو عالم بغض گلویم چنان ترکید که ناخداگاه اشک از چشمانم سرازیر شد و تا پایان نمایش نیز این اشک ها همراه من بود.



به هر سوی سالن شمس که نگاه می کنی، هر کسی گویی با خود خلوت کرده و به فکر فرو رفته و با آنکه نمایش تمام شده است، اما انگار هیچ کس نمی خواهد سالن را ترک کند چرا که شاید آنقدر صحنه اجرای این نمایش طبیعی بوده است که مردم همچنان در حال و هوای کوچه های بنی هاشم سیر کرده و با خود می اندیشند که ای کاش در آن زمان حضور داشته و به دخت پیامبر اسلام(ص) لبیک می گفتیم تا بعدها امامی در کربلا بی کفن نشود.

گزارش از سمیرا محمدی

انتهای پیام/الف