در روزی که با درگذشت مهدی آذریزدی، در تقویم به نام ادبیات کودک و نوجوان گره خورده است، نامه ای را از او به محمدعلی اسلامی ندوشن می خوانیم.

به گزارش ایسنا، صفحه محمدعلی اسلامی ندوشن همزمان با هجدهم تیرماه، سالروز درگذشت مهدی آذریزدی و روز ملی ادبیات کودک و نوجوان یکی از نامه های آذریزدی، ملقب به پدر ادبیات کودک و نوجوان ایران به اسلامی ندوشن را به اشتراک گذاشته است که در ادامه می خوانیم: «آقای دکتر سلام و دست مریزاد!

خیلی دلم می خواست این نامه را بنویسم، اما نمی دانستم چه جور و چی بنویسم و می ترسیدم که مانند آخرین آن مغفل باشد. آخر نتوانستم خودداری کنم زیرا که حالتی رفته بود که این کاغذ خط دار و خودکار بیک، به فریاد آمده بودند. قضیه این ست که قسمت اول سفر تاجیکستان را در اطلاعات خوانده بودم و کیف کرده بودم و لذت برده بودم. همیشه هم از آثار شما همین انتظار را داشتم که انتظار بر حق و مستند و مستدلی است اما شبی که قسمت دوم و پایانی آن گزارش چاپ شده بود، جوانی که دانشجوی رشته فیزیک_کاربردی است و گاهگاه احوالی از من می پرسد، سر رسید و اول چیزی که پرسید این بود که: سفر تاجیکستان دکتر را دیدی؟ گفتم: بله، ایناهاش، دارم آخرین سطرهایش را می خوانم، مگه چطور؟ گفت: خیلی عالیه، من و داداشم و خواهرم و پدرم آن را با هم خواندیم و پدر پنجاه و پنج ساله ام از شوق گریه می کرد و می گفت: «بارک الله و آفرین! مدت ها بود که چنین چیزی نخوانده بودیم که از یک طرف سفرنامه ناصرخسرو را تداعی می کند با ریزه کاری ها و داوری هایش … و از طرفی حافظ را و مبارزه نهان و آشکارش را با ریاکاری ها و دغلبازی ها و چقدر دلیر است این مرد که وقتی به خجند و اشروسنه می رسد بی پروا همه چیز را روی دایره می ریزد و می داند که کسانی برایش مضمون کوک می کنند.»

گفتم: بله … و هویتی ما این طورند که در دل مردم جا دارند و اسلامی ندوشن یعنی همین و همین دیگه و جای خوشوقتی است که مردم همه چیز را می فهمند و نه فلسفه خوان و ادیب بلکه دانشجوی فیزیک کاربردی هم و بقیه دل ها و جان های پاک هم.

و الحمدالله و خداوند شما را اقلا ۴۶ سال دیگر در نهایت سلامت و امن و آسایش نگهبان و یاری رسان باشد تا باز هم بنویسید و مردم را زنده دل نگاه دارید تا ببینیم چه می شود و چگونه درست می شود.»

انتهای پیام