به گزارش خبرگزاری تسنیم، مجیدرضا حریری با اشاره به نقش پر رنگ چینی ها طی یک دهه اخیر در اقتصاد جهانی گفت: رابطه اقتصادی ایران با این کشور انتخاب نبوده و یک الزام است.

وی چین را بزرگترین مصرف کننده و نیز بزرگترین فروشنده در دنیا قلمداد کرد و گفت: ایران مهم ترین کالای خود یعنی مواد اولیه و انرژی را به دنیا عرضه کرده و ماشین آلات، کالای واسطه ای و تکنولوژی را می خرد.

ازاین رو چاره ای نیست که برای تحقق یک اقتصاد واسطه ای به چنین کشوری نزدیک شویم و در این جا بحث سیاسی، مسئله فرع بر اقتصاد محسوب می شود. در پروسه های تاریخی نیز دیده ایم که قدرت های بزرگ در اقتصاد ورود یافته و رفته رفته نقش آفرینی خود را پررنگ تر می سازند.

رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین از چرخش بزرگی در دنیا سخن گفت که یک قدرت اقتصادی بزرگ –چین - در حال بر عهده گرفتن نقش سیاسی نیز هست و قطعا آینده از آن چنین روابطی است که چین به عنوان یک کشور بزرگ اقتصادی و سیاسی در دنیا خود را تعریف کرده و مدل خاص خود یعنی مشارکت همگانی را در دنیا به بروز و ظهور رسانده است.

رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین شعار چینی ها را هم مشارکت همگانی برای جهانی بهتر تعریف کرد و افزود: در مناقشات کنونی، یک قدرت مسلط جهانی نمی تواند نقشی مؤثر ایفا کند و بازیگر مورداعتماد همه طرفین نیست و لذا چین به عنوان یک قدرت سیاسی خود را مطرح کرده است و البته مورداعتماد طرفین مناقشات خرد و منطقه ای، هست.

حریری در بخشی دیگر از سخنانش با اشاره به میانجی گری چین در روابط ایران و عربستان ادامه داد: چین برای اولین بار چنین نقشی را بر عهده نگرفته و پیش تر چنین دخالت هایی در حوزه آفریقا داشته است؛ ولی سطح مناقشات پیشین و اهمیت سیاسی آن کمتر بوده است.

وی اضافه کرد: چین با شعارهای جدیدی در دنیا خود را مطرح می کند که این مسئله در حوزه اقتصاد و سیاسی دیده می شود و فعلا توانسته است اعتمادبخش بزرگی از دنیا را جلب نماید و قطعا قدرت مسلط بابت این پروسه هزینه کرده و پروپاگاندای منفی نیز علیه چینی ها وجود دارد.

این فعال بخش خصوصی یادآوری کرد که چین در یافته های تاریخی به عنوان یک کشور مهاجم شناخته نمی شود و فلسفه رایج در این کشور نیز مبتنی بر صلح و آرامش است که قطعا هر کشوری اقدامی در زمینه رابطه با چین صورت دهد، قطعا خود و چین از آن منفعت خواهند برد.

حریری گفت: ایران هم ملتی بزرگ داشته و هوشیار است و اجازه نمی دهد هیچ کشوری به صورت یک طرفه و دربست رایج به مسائل ما نقشی دخالت آمیز داشته باشد؛ ولی در این زمینه باید فرصت های جهانی را نیز بشناسیم.

انتهای پیام/