به گزارش مشرق،پس از افشاگری یک سینماگر زن درباره رخدادهای پشت صحنه یک فیلم کانال سینمادیلی نوشت:

سینمای ایران، تنهای سینمای جهان است که در آن، هرچه توسط متعرضان جنسی اش، افشاگری شود، هیچ اتفاقی در آن رخ نمی دهد و آب از آب تکان نمی خورد.

نمونه های متعدد جهانی را بررسی کنید و بنگرید چگونه، سریالی همچو «خانه ی پوشالی»، پرونده اش در میانه ی کار، به کل بسته میشود، بخاطر پرونده اخلاقی ستاره اش … و حال در اینجا؛ کارگردانی، پیرامون خشونت و تعرضات جنسی اش، به طور رسمی، ۴ روایت، توسط ۴ زن منتشر شده، آن هم با ذکر سند و شرح جزییات، اما صدایی از کسی درنیامده …

یا در مواردی، پیرامون یک سینماگر، چندین و چند روایت خشونت و آزارگری جنسی آمده، و بعضا زن افشاگر و قربانی، خود، سینماگری مطرح بوده و ریسک انگشت نما شدن در این زمینه را به جان خرید و نامش را، پای افشاگری اش زد؛ اما باز، هیچ خبری نشد و صدایی از سینماگری درنیامد … آن کارگردان و بازیگر، همچنان راست راست راه می روند و فعالیت سینمایی شان، پررنگ تر از قبل!..

در این سینما چه خبر است؟ چرا صدایی از کسی درنمی آید؟ چرا هیچ رسانه و خبرگزاری و سایت و روزنامه و مجله و پیج و صفحه ای، در این باب، هیچ نمی گوید؟ چرا احدی، پشت دختران و زنان قربانی، درنیامده؟ چرا مدیران ارشاد، ساکتند؟ خانه ی سینما کجاست؟ و از همه مهمتر، چرا اکثریت قاطع سینماگران ایران، که در همه ی زمینه های ایران و خاورمیانه و جهان، صبح تا به شب حرف می زنند، در این زمینه، قفل بر دهن زدند؟!

یعنی یک نفر، فقط صرف آنکه «سینماگر» و «چهره» است، حق دارد هر کاری دلش خواست بکند؟! و احدی، کاری به کارش نداشته باشد؟! اگر یک بقال، نانوا، راننده تاکسی و هر یک از همین مردم عادی، به زنی، تعرض کند، برخورد ما همین است؟ برخورد رسانه ها و مسئولان چه؟! و چون در اینجا، آزارگر، نامش بزرگ است، و شغلش، کارگردانی و بازیگری ست، کلا در «حریم امن» قرار می گیرد؟!

آری. .. ما، این را حتی به خواب نمی دیدیم! به خواب هم نمی دیدیم که روزی، مابین یک «متعرض جنسی»، و یک «دختر قربانی»، سمت «متعرض» بایستیم! با سکوت مان، با بی خیالی و بی توجهی مان، و بعضا، حتی، با ماله کشی هایمان … آری! ما تمام مان ، مادامی که به این سکوت مرگ بار ادامه دهیم، بی گمان در این میان، هم دست مفسدیم …