به گزارش خبرنگار مهر، کتاب نوسازی با سرنیزه با موضوع نگاهی به پروژه ی مدرنیزاسیون در دوره ی پهلوی اول به همت اندیشکده برهان منتشر شد.

این کتاب که از مجموعه کتاب های پژوهه تاریخی و حاصل تلاش جمعی از پژوهشگران اندیشکده برهان است در ۷۱ صفحه و در ۶ گفتار، از سوی انتشارات دیدمان به زیور طبع آراسته گردیده است.

«مذهب در حصار نوسازی»، «تقلید از آنکارا»، « اصلاحات آموزشی پهلوی اول»، «نوسازی ژرمنی»، «توحش نوسازی» و «سازمان پرورش افکار یا دستگاه توجیه اذهان؟» عناوین فصل های ۶ گانه این کتاب هستند.

در بخشی از مقدمه این کتاب می خوانیم: «پایان کار سلسله ی قاجار تقریبا بدون دردسر و با یک کودتای نظامی برنامه ریزی شده انجام گرفت. مرد شماره ی یک این کودتا رضاخان معروف به میرپنچ بود که تقریبا ۵ سال پس از کودتا، یعنی در سال ۱۳۰۴، توانست با نفوذ و فشار بر مجلس، حکومت قاجار را منقرض و حکومت پهلوی را تأسیس و قانونی اعلام کند. با این حال، می توان رضاشاه را اولین پادشاه ایران دانست که به طور جدی و البته سازمان یافته سعی در نوسازی و مدرن کردن ایران با تقلید از فرهنگ و ارزش های غربی داشت.

بدیهی بود که سیاست های نوسازی رضاشاه، آن هم با نمونه برداری از کشورهای غربی، با مخالفت مردم و شخصیت های صاحب نفوذ، به خصوص نیروهای مذهبی و روحانیون جامعه ی ایران، روبه رو شد. رضاشاه، به تقلید از کمال آتاتورک در ترکیه، مذهب را سد راه پیشبرد سیاست های نوسازی خود در جامعه ی ایران می دانست و به همین دلیل، تلاش می کرد با تأسیس دادگستری جدید، سازمان اوقاف، سازمان وظیفه ی عمومی و تلاش برای تغییر در پوشش ایرانیان، سیاست های مدرن کردن ایران را اجرا کند.

رضاشاه از همان آغاز روی کار آمدن خود به فکر انسجام، نظم و نوسازی کشور بود و در این راه به شدت تحت تأثیر روشن فکران تندرو دوران مشروطه قرار داشت. تصور این افراد از نوسازی به طور کلی در یک کلمه خلاصه می شد: «سکولاریسم» یا به عبارت دیگر، جدایی دین از سیاست و پشت کردن به سنت های گذشته.

به طور کلی، پس از نهضت مشروطه تا زمان روی کار آمدن رضاشاه، ۳ نوع جریان روشن فکری در ایران وجود داشت که در نهایت منجر به پیروزی جریان منورالفکر گردید. این گروه معتقد به سکولاریسم از بالا به پایین و آن هم به وسیله ی زور بودند. رضاشاه به شدت تحت تأثیر فروغی بود. او چند دوره ای هم به عنوان نخست وزیر رضاشاه فعالیت های زیادی در راستای مبارزه با اسلام و سکولار کردن ایران داشت. کسروی نیز، که زمانی در دوره ی رضاشاه منصب قضایی را بر عهده داشت، با شعار پاک دینی و پاک زبانی و ستیز با سنت ها و جایگزینی دینی هماهنگ با اندیشه ی سکولار، توانست به شدت رضاشاه را تحت تأثیر خود قرار دهد.

علی اکبر داور و تیمورتاش در عرصه ی ایجاد نظام قضایی جدید و نیز تلاش برای کشف حجاب و مبارزه با نهادهای مذهبی تلاش کردند. در این میان، شاید نقش تقی زاده بیش از دیگران باشد، زیرا وی هم متفکر و هم سیاست مدار بود و می توانست شعار معروف خود را که معتقد بود برای پیشرفت و نوسازی در ایران باید از فرق سر تا نوک پا غربی شویم به اجرا بگذارد.

رضاشاه بیشتر یک فرمانده ی نظامی بود تا یک سیاست مدار و کاملا بدیهی است که با وجود چنین مشاوران و وزیرانی، نوسازی را در مبارزه با اسلام و روحانیت و تنها راه حل پیشرفت را غربی شدن و تقلید از آن ها در تمام امور می دانست. وی، برای تحقق بخشیدن به آرمان های خود، برنامه هایی را پیش رو داشت که عمدتا این برنامه ها در راستای مبارزه با اسلام و روحانیون طرح شده بود. »

علاقه مندان می توانند جهت دریافت کتاب با تخفیف ویژه و یا کسب اطلاعات بیشتر با شماره تلفن۲۶۱۵۳۲۹۳-۰۲۱ تماس حاصل نمایند.