به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزای تسنیم، حجت الاسلام سیدمهدی توکل کارشناس مهدویت و ادیان طی یادداشتی به موضوع «سرکوبی فساد اسرائیل در قرآن» پرداخت که در ادامه می خوانید:

گاه آیاتی وجود دارد که از حاکمیت صالحان در زمین سخن می گوید که البته با نابودی بدان و بدی ها و کفر و ظلم و شکستن اقتدار آنها همراه است و به شکل کلی سرنوشت تمامی اقوام و دولت های مقتدر کفر را مشخص می کند بی آنکه به یهود صهیونیسم و غیر آنها اشاره ای داشته باشد. یقینا قوم یهود هم داخل در گسترۀ این آیات قرار می گیرند. آیاتی مانند: «و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر أن الأرض یرثها عبادی الصالحون؛ در «زبور» بعد از ذکر [ تورات] نوشتیم: «بندگان صالحم وارث حکومت زمین خواهند شد.» (انبیاء / ۱۰۵) یا در مورد اقوام با ایمان که تحت ضعف و ظلم و ستم قرار گرفته اند، می فرماید: «و نرید أن نمن علی الذین استضعفوا فی الأرض و نجعلهم أئمة و نجعلهم الوارثین؛ ما اراده کرده ایم تا بر مستضعفان زمین نعمت بخشیم و آنان را پیشوایان و وارثان روی زمین قرار دهیم». (قصص / ۵)

همچنین هدف از ارسال رسول خدا صلی الله علیه و آله را پیروز شدن ایشان و دینش بر تمامی ادیان جهان می داند و می فرماید: «هو الذی أرسل رسوله بالهدی و دین الحق لیظهره علی الدین کله و لو کره المشرکون؛ او کسی است که پیامبرش را با هدایت و آیین حق فرستاد، تا آن را بر همه آیین ها پیروز کند، هر چند مشرکان ناخشنود باشند». (توبه / ۳۳) یا همان آیۀ مشهور که می فرماید: «إن الأرض لله یورثها من یشاء من عباده و العاقبة للمتقین؛ زمین از آن خداست، و آن را به هر کس از بندگانش که بخواهد، واگذار می کند و سرانجام نیک برای پرهیزگاران است». (اعراف / ۱۲۸)

همچنین خداوند در آیاتی از سورۀ مرسلات با صراحت بیان می کند که اقوام سرکش اولیه را هلاک کرد، بعد هم اقوام دیگر را همانند آنها به هلاکت کشانید. سپس اضافه می کند که اصلا سنت خداوند بر همین نابودی های اقوام سرکش بنا نهاده شده است: «أ لم نهلک الأولین * ثم نتبعهم الآخرین * کذلک نفعل بالمجرمین * ویل یومئذ للمکذبین، آیا ما اقوام (مجرم) نخستین را هلاک نکردیم؟ سپس آخرین را به دنبال آنها می فرستیم، (آری) اینگونه با مجرمان رفتار می کنیم، وای در آن روز بر تکذیب کنندگان». (مرسلات، ۱۶ تا ۱۹)

اما در مورد بخش دوم که در خصوص یهود سخن می گوید، نیز آیات متعددی وجود دارد:

از جمله در مورد کسانی که کفر می ورزند و به ویژه یهود، آیه ای را آغاز کرده، می فرماید: «یا أیها الرسول لا یحزنک الذین یسارعون فی الکفر … و من الذین هادوا؛ ای پیامبر، کسانی که در مسیر کفر شتاب می کنند … و نیز گروهی از یهود تو را اندوهگین نکند». سپس جزای آنها را در دنیا و آخرت مشخص کرده، می فرماید: «أولئک الذین لم یرد الله أن یطهر قلوبهم لهم فی الدنیا خزی و لهم فی الآخرة عذاب عظیم؛ آنها کسانی هستند که خدا نخواسته دلهایشان را پاک کند؛ در دنیا رسوایی، و در آخرت مجازات بزرگی نصیبشان خواهد شد». (مائده / ۴۱) این آیه تصریح می کند که یهودیان در دنیا طعم تلخ رسوائی و ذلت را خواهند چشید. یا به پراکندگی قوم یهود اشاره کرده می فرماید: «و إذ تأذن ربک لیبعثن علیهم إلی یوم القیامة من یسومهم سوء العذاب؛ ای پیامبر، به خاطر بیاور زمانی که پروردگار تو اعلام داشت که بر این جمعیت گنهکار، عده ای را مسلط می کند که به طور مداوم تا دامنه قیامت آنها را در ناراحتی و عذاب قرار دهند». (اعراف / ۱۶۷) همچنین می فرماید: آنها دائما دست به طغیان و کفرورزی می زنند و بعد اضافه می کند: «و ألقینا بینهم العداوة و البغضاء إلی یوم القیامة کلما أوقدوا نارا للحرب أطفأها الله؛ و ما در میان آنها تا روز قیامت عداوت ودشمنی افکندیم. هر زمان آتش جنگی در برابر شما افروختند، خداوند آن را خاموش کرد ». (مائده / ۶۴)

و از همه مهم تر، آیات آغازین سورۀ اسراء است که خداوند از دو فساد تاریخی بزرگ بنی اسرائیل سخن می گوید که هر دو به شکست ایشان منجر می شود و می فرماید: «و قضینا إلی بنی إسرائیل فی الکتاب لتفسدن فی الأرض مرتین و لتعلن علوا کبیرا؛ ما در کتاب تورات به بنی اسرائیل اعلام کردیم که شما در زمین، دو بار فساد خواهید کرد، و راه طغیان بزرگی را در پیش خواهید گرفت». (اسراء / ۴) سپس در مورد اولین حرکت فسادگونۀ آنها می فرماید: «فإذا جاء وعد أولاهما بعثنا علیکم عبادا لنا أولی بأس شدید فجاسوا خلال الدیار و کان وعدا مفعولا؛ هنگامی که نخستین وعده فرا رسد، بندگانی از خودمان را که سخت پیکار هستند، بر شما می فرستیم (تا سخت فساد شما را در هم کوبند حتی برای به دست آوردن مجرمان) دیرها را جستجو می کنند، و این وعده ای است قطعی». (اسراء / ۵) چه تعبیر زیبایی؛ آن نیروی مقاومت به سرزمین یهود داخل می شوند و حتی برای از بین بردن آنها داخل خانه هایشان را نیز جستجو می کنند.

سپس در آیۀ بعد اضافه می کند که قدرت را باز به آنها بر می گرداند، اما هنگامی که بار دوم دست به فساد وسیع می زنند، این بار شکست سخت تری در انتظارشان است: «فإذا جاء وعد الآخرة لیسوؤا وجوهکم و لیدخلوا المسجد کما دخلوه أول مرة و لیتبروا ما علوا تتبیرا؛ و هنگامی که وعده دوم فرا رسد (آن چنان دشمن بر شما سخت خواهد گرفت که) آثار غم و اندوه در صورت های تان ظاهر می شود و داخل مسجد (اقصی) می شوند، همان گونه که در دفعه اول وارد شدند، و آنچه را زیر سلطه خود می گیرند درهم می کوبند!» (اسراء / ۷)

مفسران هرچند در مورد این دو اتفاق سخن بسیار گفته اند و آن را بر حوادث متعددی مانند بخت النصر و غیر تطبیق کرده اند، اما آنچه پس از تحقیق بسیار و تطبیقات تاریخی به دست می آید، این است که این دو حادثه مربوط به رویدادهای بعد از جنگ جهانی دوم و تشکیل حزبی بنام «صهیونیسم» و تشکیل دولت «اسرائیل» است که در قلب ممالک اسلامی تأسیس می کنند.

منظور از فساد اول بنی اسرائیل و برتری جویی آنها همین است و منظور از انتقام اولی آن است که ممالک اسلامی در آغاز که از این توطئه آگاه شدند، دست به دست هم دادند و توانستند بیت المقدس و قسمتی از شهرها و قصبات فلسطین را از چنگال یهود بیرون آورند و نفوذ یهود از مسجد اقصی به کلی قطع شد و منظور از فساد دوم هجوم بنی اسرائیل با اتکای نیروهای استعماری جهانخوار و اشغال سرزمین های اسلامی و گرفتن بیت المقدس و مسجد الاقصی است. و به این ترتیب باید مسلمانان در انتظار پیروزی دوم بر بنی اسرائیل باشند بطوری که مسجد اقصی را از چنگال آنها بیرون آورند و نفوذشان را از این سرزمین اسلامی به کلی قطع کنند که امروزه حرکت های آغازین این پیش بینی به شکل عیان مشاهده می شود.

البته در روایات متعددی این وضعیت به زمان ظهور حضرت حجت تطبیق داده شده است که البته می تواند از باب تطبیق به یک مصداق و نمونۀ برتر باشد؛ یعنی آنها ممکن است قبل از ظهور حضرت هم با شکست جدی مواجه شوند، همان گونه که آثار این شکست در این حوادث اخیر کاملا مشهود است و سپس در زمان حضرت حجت، باقی ماندۀ هیمنۀ آنها در هم کوبیده شود و جز نامی سراسر ذلت از آنها باقی نماند مگر اینکه سر به زیر آورند و تسلیم خدا و امام معصوم شوند.

انتهای پیام/