حدیث روز؛

امام محمد باقر علیه السلام فرموده اند: ان الحسین صاحب کربلا قتل مظلوما، مکروبا عطشانا، لهفانا فآلی الله عزوجل علی نفسه ان لا یاتیه لهفان و لا مکروب و لا مذنب و لا مغموم و لا عطشان و لا من به عاهه ثم دعا عنده و تقرب بالحسین بن علی علیه السلام الی الله عزوجل إلا نفس الله کربته و اعطاه مسألته و غفر ذنبه و مد فی عمره و بسط فی رزقه فاعتبروا یا اولی الابصار.

حسین (ع)، بزرگ مرد کربلا، مظلوم و رنجیده خاطر و لب تشنه و مصیب زده به شهادت رسید. پس خداوند، به ذات خود، قسم یاد کرد که هیچ مصیبت زده و رنجیده خاطر و اندوهناک و تشنه ای و هیچ بلا دیده ای به خدا روی نمی آورد و نزد قبر حسین علیه السلام دعا نمی کند و آن حضرت را به درگاه خدا شفیع نمی سازد، مگر اینکه خداوند، اندوهش را برطرف و حاجاتش را برآورده می کند و گناهش را می بخشد و عمرش را طولانی و روزی اش را گسترده می سازد. پس ای اهل بینش، درس بگیرید!

مستدرک الوسایل و مستنبط المسایل ج ۱۰، ص ۲۳۹ – بحارالأنوار (ط-بیروت) ج ۹۸، ص ۴۶، ح ۵