چه کسانی تمام علم کتاب در اختیارشان است؟+صوت
تفسیر قرآن؛
به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت هایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم پرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر مفسران قرآن کریم می پردازیم.
بسم الله الرحمن الرحیم
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قال الذی عنده علم من الکتاب أنا آتیک به قبل أن یرتد إلیک طرفک ۚ فلما رآه مستقرا عنده قال هٰذا من فضل ربی لیبلونی أأشکر أم أکفر ۖ ومن شکر فإنما یشکر لنفسه ۖ ومن کفر فإن ربی غنی کریم
آن کس که به علمی از کتاب الهی دانا بود (یعنی آصف بن برخیا یا خضر که دارای اسم اعظم و علم غیب بود) گفت که من پیش از آنکه چشم بر هم زنی تخت را بدین جا آرم (و همان دم حاضر نمود)، چون سلیمان سریر را نزد خود مشاهده کرد گفت: این توانایی از فضل خدای من است تا مرا بیازماید که (نعمتش را) شکر می گویم یا کفران می کنم، و هر که شکر کند شکر به نفع خویش کرده و هر که کفران کند همانا خدا (از شکر خلق) بی نیاز و (بر کافر هم به لطف عمیم) کریم است.
فایل صوتی تلاوت آیه ۴۰ سوره نمل
تفسیر آیه ۴۰ سوره نمل
ابوسعید خدری گوید: از رسول خدا (ص) درباره آیه: «الذی عنده علم من الکتاب»؛ سؤال کردم. فرمودند: «او وصی برادرم سلیمان بن داوود (ع) بود». گفتم: «ای رسول خدا گفتار دیگر خدای عزوجل: بگو: «کافی است که خداوند و کسی که علم کتاب [و آگاهی بر قرآن]نزد اوست، میان من و شما گواه باشند»!. (رعد/۴۳)»؟ فرمود: «مقصود از آن برادرم علی بن ابی طالب (علیه السلام) است».
بیشتر بخوانید
کسی که مقداری از علم کتاب را می دانست، «آصفبن برخیا» وزیر حضرت سلیمان و خواهر زادهی او بود، چنانکه از امام هادی (ع) نیز نقل شده است؛ و امام باقر (ع) فرمودند: اسم اعظم الهی هفتاد و سه حرف است که آصف بن برخیا تنها با دانستن یک حرف چنین قدرت نمایی کرد.
در این که منظور از علم کتاب چیست؟ گفته اند: مراد از آن، یا آگاهی از کتب آسمانی یا لوح محفوظ و یا اسم اعظم است.
سؤال: «آصف بن برخیا» چگونه تخت را بدون اجازه صاحبش حرکت داد و در آن تصرف کرد؟
پاسخ: این کار به خاطر ولایت انبیا بر اموال مردم و اهمیت ارشاد بلقیس و مردم او بوده است.
کفر چند نوع است: یکی انکار خدا و یکی کفران نعمت ها. شکر خداوند، اقسامی دارد: شکر با زبان، با قلب و با عمل.
فضایل امیر مؤمنان و اهل بیت (ع)
در آیه مورد بحث می فرماید: کسی که بخشی از علم کتاب را داشت، گفت: ای سلیمان! قبل از به هم زدن پلک چشم، من تخت ملکه سبأ را از کشورش در این جا حاضر می کنم. اما در آیه آخر سوره رعد، خداوند به پیامبرش می فرماید: کفار، رسالت تورا قبول ندارند به آنان بگو کافی است که خداوند و کسی که تمام علم کتاب را دارد، میان من و شما گواه باشد. در روایات می خوانیم: مراد از کسی که تمام علم کتاب را دارد، علی بن ابی طالب است. اگر کسی که بخشی از علم کتاب را می داند تخت بلقیس را در یک آن حاضر می کند، پس کسی که تمام علم کتاب را می داند، در تمام عمر چه قدرتی دارد؟
امام صادق (ع) می فرمایند: آگاهی کسی که بخشی از علم را داشت، نسبت به علم علی (ع)، مثل مقدار آبی است که بر بال یک مگس باشد نسبت به دریا.
پیام های آیه ۴۰ سوره نمل
۱- در کابینه سلیمان، دانشمندترین چهره ها وجود داشتند. «عنده علم من الکتاب»
۲- انسان می تواند بر طبیعت وقوانین طبیعی حاکم شود. «أنا آتیک»
۳- قدرت انسان می تواند از جن بیشتر باشد. «عفریت من الجن - الذی عنده علم»
۴- در مواردی باید قدرت خود را اظهار کرد. «أنا آتیک»
۵ - علم منشأ قدرت است. با قدرت علمی میتوان به جای شنیدن صدا و دیدن تصویر، خود اشیا و موجودات را جا به جا کرد. (در انسان، استعدادها، توانایی ها و اسراری است که تاکنون کشف نشده است). «أنا آتیک»
۶- در واگذاری مأموریت ها، مسارعه (سرعت عمل) یک امتیاز است. همانگونه که در فروش، مزایده ودر خرید، مناقصه، عامل رقابت و ارزش است. «أنا آتیک به قبل أن یرتد الیک طرفک»
۷- مدعیان علم وقدرت، باید عملا حرف خود را اثبات کنند. «فلما رآه مستقرا»
۸ - اولیای خدا نعمت را از او می دانند. «هذا من فضل ربی»
۹- نعمت های الهی را حق خود ندانیم. «فضل ربی»
۱۰- به علم و قدرت خود مغرور نشویم. «هذا من فضل ربی»
۱۱- نعمت های الهی را به زبان آوریم. «هذا من فضل ربی»
۱۲- دادن یا گرفتن نعمت ها برای رشد دادن ماست. «ربی»
۱۳- نعمت های الهی وسیله بندگی و آزمایشند، نه کامیابی و لذت جویی. «لیبلونی ءاشکر»
۱۴- انبیا نیز آزمایش می شوند. «لیبلونی»
۱۵- انسان، مختار است، نه مجبور. «من شکر … و من کفر»
۱۶- انسان در گرو عمل خویش است. «و من شکر فانما یشکر لنفسه»
۱۷- خداوند به شکر ما نیاز ندارد. «من شکر … ومنکفر فان ربی غنی کریم» نعمت های الهی برخاسته از فضل و لطف بی پایان اوست وحتی اگر ما ناسپاسی کنیم او به مقتضای ربوبیت خود به ما لطف می کند.
۱۸- در شیوه دعوت، تملق ممنوع است. «و من کفر فان ربی غنی»
۱۹- دارایی و سخاوت در کنار هم، ارزش است. «غنی کریم»
انتهای پیام/
به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت هایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم پرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر مفسران قرآن کریم می پردازیم.
بسم الله الرحمن الرحیم
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قال الذی عنده علم من الکتاب أنا آتیک به قبل أن یرتد إلیک طرفک ۚ فلما رآه مستقرا عنده قال هٰذا من فضل ربی لیبلونی أأشکر أم أکفر ۖ ومن شکر فإنما یشکر لنفسه ۖ ومن کفر فإن ربی غنی کریم
آن کس که به علمی از کتاب الهی دانا بود (یعنی آصف بن برخیا یا خضر که دارای اسم اعظم و علم غیب بود) گفت که من پیش از آنکه چشم بر هم زنی تخت را بدین جا آرم (و همان دم حاضر نمود)، چون سلیمان سریر را نزد خود مشاهده کرد گفت: این توانایی از فضل خدای من است تا مرا بیازماید که (نعمتش را) شکر می گویم یا کفران می کنم، و هر که شکر کند شکر به نفع خویش کرده و هر که کفران کند همانا خدا (از شکر خلق) بی نیاز و (بر کافر هم به لطف عمیم) کریم است.
فایل صوتی تلاوت آیه ۴۰ سوره نمل
تفسیر آیه ۴۰ سوره نمل
ابوسعید خدری گوید: از رسول خدا (ص) درباره آیه: «الذی عنده علم من الکتاب»؛ سؤال کردم. فرمودند: «او وصی برادرم سلیمان بن داوود (ع) بود». گفتم: «ای رسول خدا گفتار دیگر خدای عزوجل: بگو: «کافی است که خداوند و کسی که علم کتاب [و آگاهی بر قرآن]نزد اوست، میان من و شما گواه باشند»!. (رعد/۴۳)»؟ فرمود: «مقصود از آن برادرم علی بن ابی طالب (علیه السلام) است».
بیشتر بخوانید
کسی که مقداری از علم کتاب را می دانست، «آصفبن برخیا» وزیر حضرت سلیمان و خواهر زادهی او بود، چنانکه از امام هادی (ع) نیز نقل شده است؛ و امام باقر (ع) فرمودند: اسم اعظم الهی هفتاد و سه حرف است که آصف بن برخیا تنها با دانستن یک حرف چنین قدرت نمایی کرد.
در این که منظور از علم کتاب چیست؟ گفته اند: مراد از آن، یا آگاهی از کتب آسمانی یا لوح محفوظ و یا اسم اعظم است.
سؤال: «آصف بن برخیا» چگونه تخت را بدون اجازه صاحبش حرکت داد و در آن تصرف کرد؟
پاسخ: این کار به خاطر ولایت انبیا بر اموال مردم و اهمیت ارشاد بلقیس و مردم او بوده است.
کفر چند نوع است: یکی انکار خدا و یکی کفران نعمت ها. شکر خداوند، اقسامی دارد: شکر با زبان، با قلب و با عمل.
فضایل امیر مؤمنان و اهل بیت (ع)
در آیه مورد بحث می فرماید: کسی که بخشی از علم کتاب را داشت، گفت: ای سلیمان! قبل از به هم زدن پلک چشم، من تخت ملکه سبأ را از کشورش در این جا حاضر می کنم. اما در آیه آخر سوره رعد، خداوند به پیامبرش می فرماید: کفار، رسالت تورا قبول ندارند به آنان بگو کافی است که خداوند و کسی که تمام علم کتاب را دارد، میان من و شما گواه باشد. در روایات می خوانیم: مراد از کسی که تمام علم کتاب را دارد، علی بن ابی طالب است. اگر کسی که بخشی از علم کتاب را می داند تخت بلقیس را در یک آن حاضر می کند، پس کسی که تمام علم کتاب را می داند، در تمام عمر چه قدرتی دارد؟
امام صادق (ع) می فرمایند: آگاهی کسی که بخشی از علم را داشت، نسبت به علم علی (ع)، مثل مقدار آبی است که بر بال یک مگس باشد نسبت به دریا.
پیام های آیه ۴۰ سوره نمل
۱- در کابینه سلیمان، دانشمندترین چهره ها وجود داشتند. «عنده علم من الکتاب»
۲- انسان می تواند بر طبیعت وقوانین طبیعی حاکم شود. «أنا آتیک»
۳- قدرت انسان می تواند از جن بیشتر باشد. «عفریت من الجن - الذی عنده علم»
۴- در مواردی باید قدرت خود را اظهار کرد. «أنا آتیک»
۵ - علم منشأ قدرت است. با قدرت علمی میتوان به جای شنیدن صدا و دیدن تصویر، خود اشیا و موجودات را جا به جا کرد. (در انسان، استعدادها، توانایی ها و اسراری است که تاکنون کشف نشده است). «أنا آتیک»
۶- در واگذاری مأموریت ها، مسارعه (سرعت عمل) یک امتیاز است. همانگونه که در فروش، مزایده ودر خرید، مناقصه، عامل رقابت و ارزش است. «أنا آتیک به قبل أن یرتد الیک طرفک»
۷- مدعیان علم وقدرت، باید عملا حرف خود را اثبات کنند. «فلما رآه مستقرا»
۸ - اولیای خدا نعمت را از او می دانند. «هذا من فضل ربی»
۹- نعمت های الهی را حق خود ندانیم. «فضل ربی»
۱۰- به علم و قدرت خود مغرور نشویم. «هذا من فضل ربی»
۱۱- نعمت های الهی را به زبان آوریم. «هذا من فضل ربی»
۱۲- دادن یا گرفتن نعمت ها برای رشد دادن ماست. «ربی»
۱۳- نعمت های الهی وسیله بندگی و آزمایشند، نه کامیابی و لذت جویی. «لیبلونی ءاشکر»
۱۴- انبیا نیز آزمایش می شوند. «لیبلونی»
۱۵- انسان، مختار است، نه مجبور. «من شکر … و من کفر»
۱۶- انسان در گرو عمل خویش است. «و من شکر فانما یشکر لنفسه»
۱۷- خداوند به شکر ما نیاز ندارد. «من شکر … ومنکفر فان ربی غنی کریم» نعمت های الهی برخاسته از فضل و لطف بی پایان اوست وحتی اگر ما ناسپاسی کنیم او به مقتضای ربوبیت خود به ما لطف می کند.
۱۸- در شیوه دعوت، تملق ممنوع است. «و من کفر فان ربی غنی»
۱۹- دارایی و سخاوت در کنار هم، ارزش است. «غنی کریم»
انتهای پیام/
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! می‌خوای درباره‌ی «چه کسانی تمام علم کتاب در اختیارشان است؟+صوت» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.