مودت <a href="/fa/dashboard/ ir/اهل بیت(ع)" class="text info">اهل بیت(ع)</a> راز رسیدن به قرب الهی است

مودت اهل بیت(ع) راز رسیدن به قرب الهی است

مهر | دین و اندیشه | سه شنبه، ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۰ - ۱۶:۰۴

پیامبراکرم(ص) در برابر رسالت خویش هیچ مزدی از مردم درخواست نکرد و تنها خواسته ایشان مودت مسلمانان با اهل بیت(ع) بود که خداوند متعال نیز راز قرب الهی را مودت ذوی القربی قرار داد.

وَ،خدا،سوره،آيه،خداوند،نافله،ماه،نوافل،دعا،رمضان،مرا،درخواست، ...

خبرگزاری مهر - گروه دین و آئین: دعاهای مختصر روزانه ماه رمضان، دعاهایی است که هر روز پس از نمازهای واجب آن روز خوانده می شود.
دعاهای روزهای ماه رمضان در کتاب های البلد الامین و مصباح از پیامبر اکرم (ص) نقل شده اند.
حجت الاسلام والمسلمین سید محمدباقر علوی تهرانی در ۳۰ یادداشت به شرح و تفسیر دعاهای روزانه ماه مبارک رمضان پرداخته است که روزانه تقدیم مخاطبان مهر می شود.
تفسیر دعای روز بیست و هشتم ماه مبارک رمضان به این شرح است:
«اللهم وفر حظی فیه من النوافل، وأکرمنی فیه بإحضار المسائل، وقرب فیه وسیلتی إلیک من بین الوسائل، یا من لا یشغله إلحاح الملحین»
«خدایا، بهره ام را در این ماه از مستحبات فراوان کن و مرا با تحقق درخواست ها گرامی دار و از میان وسایل، وسیله ام را به سویت نزدیک کن، ای که پافشاری اصرارورزان مشغولش نسازد»
خواسته های روز بیست وهشتم ماه مبارک رمضان:
خدایا؛
۱.
بهره مرا از نوافل زیاد فرما.
۲.
با محقق کردن درخواست هایم مرا گرامی بدار.
۳.
وسیله رسیدن به حضورت را برایم نزدیک گردان.
«اللهم وفر حظی فیه من النوافل»
کلمه ی نوافل جمع نافله و از ریشه نفل است.
نفل به دو معنا است:
۱.
زیادی و اضافی.
هر عملی که بیشتر از واجبات انجام شود را نافله می گویند.
پس نماز نافله را از آن جهت نافله می گویند که اضافه بر نمازهای واجب است.
براساس این معنا در واقع از خدا می خواهیم که به اعمال زیادی موفق بشویم.
نقش نوافل در عبادات این است که انسان را برای انجام کیفی واجبات آماده می کند.
دیگر اینکه اگر کمبود و کاستی در انجام عمل واجب باشد این عمل نافله آن کسری را جبران می کند.
لذا عامل بسیار مهمی برای تقرب به حضرت حق است.
در حدیث قدسی آمده است: «إنه لیتقرب إلی بالنافلة حتی أحبه فإذا أحببته کنت سمعه الذی یسمع به و بصره الذی یبصر به و لسانه الذی ینطق به و یده التی یبطش بها إن دعانی أجبته و إن سألنی أعطیته.» (با انجام نوافل به من نزدیک می شود تا آنجا که محبوب من می گردد پس چون محبوب من شد، من گوش او می شوم که با آن می شنود و چشمی می شوم که با آن می بیند و زبانی می شوم که بدان سخن می گوید و دست قدرت او می شوم اگر مرا بخواند اجابتش می نمایم و چون از من درخواستی داشته باشد حاجتش را برمی آورم.)
محبوب خدا و نزدیک خدا شدن اثر نوافل است.
به همین دلیل درخواست می کنیم که بهره ما از این ظرفیت بیشتر بشود.
۲.
معنای دوم نافله بخشش و عطیه است.
در سوره انبیا آیه ۷۲ می فرماید: و وهبنا له إسحاق و یعقوب نافلة (و اسحاق و یعقوب را به عنوان عطایی افزون، به او بخشیدیم)
با ملاحظه این معنا، عطیه و بخشش بیشتری را در این روز از خداوند خواستار هستیم.
«وأکرمنی فیه بإحضار المسائل»
انسان موجودی سراسر نیاز و احتیاج است.
همچنانکه در سوره فاطر آیه ۱۵ می فرماید: یا أیها الناس أنتم الفقراء إلی الله (ای مردم، شمایید نیازمندان به خدا، و فقط خدا بی نیاز و ستوده است)
اگر برای برآورده شدن این نیاز به دیگری امیدی ببندیم، خداوند در حدیث قدسی می فرماید: «و عزتی و جلالی لأقطعن أمل کل مؤمل [من الناس] غیری بالیأس» (به عزت و جلالم سوگند، آنکه به غیر من دلبسته است حتما امیدش را به ناامیدی و یأس می کشانم)
بنابراین توصیه شده است که احتیاجات و نیازهایمان را از خدا بخواهیم:
در سوره نساء آیه ۳۲ می فرماید: وسئلوا الله من فضله (و به فضل خداوند از او بخواهید.)
خداوند قادر و کریم و حکیم و عالم است و برای برآورده کردن حاجات و مرتفع ساختن نیازها همین چهار خصوصیت لازم است.
امام صادق (ع) می فرمایند: «علیکم بالدعاء، فإنکم لاتقربون إلی الله بمثله.» (بر شما لازم است به دعا کردن و خواستن چون چیزی مانند دعا شما را به خدا نزدیک نمی کند.)
خدا هم به دعا کننده نزدیک است.
در سوره بقره آیه ۱۸۶ می فرماید: و إذا سألک عبادی عنی فإنی قریب أجیب دعوة الداع إذا دعان (و چون بندگانم درباره من بپرسند بگو یقینا من نزدیکم، دعای دعا کننده را وقتی مرا بخواند اجابت می کنم)
ارزش پیدا کردن ما نزد خداوند به همین دعا است.
در سوره فرقان آیه ۷۷ می فرماید: قل ما یعبأ بکم ربی لولا دعآؤکم (بگو اگر دعای شما نباشد پروردگارم هیچ اعتنایی به شما نمی کند)
امیرالمؤمنین (ع) می فرمایند: «أحب المؤمنین إلی الله تعالی أسألهم.» (محبوب ترین مؤمنان نزد خداوند کسی است که بیشتر درخواست و سوال از خدا دارد.)
امام صادق (ع) نیز فرموده اند: «إن عند الله عز و جل منزلة لا تنال إلا بمسألة.» (همانا جایگاهی نزد خداوند است که شخص فقط با سوال و درخواست کردن از او به آن می رسد.)
«وقرب فیه وسیلتی إلیک من بین الوسائل»
در سوره مائده آیه ۳۵ می فرماید: و ابتغوا إلیه الوسیلة (وسیله ای برای تقرب به سوی خدا انتخاب نمایید.)
در سوره شوری آیه ۲۳ می فرماید: قل لا أسألکم علیه أجرا إلا المودة فی القربی (بگو از شما در برابر رسالتم هیچ پاداشی جز مودت نزدیکانم را درخواست ندارم)
این مودت که به عنوان پاداش و مزد رسالت است، وسیله ی قرب به سوی خداست.
در سوره فرقان آیه ۵۷ می فرماید: قل ما أسئلکم علیه من أجر إلا من شاء أن یتخذ إلی ربه سبیلا (بگو من از شما در برابر رسالتم هیچ پاداشی نمی خواهم مگر کسی بخواهد به سوی پروردگارش راهی داشته باشد)
پس راه و وسیله به سوی حضرت حق، مودت ذوی القربای رسول گرامی (ص) است.
«یا من لا یشغله إلحاح الملحین»
ای کسی که پافشاری اصرارکنندگان در درخواست خود، تو را از توجه به دیگران باز نمی دارد و مشغول نمی کند.