به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، دهمین روز از ماه رمضان بنابر اسناد تاریخی، شب وفات حضرت خدیجه سلام الله علیها همسر پیامبر اسلام است.

حضرت خدیجه کبری نخستین همسر پیامبر اکرم(ص) و مادر حضرت زهرا (س) است. ایشان قبل از بعثت با حضرت محمد (ص) ازدواج کرد و اولین زنی است که به پیامبر اسلام ایمان آورد.

در تاریخ آمده است که حضرت خدیجه همه ثروت خود را در راه نشر اسلام به کار گرفت. این بانوی بزرگ اسلام، ۳ سال قبل از هجرت، در ۶۵ سالگی در مکه درگذشت و در قبرستان «معلاة» به خاک سپرده شد.

در گزارشات تاریخی به جایگاه بالای اجتماعی و حسن شهرت او در شرف و نسب اشاره شده است. ابن سیدالناس در این باره آورده است: « او زنی شریف و با درایت بود که خداوند خیر و کرامت برای او در نظر گرفته بود. به لحاظ نسب در طبقه متوسط از انساب عرب جای داشت، اما دارای شرافتی عظیم و ثروتی زیاد بود.»

در روایتی از پیامبر(ص)، سرور زنان جهان خدیجه (س)، فاطمه (س)، مریم و آسیه معرفی شده اند؛ همچنین پیامبر، حضرت خدیجه را از زنان کامل در جهان و نیز از بهترین زنان معرفی کرده است.

مطرح شدن نام حضرت خدیجه به عنوان مادر امامان معصوم(ع) از زبان خود آنان نشانگر جایگاه والای اوست. برای مثال، در فرازی از دعای ندبه درباره امام زمان(عج) آمده است: «أین ابن النبی المصطفیٰ، وابن علی المرتضیٰ، وابن خدیجة الغراء، وابن فاطمة الکبریٰ؟» کجاست فرزند پیامبر برگزیده و فرزند علی مرتضی و فرزند خدیجه روشن جبین و فرزند فاطمه کبری؟

همچنین روز عاشورا، امام حسین(ع) در فرازی از یکی از سخنانش خطاب به دشمنان، حضرت خدیجه را به عنوان مادر بزرگ (جده) خویش و نخستین خانمی که اسلام آورده معرفی کرده است و آنها را بر این مسئله سوگند داده و از آنان اقرار گرفته و آنان نیز اقرار کرده اند.

همزمان با شب دهم مبارک رمضان و شب وفات حضرت خدیجه سلام الله علیها اشعاری در مدح حضرت خدیجه سلام الله علیها منتشر می شود.

محمدحسین رحیمیان

بزرگ مادران، مادربزرگ نسل زهرا تو

و ام المؤمنین واقعی هر دو دنیا تو

تمام شیرمردان جهان قربان این رتبه

نخستین زن که ایمان بر نبی آورد تنها تو

همین کافی ست در شأن رفیعت تا خود محشر

که گشتی مادر انسیه ای مافوق حورا، تو

تو بخشیدی، خداوندت به تو بخشید زهرا را

ندارد تا ابد اسلام ثروتمند إلا تو

خدا سنگ صبوری مثل زهرا بر تو بخشیده

چه غم قهرند اگر بانو، در و همسایه ها با تو …

عادل حسین قربان

با دل به سویش آمده، تنها نه با مالش

جان داده در راه پیمبر، در ره آلش

با عشق وصلت کرده، با سرچشمه ی خوبی

زهرای اطهر دخترش شد؛ خوش به احوالش

عشق محمد ثروت بی انتهای اوست

این است در دنیای خاکی، کل آمالش

پر می زند سوی خدا، از دامن دنیا

بانوی ایمان را شده، این عاشقی بالش

بگذار هرکس خواسته، طعنه زند او را

هرگز نمی ترسد ز کفر، از قیل و از قالش



امشب کفن از عرش بهرش آمد و حالا

افتاده ام یاد حسین و یاد گودالش

محمدعلی بقایی

کوچه ی عشق رهگذر دارد

هر سری میزبان سنگش نیست

آن سری سنگ می خورد اینجا

که گرفتار آب و رنگش نیست

سرفراز است مادر زهرا

که در این کوچه زخم ها خورده ست

هر که دیده ست حجم انفاقش

متعجب شده ست، جا خورده ست

مال دنیا زیاد داشت ولی

ذره ای دل نبسته بود به آن

غیر مال و منال بسیارش

خرج دین کرده بود عمر گران

پیش او هر چه بود غیر نبی

پای هم در نتیجه کم بودند

آبرو، اعتبار، جان، اموال

در نگاه خدیجه کم بودند



در زمین ولا برای خودش

هیچ چیزی نکاشت آخر کار

هر چه را داشت خرج کرد و خودش

یک کفن هم نداشت آخر کار

ارث مادربزرگ چندین سال

بعد دفنش دوباره احیا شد

نوه اش بی سر و بدون کفن

تشنه لب دفن پای دریا شد

میثم کاوسی

برایت سهمی از اسلام با حیدر برابر بود

چنان که ثروت تو هم تراز تیغ حیدر بود

به ایثارت گواهی می دهد شعب أبی طالب

همین از خود گذشتن های تو خود فتح خیبر بود

همین بس که سلامت داده جبرائیل با هر وحی

کجا این منقبت در شأن آن زن های دیگر بود؟

کسی که مادر زهراست ام المؤمنین باشد

فقط این گونه مادر لایق آن گونه دختر بود

نه تنها مریم و حوا کنیز خانه ات بودند

که غیر از فاطمه شأن تو از کل زنان سر بود

تو بودی و علی بود و ابوطالب همین کافی ست

پیمبر از همان آغاز هم دارای لشگر بود

تو ای بانو اگر اسلام را یاری نمی کردی

یقین دارم جهان امروز بی «الله اکبر» بود



خدیجه! آه …، بعد از تو رسول الله هر روزش …

خدیجه! آه …، هر شب روی لب های پیمبر بود

انتهای پیام/