به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، یکی از جلوه های زیبای دین مبین اسلام، مواسات و همدلی با همنوعان است؛ این ویژگی در شرایطی که جامعه به دلیل التهابات اقتصادی در معرض چالش های رفتاری و سلامت روانی قرار دارد، مرهمی بر قلب مردم است.

در اهمیت این امر همین بس که امام محمد باقر(ع) یکی از بایسته های رفتاری مؤمنان در آخرالزمان را مواسات و آن را مصداق عمل صالح معرفی کردند. حضرت ذیل سوره عصر فرمودند: منظور از «و العصر؛ سوگند به عصر» عصر خروج قائم است. «إن الإنسٰان لفی خسر؛ همانا انسان در خسران است» یعنی در بین دشمنان ما دچار خسران هستند و منظور از عمل صالح در فراز «و عملوا الصٰالحٰات» را مواسات و یاری رسانی به برادران مؤمن معرفی کردند؛ و عملوا الصٰالحٰات یعنی: بمواساة الإخوان…» (کمال الدین و تمام النعمه شیخ صدوق، ج۲، ص۶۵۶)

بنابراین به طور قطع چنین خصلتی مورد توجه و پاداش الهی قرار می گیرد؛ چرا که زدودن اندوه از دل مؤمنی که حرمتش از پرده خانه کعبه بالاتر است از نگاه خداوند دور نمی ماند؛ همچنان که امیرالمؤمنین علیه السلام در روایتی، فریادرسی از مردم و آرامش دادن به مؤمنان را از کفاره گناهان بسیار بزرگ بر شمردند «من کفارات الذنوب العظام، إغاثة الملهوف و التنفیس عن المکروب» (غرر الحکم و درر الکلم، ص۶۷۸)

هرچند «مکروب» به هر شخص غمگین گفته می شود; خواه غم او در مصیبت عزیزش یا غم بیماری یا فقر یا شکست در امر تجارت و یا هر غم دیگر باشد. «تنفیس» همان زدودن غم است. در جایی که ممکن است عامل غم برطرف شود زدودنش از این طریق خواهد بود; مانند زدودن فقر از طریق کمک مالی.

انتهای پیام/