به گزارش خبرنگار مهر، در برخی از روایات اسلامی آمده است که مسلمانان از انجام کارهای مهم در ماه صفر، پرهیز و برای دفع آفات و بلایای این ماه بسیار صدقه دهند. به همین دلیل مسلمانان از این ماه به عنوان ماهی نحس و بد یمن یاد می کنند، چرا که در این ماه وحی قطع می شود. حضرت علی علیه السلام در این مورد فرموده است: با رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله چیزی قطع شد که با فوت هیچ احدی قطع نشد.

محدث جلیل القدر شیخ عباس قمی هم در مفاتیح الجنان، در بخش اعمال ماه صفر و هم در وقایع الایام به این موضوع (نحوست ماه صفر) اشاره کرده است. به هر حال از برای رفع نحوست، هیچ چیز بهتر از صدقه دادن و ادعیه وارده نیست و اگر کسی خواهد محفوظ بماند از بلاهای نازله در این ماه، دعای هر روز ماه صفر را بخواند.

شرایط صدقه



آن گونه که از سخنان معصومین (علیهم السلام) و آیات قرآن کریم استفاده می شود صدقه دارای شرایطی می باشد از جمله؛



۱- قبل از هر چیز، صدقه باید از اموال حلال و خوب و سالم باشد؛ «یا أیها الذین آمنوا أنفقوا من طیبات ما کسبتم و…؛ ای کسانی که ایمان آورده اید! از قسمت های پاکیزه اموالی که (از طریق تجارت حلال) به دست آوردید، و از آن چه از زمین برای شما خارج ساخته ایم انفاق کنید!»



۲- بهتر است که صدقه و انفاق مخفی باشد؛ «وان تخفوها و تؤتوها الفقراء فهو خر لکم؛ هر گاه آن ها را مخفی ساخته و به نیازمندان بدهید برای شما بهتر است.»



۳- این که صدقه و انفاق همراه با آزار و منت نباشد؛ «یا أیها الذین آمنوا لاتبطلوا صدقاتکم بالمن و…؛ ای کسانی که ایمان آورده اید! بخشش های خود را با منت و آزار باطل نسازید همانند کسی که مال خود را برای نشان دادن به مردم، انفاق می کند، و به خدا و روز رستاخیز، ایمان نمی آورد…»



۴- انفاق و صدقه باید توأم با اخلاص و خلوص نیت باشد؛ «ینفقون أموالهم ابتغاء مرضات الله؛ «کسانی که اموالشان را برای جلب خوشنودی خدا انفاق می کنند.»



۵- انفاق و صدقه از اموالی باشد که آن ها را دوست داریم و مورد علاقه ماست؛ «لن تنالوا البر حتی تنفقوا مما تحبون…؛ هرگز به (حقیقت) نیکوکاری نمی رسید مگر این که از آن چه دوست می دارید (در راه خدا) انفاق کنید، …»



۶- این که انفاق کننده هرگز خود را مالک حقیقی تصور نکرده، بلکه خود را واسطه بین خدا و خلق بداند؛ «وأنفقوا مما جعلکم مستخلفین فیه؛ انفاق کنید از آنچه خداوند شما را نماینده خود در آن قرار داده است.»

مصارف صدقه

در آیه های قرآن آمده است «إنما الصدقات للفقرا والمساکین والعاملین و…» این آیه به روشنی مصارف واقعی صدقه را بیان کرده و به تمام توقعات بی جا پایان می دهد و آن را در هشت مصرف جمع می کند:

۱- فقرا؛

۲- مساکین؛

۳- عاملان و جمع آوری کنندگان زکات که آن چه به آن ها داده می شود در حقیقت به منزله مزد و اجرت آن ها است؛

۴- «مؤلفة قلوبهم» یعنی کسانی که انگیزۀ معنوی نیرومندی برای پیشبرد اهداف اسلامی ندارند و با تشویق مالی می توان تألیف قلب و جلب محبت آنان را نمود؛

۵- برای آزاد ساختن بردگان؛

۶- برای اداء دین بدهکاران و آنها که بدون جرم و تقصیر زیر بار بدهکاری مانده و از ادای آن عاجز شده اند؛

۷- مصرف در راه خدا و منظور آن، تمام راه هایی است که بر گسترش و تقویت آئین الهی منتهی شود؛

۸- «وابن سبیل» و کمک به واماندگان در راه، مسافرانی که بخاطر علتی در راه مانده و زاد و توشه کافی برای رسیدن به مقصد ندارند.