دهیار روستای قومی گفت: ارزانی زمین در این منطقه نسبت به شهر در کنار وجود امکانات رفاهی شامل گاز، برق و آب لوله کشی از مهاجرت روستاییان جلوگیری کرده و حتی سبب برگشت تعداد زیادی از مهاجران به روستا شده است.



مصطفی داودی در گفت وگو با خبرنگار ایسنا، اظهار کرد: اکنون ۵۳۰ نفر در قالب ۱۲۴ خانوار در این منطقه سکونت دارند که جمعیت آن در مقایسه با سرشماری سال ۱۳۹۰ که ۱۵۹ نفر ساکن بودند، روند افزایشی داشته است.



وی افزود: این روستا با قدمت ۱۰۰ ساله هم اکنون دارای یک باب مسجد، یک دبستان مختلط در چند پایه، خانه بهداشت نیمه تمام، جاده آسفالت، پارک و فضای سبز است.



دهیار روستای قومی بیان کرد: بنا به گفته ساکنان قدیمی روستا این منطقه به دلیل وجود ماسه های روان که در اصطلاح محلی قوم می گویند به این نام مشهور شده است.



وی گفت: جمعیت روستا سال ۱۳۶۵ طبق سرشماری خانه بهداشت ۶۲۸ نفر بوده که در مقایسه با سال ۱۳۹۰ روند کاهشی را طی کرده و دلیل اصلی مهاجرت ساکنان خشکسالی های اخیر و نبودن آب آشامیدنی کافی بوده است.



داودی ادامه داد: شغل اکثر مردم روستا را دامداری تشکیل می دهد؛ کشاورزی به دلیل افت آب های زیرزمینی، کاهش نزولات جوی و خشک شدن چاه های کشاورزی به طور محدود و به صورت دیم انجام می شود.



دهیار روستای قومی با اشاره به علت کمبود آب در روستا عنوان کرد: قنات این منطقه به علت احداث جاده مرزی ریزش پیدا کرده و نیز ریشه های درختان تاغ عاملی دیگر برای جلوگیری از ورود آب کافی به روستاست.



وی اظهار کرد: این روستا با قدمت ۱۰۰ ساله در بخش مرکزی دهستان پایین ولایت شهرستان تایباد قرار گرفته و فاصله آن تا مرکز شهر چهار کیلومتر است. این منطقه از سمت شمال به اراضی فیض آباد، از جنوب به اراضی مرتعی حاجی آباد، از طرف شرق به روستای دوغارون و از سمت غرب با حریم شهر تایباد و سفیدبالا ارتباط دارد.

انتهای پیام