جایگاه ویژه مستضعفان نزد خداوند / هشدار خدا به پیامبر(ص) درباره فقرا
مستضعفان و فقرا نزد خدا جایگاه ویژه ای دارند تا جایی که در آیات مختلف قرآن کریم بندگان به رسیدگی به فقرا توصیه شده اند.
خبرگزاری فارس- گروه قرآن و فعالیت های دینی: مستضعفان و فقرا نزد خدا جایگاه ویژه ای دارند تا جایی که در آیات مختلف قرآن کریم مؤمنان به رسیدگی به فقرا توصیه شده اند.
این موضوع در آیه ۵۲ سوره انعام از زاویه دیگری بیان شده تاجایی که خداوند خطاب به پیامبر(ص) می فرماید: اینان روز و شب پروردگارشان را می خوانند و به دنبال رضای پروردگار هستند و اگر تردشان کنی از ظالمان و ستمگران هستی.
به این آیه توجه کنید:
ولا تطرد الذین یدعون ربهم بالغدوة والعشی یریدون وجهه ما علیک من حسابهم من شیء وما من حسابک علیهم من شیء فتطردهم فتکون من الظلمین
ترجمه
و کسانی را که بامداد و شامگاه پروردگارشان را می خوانند، در حالی که رضای او را می طلبند، از خود مران. چیزی از حساب آنان بر عهده تو نیست و از حساب تو نیز چیزی بر عهده آنان نیست که طردشان کنی و در نتیجه از ستمگران شوی.
در شأن نزول این آیه آمده است جمعی از کفار پولدار، چون دیدند فقیرانی مانند عمار و بلال و خباب و … دور پیامبر را گرفته اند، پیشنهاد کردند که آن حضرت، اینان را طرد کند تا آنان گرد او جمع آیند. به نقل «تفسیر المنار» خلیفه دوم گفت: به عنوان آزمایش، طرح را بپذیریم، آیهی فوق نازل شد. مشابه این مطلب در سوره کهف، آیه ۲۸ نیز آمده است.
در تفسیر قرطبی آمده است: پیامبر خدا صلی الله علیه و آله پس از نزول این آیه، از مجلس فقرا بر نمی خاست تا آنکه اول فقیران برخیزند.
منظور از خواندن خدا در صبح و شب، ممکن است نمازهای روزانه باشد. (تفسیر المیزان)
بر حذر داشتن رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) از راندن مؤمنین فقیر، که خواست امتیاز طلب های ثروتمند بود آنچه از ظاهر سیاق آیه برمی آید و آیه بعدی هم که می فرماید:«و کذلک فتنا بعضهم ببعض …»(الأنعام/۵۳) آن را تایید می کند، این است که مشرکین معاصر رسول الله(صلی الله علیه وآله وسلم)، از آن جناب توقع داشته و پیشنهاد می کرده اند که: این یک مشت فقیر و بیچاره ای که دور خود جمع کرده ای، متفرق ساز. سایر امت ها هم از انبیای خود از این گونه خواهش های بیجا داشتند، که چرا امتیازی برای اغنیا بر فقرا قائل نمی شوند و از روی نخوت و غرور انتظار داشتند که پیغمبرانشان اغنیا را دور خود جمع کرده، فقرا و بی نوایان را، با اینکه از صمیم دل ایمان آورده اند، از خود دور سازند. (و لا تطرد الذین یدعون ربهم بالغداة و العشی یریدون وجهه)
در المیزان آمده است: مراد از: «الذین یدعون ربهم بالغداة و العشی یریدون وجهه» مؤمنین هستند و اگر صریحا نفرموده: «مؤمنین» بلکه وصف آنان را که همان دعای صبح و شام و یا نماز صبح و شامشان است ذکر کرده برای این بوده که بفهماند ارتباط و دوستیشان نسبت به خدای تعالی در امری است که جز خدا کسی در آن مداخله ندارد.
پیام ها
حفظ نیروهای مخلص و فقیر و مجاهد، مهمتر از جذب سرمایه داران کافر است. «لا تطرد»
هدف، وسیله را توجیه نمی کند. برای جذب سران کفر، نباید به مسلمانان موجود اهانت کرد. «لا تطرد»
اسلام، مکتب مبارزه با تبعیض، نژاد پرستی، امتیاز طلبی و باج خواهی است. (با توجه به شأن نزول)
اغلب طرفداران انبیا، پابرهنگان بوده اند. (با توجه به شأن نزول)
بهانه گیران، اگر از رهبر و مکتب نتوانند عیب بگیرند، از پیروان و وضع اقتصادی آنان عیب جویی می کنند. (با توجه به شأن نزول)
هیچ امتیازی با «ایمان» برابری نمی کند. «یریدون وجهه»
میزان، حال فعلی اشخاص است. اگر مؤمنان فقیر، خلاف قبلی داشته باشند، حسابشان با خداست. «ما علیک من حسابهم من شیء»
حساب همه با خداست، حتی رسول اکرم نیز مسئول انتخاب و عمل دیگران نیست، «ما علیک من حسابهم من شیء» و خود نیز حساب و کتاب دارد. «و ما من حسابک علیهم من شیء»
طرد پابرهنگان و محرومان مخلص، ظلم است. «فتکون من الظالمین»
انتهای پیام/
خبرگزاری فارس- گروه قرآن و فعالیت های دینی: مستضعفان و فقرا نزد خدا جایگاه ویژه ای دارند تا جایی که در آیات مختلف قرآن کریم مؤمنان به رسیدگی به فقرا توصیه شده اند.
این موضوع در آیه ۵۲ سوره انعام از زاویه دیگری بیان شده تاجایی که خداوند خطاب به پیامبر(ص) می فرماید: اینان روز و شب پروردگارشان را می خوانند و به دنبال رضای پروردگار هستند و اگر تردشان کنی از ظالمان و ستمگران هستی.
به این آیه توجه کنید:
ولا تطرد الذین یدعون ربهم بالغدوة والعشی یریدون وجهه ما علیک من حسابهم من شیء وما من حسابک علیهم من شیء فتطردهم فتکون من الظلمین
ترجمه
و کسانی را که بامداد و شامگاه پروردگارشان را می خوانند، در حالی که رضای او را می طلبند، از خود مران. چیزی از حساب آنان بر عهده تو نیست و از حساب تو نیز چیزی بر عهده آنان نیست که طردشان کنی و در نتیجه از ستمگران شوی.
در شأن نزول این آیه آمده است جمعی از کفار پولدار، چون دیدند فقیرانی مانند عمار و بلال و خباب و … دور پیامبر را گرفته اند، پیشنهاد کردند که آن حضرت، اینان را طرد کند تا آنان گرد او جمع آیند. به نقل «تفسیر المنار» خلیفه دوم گفت: به عنوان آزمایش، طرح را بپذیریم، آیهی فوق نازل شد. مشابه این مطلب در سوره کهف، آیه ۲۸ نیز آمده است.
در تفسیر قرطبی آمده است: پیامبر خدا صلی الله علیه و آله پس از نزول این آیه، از مجلس فقرا بر نمی خاست تا آنکه اول فقیران برخیزند.
منظور از خواندن خدا در صبح و شب، ممکن است نمازهای روزانه باشد. (تفسیر المیزان)
بر حذر داشتن رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) از راندن مؤمنین فقیر، که خواست امتیاز طلب های ثروتمند بود آنچه از ظاهر سیاق آیه برمی آید و آیه بعدی هم که می فرماید:«و کذلک فتنا بعضهم ببعض …»(الأنعام/۵۳) آن را تایید می کند، این است که مشرکین معاصر رسول الله(صلی الله علیه وآله وسلم)، از آن جناب توقع داشته و پیشنهاد می کرده اند که: این یک مشت فقیر و بیچاره ای که دور خود جمع کرده ای، متفرق ساز. سایر امت ها هم از انبیای خود از این گونه خواهش های بیجا داشتند، که چرا امتیازی برای اغنیا بر فقرا قائل نمی شوند و از روی نخوت و غرور انتظار داشتند که پیغمبرانشان اغنیا را دور خود جمع کرده، فقرا و بی نوایان را، با اینکه از صمیم دل ایمان آورده اند، از خود دور سازند. (و لا تطرد الذین یدعون ربهم بالغداة و العشی یریدون وجهه)
در المیزان آمده است: مراد از: «الذین یدعون ربهم بالغداة و العشی یریدون وجهه» مؤمنین هستند و اگر صریحا نفرموده: «مؤمنین» بلکه وصف آنان را که همان دعای صبح و شام و یا نماز صبح و شامشان است ذکر کرده برای این بوده که بفهماند ارتباط و دوستیشان نسبت به خدای تعالی در امری است که جز خدا کسی در آن مداخله ندارد.
پیام ها
حفظ نیروهای مخلص و فقیر و مجاهد، مهمتر از جذب سرمایه داران کافر است. «لا تطرد»
هدف، وسیله را توجیه نمی کند. برای جذب سران کفر، نباید به مسلمانان موجود اهانت کرد. «لا تطرد»
اسلام، مکتب مبارزه با تبعیض، نژاد پرستی، امتیاز طلبی و باج خواهی است. (با توجه به شأن نزول)
اغلب طرفداران انبیا، پابرهنگان بوده اند. (با توجه به شأن نزول)
بهانه گیران، اگر از رهبر و مکتب نتوانند عیب بگیرند، از پیروان و وضع اقتصادی آنان عیب جویی می کنند. (با توجه به شأن نزول)
هیچ امتیازی با «ایمان» برابری نمی کند. «یریدون وجهه»
میزان، حال فعلی اشخاص است. اگر مؤمنان فقیر، خلاف قبلی داشته باشند، حسابشان با خداست. «ما علیک من حسابهم من شیء»
حساب همه با خداست، حتی رسول اکرم نیز مسئول انتخاب و عمل دیگران نیست، «ما علیک من حسابهم من شیء» و خود نیز حساب و کتاب دارد. «و ما من حسابک علیهم من شیء»
طرد پابرهنگان و محرومان مخلص، ظلم است. «فتکون من الظالمین»
انتهای پیام/
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! می‌خوای درباره‌ی «جایگاه ویژه مستضعفان نزد خداوند / هشدار خدا به پیامبر(ص) درباره فقرا» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.