به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، اندیشه رجعت و بازگشت امام حسین علیه السلام همراه با یاران با وفای ایشان یکی از نکات مغفول در جامعه مذهبی شیعیان است. این چالش ناشی از نقصان ارائه معارف ناب عترت در بستر عرصه های رسانه ای، منابر و رساله ها یا نگاه تک وجهی یا دو وجهی به ماجرای عترت است؛ به این معنا که یا از وجه اخلاقی و یا از وجه تاریخی به ماجرای عترت پرداخته می شود و ضریب بسیار کمی به معارف داده می شود. درباره همین رجعت تأکیدات زیادی مبنی بر ضرورت ایمان به آن در آیات و احادیث وجود دارد؛ به عنوان نمونه امام صادق علیه السلام در اهمیت اعتقاد به رجعت می فرماید:«لیس منا من لم یؤمن بکرتنا»؛ یعنی هر که به رجعت ما ایمان نداشته باشد، از ما نیست. (من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۴۵۸)

حال باید به این سؤال پاسخ داد که اندیشه رجعت امام حسین علیه السلام چه دستاوردهای ایمانی و رفتاری را برای تشیع و جامعه محبان عترت خواهد داشت؟ طرح این بحث چه سؤالاتی را در ذهن مخاطب ایجاد می کند و چه سودی خواهد داشت؟

اولین دستاورد اندیشه رجعت عترت به ویژه امام حسین علیه السلام این است که امام علیه السلام و کاروان ایشان در تاریخ دفن نشدند بلکه این کاروان به قافله سالاری اباعبدالله علیه السلام مسیر خود را ادامه می دهد و در مقطعی از آینده ظاهر می شود.

دومین دستاورد معرفتی اندیشه رجعت امام حسین علیه السلام این است که این کاروان حی و حاضر است نه میت و لذا در هر لحظه و هر سالی جمعی از شیعیان و پاک طینتان عالم را در خود جا می دهد، نشان به اینکه ما همواره شاهد گرایش این پاک طینتان به سوی امام حسین علیه السلام هستیم که محرم و اربعین تصویر این حقیقتند.

سومین دستاورد رجعت امام حسین علیه السلام این است که به جامعه محبان عترت امید می دهد و آنها را در انتظار قرارگیری در کاروان حسینی نگاه می دارد. این انتظار سبب اصلاح تفکر جامعه مذهبی نسبت به ماجرای امام حسین علیه السلام و عاشورا و در وهله بعد سبب اصلاح رفتار و کردار ما می شود. به عبارت دیگر هر اندازه فرد مؤمن به سمت نهادینه کردن ایمان در قلب خود نسبت به رجعت امام حسین علیه السلام سوق پیدا کند، به همان میزان به اصلاح رفتار و عمل خود می پردازد. او با علم به اینکه امام روزی خواهد آمد، سعی می کند از رفتارهای دشمنان عترت دوری کرده و مقید به ارزش ها باشد تا شاید روزی در زمان رجعت در سپاه امام قرار گیرد.

اما چرا رجعت امام حسین علیه السلام باید رخ دهد؟

دلیل اول این است که برنامه خدا این است که رجعت عترت و رجعت امام حسین علیه السلام به عنوان اولین رجعت کننده در بین عترت در دوران پس از ظهور باشد.

دومین دلیل این است که امام زمان عجل الله تعالی فرجه در مقطعی از دوران حکومت شان در عصر ظهور بنا بر قاعده قرآنی «کل نفس ذائقة الموت»، به موت می رسند تا دوباره مانند سایر عترت و خوبان رجعت کنند. در چنین مقطعی خداوند هر یک از اهل بیت علیهم السلام را حجت خود در زمین و صاحب الأمر قرار می دهد تا امور عالم به وسیله امام معصوم اداره شود؛ همچنان که طبق حدیث، اگر زمین لحظه ای بدون حجت خدا باشد، تمام اهلش را در خود می بلعد.

سومین دلیل، بر آورده کردن آرزوی سایر محبان مبنی بر قرارگیری در کاروان حسینی است. خیلی از خوبان از شیعیان و محبان عترت حقیقتا در دل خود آرزوی قرارگیری در کاروان حسینی را دارند و با خود ندای «یا لیتنی کنت معک» سر می دهند و می گویند «ای کاش همراه تو بودیم.» این مسئله، همان منطق دعای عهد است. در این دعا آرزو می کنیم روزی در رکاب امام زمان عجل الله تعالی فرجه قرار گیریم.

حال باید ببینیم چه احادیث و آیاتی به ماجرای رجعت امام حسین علیه السلام اشاره دارند؟

۱ امام حسین علیه السلام در آخرین خطبه های روز عاشورا فرمود فأکون أول من تنشق عنه الأرض؛ اول کسی خواهم بود که زمین برایش شکافته می شود. فأخرج خرجة یوافق ذلک خرجة أمیر المؤمنین ع و قیام قائمنا و حیاة رسول الله ص؛ و خارج خواهم شد (خروج خواهم کرد)، خارج شدنی که موافق خارج شدن امیرالمؤمنین و قیام قائم ما و حیات رسول الله است.

۲- امام صادق ذیل آیاتی از سوره اسراء فرمود «ثم رددنا لکم الکرة علیهم» خروج الحسین ع فی سبعین من أصحابه علیهم البیض المذهبة لکل بیضة وجهان المؤدون إلی الناس إن هذا الحسین قد خرج حتی لا یشک المؤمنون فیه و إنه لیس بدجال و لا شیطان و الحجة القائم بین أظهرهم فإذا استقرت المعرفة فی قلوب المؤمنین أنه الحسین ع جاء الحجة الموت فیکون الذی یغسله و یکفنه و یحنطه و یلحده فی حفرته الحسین بن علی ع و لا یلی الوصی إلا الوصی؛ یعنی «ثم رددنا لکم الکرة علیهم؛ پس از چندی شما را بر آنان (بنی اسرائیل) چیره می کنیم» (سوره اسراء آیه۶)، خروج و رجعت حسین با هفتاد تن از یاران وفادار خود است که کلاه خودهای زرین بر سر دارند. از دو سو می آیند و به مردم خبر می دهند که این حسین است که رجعت کرده و بیرون آمده تا هیچ مؤمنی درباره ی آن حضرت شک و تردید نکند و بدون تردید او دجال و شیطان نیست و هنوز حجه بن الحسن میان مردم است و چون در دل مؤمنان استوار شود که او حسین است، اجل حجت فرا رسد و امام حسین علیه السلام خواهد بود که او را غسل می دهد و کفن و حنوط می کند و به خاکش می سپارد و عهده دار تجهیز جنازه وصی جز وصی و امام نمی شود.»

۳- امام صادق علیه السلام در دیگر فرمود «أول من تنشق الأرض عنه و یرجع إلی الدنیا الحسین بن علی؛ اولین فردی که زمین شکافته می شود و به دنیا برمی گردد، حسین بن علی است.»

۴ آن حضرت در دیگر روایت فرمود «أول من ینشق عنه القبر و ینفض عن رأسه التراب الحسین ابن علی فی خمسة و سبعین ألفا، و هو قوله تعالی: إنا لننصر رسلنا و الذین آمنوا فی الحیاة الدنیا و یوم یقوم الأشهاد* یوم لا ینفع الظالمین معذرتهم و لهم اللعنة و لهم سوء الدار». یعنی اول کسی که قبر برایش شکافته می شود و خاک را از روی سرش کنار می زند، حسین بن علی علیه السلام که با هفتادوپنج هزار نفر برانگیخته می شوند؛ بعد اشاره به این دو آیه کردند: «إنا لننصر رسلنا و الذین آمنوا فی الحیاة الدنیا و یوم یقوم الأشهاد* یوم لا ینفع الظالمین معذرتهم و لهم اللعنة و لهم سوء الدار ؛ یوم لا ینفع الظالمین معذرتهم و لهم اللعنة و لهم سوء الدار» در حقیقت، ما فرستادگان خود و کسانی را که گرویده اند، در زندگی دنیا و روزی که گواهان برپای می ایستند قطعا یاری می کنیم؛ [همان] روزی که ستمگران را معذرت خواهی شان سود نمی دهد و برای آنان لعنت است، و برایشان بدفرجامی آن سرا است.»

انتهای پیام/