ایسنا/گلستان استاد شهریار می فرماید:

از پدر گر قالب تن یافتیم از معلم جان روشن یافتیم

یک پدر بخشنده آب و گل است یک پدر روشنگر جان و دل است

لیک اگر بپرسی کدامین برترین آنکه دین آموزد و علم و یقین

در مورد قدر و منزلت مقام معلم همین بس که می گویند اسکندر به معلم خویش بیش از پدر و مادرش احترام می گذاشت. از او پرسیدند چرا این همه به معلم خویش احترام می گزاری؟ در جواب گفت: برای اینکه پدرم مرا از آسمان به زمین آورد حال آنکه معلم مرا از زمین به آسمان می برد؛ یعنی معلم با علمی که به ما می آموزد ما را از زمین (مادیات) به آسمان (ملکوت) هدایت می کند.

انسان ها از زمانی که به دنیا می آیند، نیازمند معلم هستند. پس از آنکه راه رفتن و حرف زدن را آموختند نیاز دارند تا در مورد کوچکترین مسائل زندگی نیز آموزش ببینند، شیوه غذا خوردن، لباس پوشیدن و صحبت کردن را نیز باید بیاموزند و نوع این آموزش در فرهنگ های گوناگون متفاوت است اما همگی نیازمند آموختن راه درست و نیازمند هدایت انسانی هستند که قبل از آن ها از این مسیرها عبور کرده باشد.

مهم ترین وظیفه معلم، انسان سازی است. معلم انسان ساز از هدایت متعلم به نشاط و خرسندی دست می یابد، به کلاس و مدرسه عشق می ورزد؛ زیرا او در چنین محیطی بهتر می تواند به هدف انسان سازی خود برسد. معلمی فقط منحصر به داشتن دانش و معلومات نیست، بلکه این هنر معلمی است که با بهره گیری از دانش روان شناسی، با دقت و مهارت کافی، فضای پرتلاطم کلاس را آرام کرده، تسلط و توانایی اداره کلاس را از این طریق ممکن می سازد.

مهم ترین چیزی که در فضای متلاطم امروزی می تواند یک معلم را سربلند بیرون آورد، عشق معلم است. عشق معلم است که باعث می شود محبوب دل های شاگردانش شود و بر دل هایشان حکمرانی کند. وقتی بر دل ها حکمرانی کرد، فضای تعلیم و تعلم واقعی صورت می گیرد. نظری نیشابوری چه زیبا می فرماید:

درس ادیب اگر بود زمزمه محبتی جمعه به مکتب آورد طفل گریزپای را

البته عشق معلم گامی لازم است اما کافی نیست و نکته مهم دیگر این است که اساسا معلم به ارزش های انسانی معتقد و پایبند باشد، چون معلمی که خودش اخلاقیات را رعایت نمی کند، نمی تواند در شاگردانش آن را پرورش دهد.

محمدباقر نصراله نژاد، استادیار دانشگاه آزاد اسلامی استان گلستان

انتهای پیام