به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، واقعه غدیر خم یکی از مهم ترین رویدادهای تاریخ اسلام است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در آن، امیرالمؤمنین علیه السلام را به عنوان جانشین و ولی مؤمنان پس از خود معرفی کردند. این اتفاق در سال دهم هجری و در بازگشت از حجة الوداع رخ داد و پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله با بیان جمله معروف «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» (هر که من مولای اویم، این علی مولای اوست)، ولایت و امامت امام علی علیه السلام را به صورت رسمی اعلام کردند. غدیر تنها یک رویداد تاریخی نیست، بلکه تکمیل دین و اتمام نعمت الهی است، چنان که قرآن در آیه «الیوم أکملت لکم دینکم» (مائده:۳) به آن اشاره کرده است.

تأکید پیامبر صلی الله علیه و آله بر ولایت امام علی علیه السلام نشان دهنده جایگاه بی بدیل ایشان در هدایت امت اسلامی است. زیارت غدیریه امام هادی علیه السلام نیز یکی از متون عمیق و پرمعنایی است که به تبیین جایگاه امامت و ولایت می پردازد و پیوند ناگسستنی بین ایمان به خدا، رسول و امام را روشن می کند. در بخش هایی از این زیارتنامه می خوانیم:

و أقسم بالله قسم صدق أن محمدا و آله صلوات الله علیهم سادات الخلق و أنک مولای و مولی المؤمنین و أنک عبد الله و ولیه و أخو الرسول و وصیه و وارثه و أنه القائل لک و الذی بعثنی بالحق ما آمن بی من کفر بک و لا أقر بالله من جحدک و قد ضل من صد عنک و لم یهتد إلی الله و لا إلی من لا یهتدی بک و هو قول ربی عز و جل و إنی لغفار لمن تاب و آمن و عمل صالحا ثم اهتدی إلی ولایتک. و سوگند می خورم سوگند صدق که محمد و خاندانش صلوات خدا بر ایشان، سروران خلقند و اینکه تو مولای من و مولای همه مؤمنانی. تو بنده ی خدا و ولی او و برادر جانشین و وارث او هستی و او (پیامبر) گوینده این سخن به حضرت توست: سوگند به کسی که مرا به حق مبعوث کرد، به من ایمان نیاورد آنکه به تو کافر شد و به خدا اقرار نکرد، آنکه به انکار تو برخاست. گمراه شد کسی که مردم را از تو بازداشت و به سوی خدا و به جانب من راه نیافت و این گفتار پروردگار عز و جل من است: «و إنی لغفار لمن تاب و آمن و عمل صالحا ثم اهتدی»؛ (۸۲ طه) یعنی من آمرزنده ام آن کس را که توبه کرد و ایمان آورد و عمل شایسته انجام داد، سپس به سوی (ولایت تو) راه یابد.»

این جمله به وضوح نشان می دهد که پذیرش ولایت امام علی علیه السلام شرط اساسی ایمان است و انکار آن، به معنای انکار رسالت پیامبر صلی الله علیه و آله است. امام هادی علیه السلام در ادامه زیارت به این نکته مهم اشاره می کنند که هر کس مردم را از ولایت امام علی علیه السلام بازدارد، گمراه شده است و به سوی خدا و رسولش راه نیافته است. این بیان، هشداری به تمام کسانی است که پس از پیامبر صلی الله علیه و آله مسیر امامت را نادیده گرفتند و با کنار گذاشتن امام علی علیه السلام ، امت اسلامی را به انحراف کشاندند.

در حقیقت، هدایت واقعی تنها در سایه تمسک به ولایت اهل بیت علیهم السلام ممکن است و هرگونه عدول از این مسیر، به ضلالت و گمراهی منجر می شود؛ همچنان که شیعه و سنی حدیث ثقلین را نقل کرده اند که رسول خدا فرمود «إنی تارک فیکم الثقلین ما إن تمسکتم بهما لن تضلوا بعدی کتاب الله و عترتی أهل بیتی و إنهما لن یفترقا حتی یردا علی الحوض»؛ یعنی «من در میان شما دو گنجینه گرانبها باقی می گذارم؛ اگر به آن دو تمسک کنید، هرگز پس از من گمراه نخواهید شد: کتاب خدا (قرآن) و عترتم اهل بیتم. این دو از هم جدا نمی شوند تا در حوض (کوثر) بر من وارد شوند.»

در پایان این فراز، امام هادی علیه السلام به آیه «و إنی لغفار لمن تاب و آمن و عمل صالحا ثم اهتدی» (طه:۸۲) استناد می کنند که وعده آمرزش الهی را به کسانی می دهد که توبه کنند، ایمان بیاورند، عمل صالح انجام دهند و سپس هدایت یابند. اما نکته کلیدی اینجاست که هدایت واقعی، همان پذیرش ولایت امام علی علیه السلام و اهل بیت است. بنابراین، کسانی که پس از غفلت یا انکار، به سوی ولایت اهل بیت بازگردند، مشمول رحمت الهی خواهند شد. این بخش از زیارت، هم هشدار به منکران ولایت است و هم بشارت به کسانی که راه توبه و بازگشت به حق را در پیش می گیرند.

انتهای پیام/