به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، موضوع رجعت از اساسی ترین آموزه های دین مبین اسلام است و منظور از آن، زنده شدن عده ای از اموات و شهدا و انبیاء و در اوج ایشان، بازگشت شگفت انگیز اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام به دنیا در قبل و بعد از عصر ظهور امام مهدی عجل الله تعالی فرجه است. این امر به به قدری اهمیت دارد که به اذعان علمای شیعه، هرکه آن را قبول نداشته باشد، از دین خارج شده است.

علامه مجلسی در حق الیقین می گوید: «بدان که از جمله اجماعیات شیعه، بلکه ضروریات مذهب فرقه محقه، حقانیت رجعت است». (حق الیقین: ج۲، ص ۳۳۵) و در جای دیگر می گوید: «به گمان من، کسی که در امثال این موضوع شک کند، در امامان دین، شک کرده است» (بحار الأنوار: ج ۵۳، ص۱۲۲). شیخ حر عاملی در کتاب رجعت خود می گوید: «صحت رجعت، از ضروریات مذهب امامیه است. همه علمای معروف، نویسندگان مشهور بلکه عموم مردم می دانند که این، جزء مذهب شیعه است.» وی سپس نام کسان بسیاری را می برد که در باب رجعت، کتاب نوشته اند و اولین آنها، سلیم بن قیس هلالی است که از امیر مؤمنان علیه السلام روایت می کند و می گوید: «کار به جایی رسید که یقین من به رجعت، کمتر از یقینم به قیامت نبود.» (دانشنامه امام مهدی عجل الله فرجه،جلد۸، صص۳۶ ۸۲)

اما اندیشۀ رجعت سه پیام و یا سه استدلال مهم را در پی دارد که منجر به پذیرش قلبی انسان های با ایمان می شود:

اول اینکه شیعیان و مؤمنان به عترت را به آرزوی شان مبنی بر همراهی با اهل بیت وحی علیهم السلام می رساند که این امر را خداوند با رجعت ائمه همراه با شعیان شان محقق می کند، همچنان که محتوا و پیام دعای عهد امام صادق علیه السلام گویای همین مسئله است.

دوم اینکه مأموریت اهل بیت علیهم السلام منحصر در حیات مادی ایشان نبود بلکه باید عرصه ای باشد تا در خلال آن، هر یک از ائمه علیهم السلام بروزات معجزه گون خود را در راستای برنامه های الهی در حد وسیع به منصۀ ظهور بگذارند و از این رهگذر بشریت را به محضریت پروردگار برسانند.

جالب است که این معنا را در روایتی از امام باقر علیه السلام اینگونه می خوانیم که راوی از ایشان دربارۀ آیۀ «کلا لما یقض ما أمره»؛ یعنی اینچنین نیست، هنوز آنچه را به او امر شده به جا نیاورده است. (عبس ۲۳) پرسید «فدایت شوم، چه زمانی آن را به انجام می رساند»؟ امام فرمود در خصوص امیرالمؤمنین علیه السلام نازل شد. منظور از آیه ی «کلا لما یقض ما أمره»، در زندگی دنیوی اوست. سپس بعد از به قتل رسیدنش در دورۀ رجعت درنگ خواهد کرد، سپس در دورۀ رجعت باز خواهد گشت و آنچه را خداوند به آن امر کرده بود، به انجام می رساند. (تأویل الآیات الظاهرة فی فضائل العترة الطاهرة، ص۷۴۰) از این جهت است که رجعت امیرالمؤمنین علیه السلام جلوه هایی خاص دارد، تا آنجا که در روایتی خود آن حضرت می فرماید صاحب بازگشت های متعدد و یا خود را بانی رجعت ها از جانب خداوند معرفی کرده و می فرماید: «أنا صاحب الکرات»؛ یعنی من صاحب رجعت ها هستم.

سوم اینکه مسئلۀ رجعت، اعتقادی است که می گوید زمین تا قیامت هیچ گاه خالی از حجت الهی باقی نمی ماند و از سویی بنا بر اسناد روایی، امام زمان عجل الله تعالی فرجه بعد از ظهور، زندگی جاودانه نداشته و از دنیا رحلت می کند و برای آنکه امر الهی در پهنه عالم معطل نماند، درنتیجه، بازگشت ائمه اطهار علیهم السلام به عنوان صاحبان امر و حکومت ایشان تا زمان فرا رسیدن قیامت امری لازم و مسلم است تا حدی که امام صادق علیه السلام در اهمیت اعتقاد به رجعت می فرماید:«لیس منا من لم یؤمن بکرتنا»؛ هر کس به رجعت ما ایمان نداشته باشد، از ما نیست. (من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۴۵۸)

انتهای پیام/