نوروز سال ۱۳۸۱ شمسی با ایام عزاداری محرم مقارن بود و برای خیلی ها که چنین تقارنی را تا به حال ندیده بودند، وضعیتی پیچیده بود و البته که تکلیف ایرانی ها معلوم بود؛ اول حسین (ع)، آخر حسین (ع).

گروه تاریخ خبرگزاری فارس- امین رحیمی: تحویل سال، ساعت ۲۲ و ۴۶ دقیقه و ۲ ثانیه بود و ایرانی ها با پیراهن سیاه پای هفت سین نشسته بودند و خیلی ها اصلا دلشان نیامده بود، هفت سین بچینند و بعضی ها هم بنا به سنت قدیمی و طایفه ای در سفره نوروز، خرما گذاشته بودند به جای شیرینی؛ «آذربایجانی ها هرگاه محرم و نوروز همزمان می شوند از جشن باستانی خود صرف نظر کرده، در سفره های نوروزی خود به جای شیرینی، خرما می گذارند».

خیلی ها یادشان هست که پذیرایی با تخمه و آجیل چون تناول شان در فرهنگ ایرانی مخصوص جشن ها است، آن سال تحریم شد و خبرهای دیگری هم بود: «مردم در مساجد یا تکایا حاضر می شدند و در منازل از شیرینی مجلسی و تخمه خبری نبود … برخی حتی ماهی قرمز و سبزه در سفره هفت سین نگذاشتند و بعضی آداب و رسوم مفرح نوروزی اصلا اجرا نشد». البته دید و بازدید نوروزی سر جایش بود و صله رحم انجام می شد؛ ولی مهمان ها و میزبانان مراقب بودند که از واژه هایی نظیر «مبارک» و «شادباش» استفاده نکنند.

نوروز آن سال روزها به دید و بازدید می گذشت و شب ها به عزاداری در تکایا و مساجد و ۵ فروردین عاشورا بود.

پیام نوروزی برای آن سال خاص

شرایط ویژه نوروز آن سال و البته اینکه سال جدید در تقویم ۲ عاشورا داشت، سال ۱۳۸۱ شمسی را در تاریخ ایران به «سال عزت و افتخار حسینی» تبدیل کرد؛ رهبر انقلاب در پیام نوروزی شان همراه و همگام با جان و قلب مردم فرمودند: «امسال آغاز بهار و سال نو با روزهای عاشورای حسینی و تجدید خاطره آن حماسه بزرگ تاریخی مقارن است. برای ملت عزیز ما که ارادتمند و عاشق حسین بن علی (ع) است، اگرچه عید به معنای جشن و شادی کودکانه وجود ندارد اما بهجت معنوی ای که ناشی از عزت و افتخار است، وجود دارد. زیرا حسین بن علی (ع) مظهر عزت راستین و نمودار کامل افتخار حقیقی است؛ هم در چشم ما مردم اسیر در دستگاه مادی عالم و هم برای رستگاران عالم ملکوت.

امسال، سال شمسی ما، هم در فروردین و هم در آخر سال در اسفند، با عاشورای حسینی مقارن و مصادف است. بنابراین جا دارد که ما امسال را سال عزت و افتخار حسینی بدانیم. امیدواریم ملت عزیز ما با تمسک به معنویت حسین بن علی (ع) و با آشنایی بیشتر با آن بزرگوار، عزت و افتخار و سربلندی را برای خود کسب کند؛ همچنان که بحمدالله به برکت آن حضرت و به برکت اسلام و قرآن از عزت و افتخار معنوی برخوردار بوده و هست».

سرآغاز سریال های ایام محرم

اتفاق جالب آن سال اینکه در نوروزی که از برنامه های تلویزیونی شاد و مفرح خبری نبود، سریال نوروزی هم عاشورایی بود و «شب دهم» بود. این سریال که یکی از موفق ترین سریال های نوروزی ایران بود، سرآغاز سریال سازی به مناسب ایام محرم در صدا و سیمای ایران محسوب می شود؛ قصه رفاقت میان «حیدر خوش مرام» و «یاور» بود و رستگاری در تعزیه شب دهم محرم. نوروز آن سال آوازه این سریال در سراسر ایران پیچیده بود و خیلی ها یادشان هست که هرجا می رفتی صحبت از ماجراهای آن بود و خلاصه اینکه حسابی گل کرده بود و خاطره ساز شد.

پس از سال ۱۳۸۱ تا چند سال نوروز همچنان با ایام محرم و صفر مقارن بود و ایرانی ها عزت نگه داشتند برای دین شان بسیار و نوروز را فرصتی کردند برای کار خیر و تقرب به الله؛ «نوروز ایرانی و مسلمانی» بود و هست هنوز.

انتهای پیام/