به نقل سید بن طاووس، شب عاشورا امام حسین (ع) در گفت وگو با خانواده اش آنان را به حجاب و عفاف و خویشتن داری توصیه کرد. موضوع بسیار مهمی که خاندان عصمت و طهارت (ع) در اوج مصیبت کربلا نیز اهتمام جدی در حفظ و نگهداری آن داشتند.

به گزارش خبرنگار قرآن و فعالیت های دینی خبرگزاری فارس، اگر با دیده معرفت و بصیرت به عالم نگاه کنیم هنوز هم صدای هل من ناصر اباعبد الله الحسین(ع) در عالم طنین انداز است که برای یاری دین و آیین پیامبر اکرم (ص) یاری می طلبد: «هل من ذاب عن حرم رسول الله؟ هل من موحد یخاف الله فینا هل من مغیث یرجو الله بإغاثتنا هل من معین یرجو ما عند الله فی إعانتنا»؛(۱) آیا کسی هست که از حرم رسول خدا دفاع کند؟ آیا خداپرستی هست که درباره ما از خداوند بترسد؟ آیا دادرسی هست که به امید پاداش خداوندی به فریاد ما برسد؟ آیا یاوری هست که به امید آنچه نزد خدا است ما را یاری کند؟».

از این رو سزاوار است که برای یاری دین خدا همگام با فلسفه قیام عاشورا، قدم برداریم. «قل إنما أعظکم بواحدة أن تقوموا لله مثنی و فرادی ثم تتفکروا»؛ (۲) بگو: «شما را تنها به یک چیز اندرز می دهم و آن اینکه: دو نفر دو نفر یا یک نفر یک نفر برای خدا قیام کنید.

قیام برای احیای سنت پیامبر اکرم (ص)

براساس اسناد و مدارک تاریخی یکی از اهدافی روشن و طلایی که منابع دینی برای قیام عاشورا ذکر کرده اند احیای سنت پیامبر (ص) اصلاح امت بوده؛ امام حسین (ع) در وصیت نامه ای که هنگام خروج از مدینه و در زمان وداع با برادرش محمد بن حنفیه برای وی نوشت، هدف از حرکت خویش را چنین بازگو کردند: «انی لم اخرج اشرا و لا بطرا ولا مفسدا و لا ظالما، و انما خرجت لطلب الاصلاح فی امه جدی محمد (ص) ارید ان آمر بالمعروف و انهی عن المنکر و اسیر بسیره جدی محمد (ص) و ابی علی بن ابی طالب(ع)» (۳) من از روی سرمستی و گستاخی و تبهکاری و ستمگری از مدینه خارج نشدم؛ بلکه برای طلب اصلاح در امت جدم خارج شده ام. می خواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم و به سیره جدم و پدرم علی بن ابیطالب (ع) عمل کنم. و در جای دیگر می فرمایند: «اللهم انی احب المعروف و اکره المنکر» (۴) خدایا من به معروف اشتیاق و از منکر تنفر دارم.

فراموشی اوامر الهی در جاهلیت مدرن

آنچه مسلم است، منکرات اجتماعی که در زمان امام حسین (ع) به وقوع می پیوست بسیار ریشه ای و بنیادی بود. از این رو به اذعان محققان، جامعه اسلامی در جاهلیت بسیار خطرناکی گرفتار شده بود. جاهلیتی که این احتمال را تقویت می کرد که در فاصله بسیار کوتاهی چیزی از ماهیت و محتوای رسالت نبوی باقی نگذارد.

در زمان کنونی نیز برخی نشانه ای جاهلی همچون تبرج، بی حجابی و ولنگاری فرهنگی و دینی در حال شیوع پیدا کردن است، ولنگاری که بی ارتباط با جاهلیت کهن نیست: «و لا تبرجن تبرج الجاهلیة الأولی»؛ (۵) و مانند روزگار جاهلیت قدیم زینت های خود را آشکار نکنید.

از این رو برای جلوگیری و گسترش این ناهنجاری های دینی باید کاری کرد که مانع گسترش آن در جامعه شود. موضوع بسیار مهمی که خاندان عصمت و طهارت (ع) در اوج مصیبت کربلا و در اسارت مظلومانه نیز اهتمام جدی در حفظ و نگهداری آن داشتند. به نقل سید بن طاووس، شب عاشورا امام حسین (ع) در گفت وگو با خانواده اش آنان را به حجاب و عفاف و خویشتن داری توصیه کرد.(۶)

وظیفه سنگین خانواده ها در پاسداشت حجاب

برای احیای فرهنگ حجاب و عفاف در درجه اول باید خانواده ها به عنوان اولین و مهم ترین عامل تأثیرگذار در رفتار و منش فرزندانشان پیش قدم باشند و در این موضوع احساس مسؤولیت کنند. در واقع والدین بر اساس آیات رحمانی ابتدا باید تقید دینی خود را تقویت کنند و در درجه دوم اهتمام جدی به تربیت دینی و اجتماعی فرزندان خود داشته باشند. کما اینکه خدای متعال در قرآن کریم می فرماید: «یا أیها الذین آمنوا قوا أنفسکم و أهلیکم نارا وقودها الناس و الحجارة»؛(۷) ای کسانی که ایمان آوردهاید، خودتان و کسانتان را از آتشی که سوخت آن، مردم و سنگ هاست حفظ کنید.

مدیریت هوشمندانه و به هنگام

والدین در مسیر تربیت دینی فرزندان خود به خصوص در مقوله حجاب و عفاف باید مدیریت هوشمندانه و به هنگامی را از خود نشان دهند. چرا که هرگونه سستی و سهل انگاری در این موضوع و رها کردن تربیت دینی فرزندان می تواند کار را برای آنان بسیار سخت و غیر قابل جبران کند. کما اینکه در منابع روایی نیز این مدیریت به هنگام، مورد توجه قرار گرفته است.

منابع روایی از امام علی (ع) درباره تربیت دینی فرزندان خود این چنین نقل کرده اند: «فبادرتک بالأدب قبل أن یقسو قلبک»(۸)؛ فرزند عزیزم، من در آغاز جوانی ات به ادب و تربیت تو مبادرت کردم، پیش از آنکه عمرت به درازا بکشد و دلت سخت شود.

موفقیت در عرصه تربیت دینی نیازمند صبر و بردباری است، چرا که هرگونه شتابزدگی و زیاده روی می تواند نتیجه منفی را درخصوص تربیت دینی از جمله مقوله حجاب و عفاف به دنبال داشته باشد. والدین باید با پرهیز از سهل انگاری و با مدیریتی توأم با صبر و حوصله در این مسیر گام بردارند. کما اینکه محققان علوم تربیتی نیز در تعریف فرآیند تربیت تدریجی بودن را لحاظ کرده و اینچنین بیان داشته اند: تربیت فرایند یاری رسانی به متربی برای ایجاد تغییر تدریجی در گستره زمان در یکی از ساحت های بدنی، ذهنی، روحی و رفتاری است که به واسطه عامل انسانی دیگر به منظور دستیابی به کمال انسانی و شکوفاسازی استعدادهای او یا بازدارندگی و اصلاح صفات و رفتارهایش صورت می گیرد.(۹)

پی نوشت ها:

۱- مثیر الأحزان، ص۷۰.

۲-سوره مبارکه سبأ، آیه۴۶.

۳-ابن اعثم کوفی، الفتوح، ج۵، ص ۲۱.

۴-در سوگ امیر آزادی ( ترجمه مثیر الأحزان )، ص۱۰۲.

۵-سوره احزاب، آیه ۳۳.

۶-الملهوف علی قتلی الطفوف، ص ۱۴۲.

۷-تحریم، آیه ۶.

۸-نهج البلاغة (للصبحی صالح)، ص۳۹۳.

۹-دو فصلنامه علمی پژوهشی، تربیت اسلامی، شماره ۱۴ص۷-۲۸.

انتهای پیام/