شعر <a href="/fa/dashboard/ شیخ پور" class="text info">حامد شیخ پور</a> برای سرور شهیدان کربلا / زینت دوش نبی! خاک بیابان شده ای
به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، حامد شیخ پور، شاعر و روزنامه نگار به مناسبت ماه محرم شعری در تضمین سروده حافظ در قالب مسمط تضمینی سرود.
السلام علیک یا أباعبدالله …
ناگهان طرح نو انداخته ای یعنی چه؟
قبه بر نه فلک افراخته ای یعنی چه؟
کعبه در کرب وبلا ساخته ای یعنی چه؟
خون بهای همه پرداخته ای یعنی چه؟
روزمان با غم خود ساخته ای یعنی چه؟
«ناگهان پرده برانداخته ای یعنی چه؟
مست از خانه برون تاخته ای یعنی چه؟»
نقل کرده است أبی مخنف از ابن شبیب:
که سرت بر سر نی، شد سر بازار، خطیب
راهب دیر هم از فیض سرت برد نصیب
نیزه دارت زد هر لحظه به گوش تو نهیب
شانه زد باد، سر زلف تو را با دم سیب
«زلف در دست صبا، گوش به فرمان رقیب
اینچنین با همه درساخته ای یعنی چه؟»
زینت دوش نبی! خاک بیابان شده ای
عرش پیمایی و منکوب ستوران شده ای
همنشین با شن و با خار مغیلان شده ای
مبتلای سگ و کفتار بیابان شده ای
همسفر با سپه فرقه ی شیطان شده ای
«شاه خوبانی و منظور گدایان شده ای
قدر این مرتبه نشناخته ای یعنی چه؟»
گفت وقت گذر از کرب وبلا باد خزان:
«که شهیدان که اند این همه خونین کفنان؟»
«شرح این قصه، مگر شمع برآرد به زبان»:
وسط طشت که با چوب زدت بر دندان
بر سر نیزه ی باریک، چو خواندی قرآن
«سخنت سر دهان گفت و کمر، سر میان
وز میان تیغ به ما آخته ای یعنی چه؟»
حضرت آدم و نسلش همه تا آل رسول
از نبی و ولی و حضرت زهرای بتول
از کلیمی و مسیحی و غنی و بی پول
از خل بی سر و پا تا به فقیهان و فحول
انس و جن و ملک و عالم و عامی و جهول
«هر کس از مهره ی مهر تو به نقشی مشغول
عاقبت با همه کج باخته ای یعنی چه؟»
در قمار ازلی، سخت شکستم دادی
می، از احسان قدیمی الستم دادی
تا که دیدی ز غم عشق تو مستم، دادی
تا به پای غم تو بست نشستم، دادی
نه که خود روز ازل، نیست و هستم دادی؟
«نه سر زلف خود اول تو به دستم دادی؟
بازم از پای درانداخته ای یعنی چه؟»
گفتمش وقت وصال: ای گل خونین رخسار!
«عجب از لطف تو ای گل که نشستی با خار»
گفت: جز یار، چه کار است تو را با اغیار؟
اگر از من نپذیرفتی و کردی انکار،
بشنو این بیت، از آن شاعر شیرین گفتار:
«حافظا در دل تنگت چو فرود آمد یار
خانه از غیر نپرداخته ای یعنی چه؟»
مصراع هایی که در گیومه است، متعلق به حافظ شیرازی است.
انتهای پیام/
السلام علیک یا أباعبدالله …
ناگهان طرح نو انداخته ای یعنی چه؟
قبه بر نه فلک افراخته ای یعنی چه؟
کعبه در کرب وبلا ساخته ای یعنی چه؟
خون بهای همه پرداخته ای یعنی چه؟
روزمان با غم خود ساخته ای یعنی چه؟
«ناگهان پرده برانداخته ای یعنی چه؟
مست از خانه برون تاخته ای یعنی چه؟»
نقل کرده است أبی مخنف از ابن شبیب:
که سرت بر سر نی، شد سر بازار، خطیب
راهب دیر هم از فیض سرت برد نصیب
نیزه دارت زد هر لحظه به گوش تو نهیب
شانه زد باد، سر زلف تو را با دم سیب
«زلف در دست صبا، گوش به فرمان رقیب
اینچنین با همه درساخته ای یعنی چه؟»
زینت دوش نبی! خاک بیابان شده ای
عرش پیمایی و منکوب ستوران شده ای
همنشین با شن و با خار مغیلان شده ای
مبتلای سگ و کفتار بیابان شده ای
همسفر با سپه فرقه ی شیطان شده ای
«شاه خوبانی و منظور گدایان شده ای
قدر این مرتبه نشناخته ای یعنی چه؟»
گفت وقت گذر از کرب وبلا باد خزان:
«که شهیدان که اند این همه خونین کفنان؟»
«شرح این قصه، مگر شمع برآرد به زبان»:
وسط طشت که با چوب زدت بر دندان
بر سر نیزه ی باریک، چو خواندی قرآن
«سخنت سر دهان گفت و کمر، سر میان
وز میان تیغ به ما آخته ای یعنی چه؟»
حضرت آدم و نسلش همه تا آل رسول
از نبی و ولی و حضرت زهرای بتول
از کلیمی و مسیحی و غنی و بی پول
از خل بی سر و پا تا به فقیهان و فحول
انس و جن و ملک و عالم و عامی و جهول
«هر کس از مهره ی مهر تو به نقشی مشغول
عاقبت با همه کج باخته ای یعنی چه؟»
در قمار ازلی، سخت شکستم دادی
می، از احسان قدیمی الستم دادی
تا که دیدی ز غم عشق تو مستم، دادی
تا به پای غم تو بست نشستم، دادی
نه که خود روز ازل، نیست و هستم دادی؟
«نه سر زلف خود اول تو به دستم دادی؟
بازم از پای درانداخته ای یعنی چه؟»
گفتمش وقت وصال: ای گل خونین رخسار!
«عجب از لطف تو ای گل که نشستی با خار»
گفت: جز یار، چه کار است تو را با اغیار؟
اگر از من نپذیرفتی و کردی انکار،
بشنو این بیت، از آن شاعر شیرین گفتار:
«حافظا در دل تنگت چو فرود آمد یار
خانه از غیر نپرداخته ای یعنی چه؟»
مصراع هایی که در گیومه است، متعلق به حافظ شیرازی است.
انتهای پیام/
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! می‌خوای درباره‌ی «شعر حامد شیخ پور برای سرور شهیدان کربلا / زینت دوش نبی! خاک بیابان شده ای» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.